Η προσέλευσις του κόσμου
Ως είχε προαγγελθή εδόθη την προχθεσινήν εσπέραν της Κυριακής η ευεργετική παράστασις υπέρ των προσφύγων υπό των μελών του ενταύθα Συλλόγου «Η Νέα Ιδέα».
Από ενωρίς ήρχισε να προσέρχηται ο κόσμος και να πλημμυρή το θέατρον, το οποίον είχε διακοσμηθή καταλλήλως δια διασταυρουμένων σημαιών και μύρτων και εφωταγωγείτο απλέτως δι’ ηλεκτρικών λαμπτήρων.
Κύριοι μετά των κυριών των, δνες μετά των συνοδευουσών αυτάς καθ’ ομάδας προσήρχοντο και κατελάμβανον οιανδήποτε εύρισκον κενήν θέσιν.
Μέλη τινά της επιτροπής, οι Μακρής, Πανταζόπουλος, Καραγιάννης, Καριζόπουλος και τινές άλλοι ωδήγουν τους προσερχομένους καταλλήλως και παρείχον πάσαν δυνατήν περιποίησιν. Ο Ειρηνοδίκης Σούρμπης εις το φόρτε του. Αεικίνητος έτρεχε παντού περιποιούμενος, κανονίζων και διορθώνων τα πάντα.
Μετ’ ολίγον εκ της συρροής της πρωτοφανούς του κόσμου τα καθίσματα κατελήφθησαν άπαντα.
Οι κατέχοντες άνδρες… υπεχώρουν προς τας κυρίας και δνας. Πολλοί ενεσφηνώθησαν εις τα γύρω παράθυρα και απετέλεσαν… αξιοπαρατήρητον θέαμα. Και αυτοί επέτυχον εκείνο το οποίον επεδίωκον. Έβλεπον τα πάντα και εβλέποντο από παντού!
Αι κυρίαι και δνες είχον την ευγενή καλωσύνην να εισακούσουν εις την παράκλησιν και να προσέλθουν άνευ πίλων σημειωτέον, αν όχι και το όλον δυστυχώς, και τοιουτοτρόπως… επέτρεψαν εις τους όπισθεν αυτών καθημένους να βλέπουν εις την σκηνήν.
Η μουσική έξωθι της αιθούσης εις το καφενείον ανέκρουε διάφορα εκλεκτά μουσικά τεμάχια.
Και εντός ολίγου συνεσωρεύθη ό,τι εκλεκτόν και διακρινόμενον έχει η πόλις μας να παρουσιάση τω χρήματι και τω πνεύματι και τοις λοιποίς χαρίσμασι. Διότι είναι αληθές, ότι εξ εκτιμήσεως προς το ιερόν του έργου δεν ώκνησαν οι πάντες και αι πάσαι να προσέλθουν.
Η απαγγελία του ποιήματος
Ο κόσμος ολονέν εξηκολούθει να συρρέη και μη ευρίσκων καθίσματα να ίσταται όρθιος. Αληθής συνωστισμός εβασίλευε.
Μετ’ ολίγον ανακρουσάσης τον Εθνικόν Ύμνον της μουσικής ήρθη η αυλαία και παρουσιάσθη υπό τα χειροκροτήματα του κόσμου ο Παπασταθόπουλος, ο οποίος με καλήν όντως επιτυχίαν απήγγειλε το ενθουσιώδες ποίημα του Παράσχου «Η Φουστανέλλα», το οποίον είναι αληθής ύμνος προς το εθνικόν τούτο ένδυμά μας.
Ο τόνος της φωνής του, αι εν γένει κινήσεις του αρκετά επιτυχείς.
Ο συσσωρευόμενος κόσμος τώρα μετ’ αληθούς αγωνίας παρηκολούθει και προσείχεν. Ησυχία νεκρική εβασίλευεν. Τελειώνει η απαγγελία και πίπτει η αυλαία υπό τα παταγώδη χειροκροτήματα.
Η εκτέλεσις του έργου
Η μουσική εν τω μεταξύ ανακρούει τεμάχιόν τι και μετ’ ολίγον άρχεται η εκτέλεσις του έργου «Νυξ Ελεημοσύνης». Ο σκηνικός διάκοσμος θαυμάσιος και ρυθμικώτατος.
Οι υποκρινόμενοι παρουσιάζονται επιτυχέστατα ενδεδυμένοι και μεταμορφωμένοι.
Εν αρχή παρουσιάζονται ο Ηλιόπουλος ως Τραπεζίτης Φοίβος και ως συνέταιρός του ο Λυκούργος Θεόδ. Καραγιάννης.
Εξακολουθεί η πρώτη πράξις παρουσιαζομένων και άλλων προσώπων. Η συζήτησις του Φοίβου και του συνεταίρου του εξακολουθεί. Ο το πρόσωπον του ραδιούργου παίζων Λυκούργος το υποκρίνεται ωραία. Ωσαύτως με λαμπράν επιτυχίαν εις όλα παρουσιάζεται ο Ηλιόπουλος. Ο Λυκούργος εκδικούμενος την σύζυγον του συνεταίρου του ραδιουργεί αυτήν προς τον σύζυγόν της. Συναντά εν αρχή δυσκολίας, αυτήν την λατρείαν του συζύγου, αλλά μετ’ ολίγον επιτυγχάνει, ελθούσης συνεπικούρου και της μητρός αυτού, Δάλειας, αληθινής μεγαίρας, την οποία με πρωτοφανή επιτυχίαν υπεδύθη ο Διονύσιος Καραγιάννης.
Λαμβάνει μέρος και η Μαρία η υπηρέτρια η οποία βοηθεί τον ραδιούργον και ταύτην υποκρίνεται φυσικά ο Κωνσταντινίδης. Εξακολουθεί το έργον και παρουσιάζεται ο υπάλληλος του Φοίβου νεαρός Κλέων αγαπών αδελφικώς την Ιουλίαν, σύζυγον του προϊσταμένου του. Ο Στρατηγόπουλος παρουσίασεν υποδυθείς το πρόσωπον τούτο απ’ αρχής μέχρι τέλους καταχειροκροτηθείσαν και καταπλήξασαν υπόκρισιν. Οι δύσκολοι ρόλοι του διηρμηνεύθησαν πραγματικώτατα. Ο Ν. Οθωναίος ως Ιουλία παρουσίασε τελείαν μεταμόρφωσιν. Γυνή με όλα της. Επιτυχία πρώτης γραμμής. Ο ραδιούργος θέτει εις ενέργειαν διάφορα μέσα και παρουσιάζει την Ιουλίαν απατώσαν τον σύζυγόν της. Το μέρος όπου δήθεν επιστρέφει εκ ταξειδίου και συλλαμβάνει τον Κλέωνα με την Ιουλίαν ο Φοίβος είχε την λαμπροτέραν επιτυχίαν.
Τέλος, πνεούσης τα λοίσθια της Ιουλίας, στιγματισθείσης προδοτρίας, η Μαρία επιτυχέστατα εκμυστηρεύεται τα πάντα προς τον κύριόν της, την πλεκτάνην και τας δολοπλοκίας του ραδιούργου.
Η Ιουλία από τας αδελφικάς αγκάλας του Κλέωνος πίπτει εις τας συζυγικάς αγκάλας και το έργον τελειώνει και το θέατρον σείεται από τας επευφημίας και τα χειροκροτήματα.
Το τέλος
Μετά μικράν διακοπήν αίρεται η αυλαία και ανακρουούσης της μουσικής τον Εθνικόν Ύμνον παρουσιάζονται όλοι πέριξ μεγάλης σημαίας.
Ο Παπασταθόπουλος μετά καλυτέρας επιτυχίας απαγγέλλει το ποίημα η «Σημαία» ενθουσιώδες και διδακτικόν αποτεινόμενος προς την κυανόλευκον.
Εθνική υπερηφάνεια κατέχει πάντας. Η απαγγελία τελειώνει μετά παταγωδών χειροκροτημάτων και οι ερασιτέχναι εν γραμμή τεταγμένοι παρουσιάζονται και αποσπούν τον θαυμασμόν και την εκτίμησιν του κόσμου.
Η εντύπωσις
Και ούτω ετελείωσεν η λαμπρά επιτυχία σχούσα εσπερίς αύτη. Ο κόσμος κατενθουσιασμένος αληθώς ανεχώρει. Ο θαυμασμός πάντων εξωτερικεύετο προς την υπερήφανον νεολαίαν.
Οι πάντες συνεχαίροντο αυτούς. Διότι παρουσίασεν τοιαύτην εργασίαν, την οποίαν δεν επερίμενέ τις αληθώς. Και με τοιαύτην κατάπληξιν επερατώθη η πατριωτική αύτη εσπερίς, χάρις εις τους ευγενείς ερασιτέχνας, η ανάμνησις της οποίας θα συγκινή και θα ενθουσιάζη.
