Η κατάρρευση του κρατισμού και της Αριστεράς

Η κατάρρευση του κρατισμού και της Αριστεράς

Είναι γνωστό ότι ο κρατισμός έχει καταρρεύσει εδώ και τριάντα χρόνια. Κατέρρευσε το 1989 μαζί με την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης.

Αλλά, ας μην το ξεχνάμε, είχε προηγηθεί η «καπιταλιστική» στροφή του μεγάλου ηγέτη της Κίνας Τένγκ Ξιάο Πινγκ. Άλλωστε, γι’ αυτό η Κίνα κατόρθωσε μέσα σε τριάντα χρόνια να γίνει υπερδύναμη και να ανταγωνίζεται τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής.

Η Αριστερά στην Ελλάδα αρνείται αυτή την πραγματικότητα. Αυτό ισχύει και για ένα μέρος της λεγόμενης Ανανεωτικής Αριστεράς. Αν η Αριστερά παραδεχτεί ότι τελείωσε ο κρατισμός, θα καταρρεύσει ολόκληρο το ιδεολογικό της οικοδόμημα. Και χωρίς ιδεολογία δεν υπάρχει παρά ένα αδειανό πουκάμισο.

Κι αυτό είναι το δράμα της Αριστεράς. Αν παραδεχτεί την κατάρρευση του κρατισμού, θα καταρρεύσει και αυτή. Αν, πάλι, αρνηθεί την πραγματικότητα, τότε θα ζει εκτός πραγματικότητας. Και στις δύο περιπτώσεις η κατάσταση της Αριστεράς είναι τραγική. Γι’ αυτό βρίσκεται σε αδιέξοδο.

Ακριβώς αυτό το αδιέξοδο οδήγησε στην εξαφάνιση όλων των κομμουνιστικών κομμάτων, σχεδόν σε όλο τον κόσμο. Ειλικρινά, λυπάμαι τους λίγους πραγματικούς ιδεολόγους της Αριστεράς που πίστεψαν σε κομμουνιστικές θεωρίες, που διαψεύστηκαν από την πραγματικότητα. Είναι τραγικό να διαψεύδονται ιδέες που έχεις πιστέψει και για τις οποίες έχεις χύσει ιδρώτα και αίμα.

Η Αριστερά, λοιπόν, δεν μπορεί να καταλάβει ότι η ιδεολογία του κρατισμού κατέρρευσε. Γι’ αυτό, σχεδόν κάθε μέρα, ζητάει διορισμούς στο Δημόσιο (γιατρών, καθηγητών και άλλων κατηγοριών). Και αυτό στο όνομα της δημόσιας υγείας, παιδείας κ.τ.λ.

Αν η Αριστερά ενδιαφερόταν πραγματικά για δημόσια δωρεάν υγεία, παιδεία κ.τ.λ. θα έπρεπε να γνωρίζει πόσο κοστίζουν στον Έλληνα φορολογούμενο οι παρεχόμενες υπηρεσίες υγείας, παιδείας κ.τ.λ. Και τότε, βλέποντας το τεράστιο κόστος, αν σκεφτόταν λογικά, δε θα ζητούσε διορισμούς. Θα ζητούσε να μειωθούν οι δημόσιοι υπάλληλοι και να βελτιωθούν οι παρεχόμενες υπηρεσίες.

Η Αριστερά, αντί να ακολουθήσει αυτή τη λογική, κάνει ακριβώς το αντίθετο. Συγκεκριμένα: Πρώτον, σκούζει για διορισμούς, αγνοώντας ότι η βελτίωση των υπηρεσιών δε γίνεται με διορισμούς. Δεύτερον, «αγωνίζεται» με καταλήψεις και απεργίες, δηλαδή με πρακτικές που υποβαθμίζουν τον δημόσιο τομέα.

Παρεμπιπτόντως, όσον αφορά στα νοσοκομεία και τα κέντρα υγείας, έχουν πληθώρα γιατρών. Δε χρειάζονται γιατροί, αλλά νοσοκόμες. Και βέβαια χρειάζεται προγραμματισμός και οργάνωση και πραγματική αξιολόγηση σε όλο το σύστημα υγείας.

Ειδικά, όσον αφορά στην παιδεία, πάλι, υπάρχει πληθώρα εκπαιδευτικών. Η χρεοκοπημένη Ελλάδα, έχει από τις μικρότερες αναλογίες μαθητών ανά καθηγητή στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτό που χρειάζεται είναι η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών και του εκπαιδευτικού συστήματος. Και αυτό δεν το θέλει η Αριστερά.

Ίσως, πολλοί Έλληνες αγνοούν την τραγική κατάσταση, την αγραμματοσύνη που κυριαρχεί πλέον στα ελληνικά σχολεία. Αγνοούν ότι πολλά παιδιά μας, που αποφοιτούν από όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης, είναι μισοαγράμματα.

Κάποιοι γονείς αυταπατώνται, επειδή τα παιδιά τους γνωρίζουν πολύ περισσότερα από αυτούς π.χ. στα θέματα της πληροφορικής και του κινητού τηλεφώνου. Όμως, γεγονός είναι ότι τα παιδιά μας αποφοιτούν με τεράστιες ελλείψεις σε βασικές γνώσεις.

Η Αριστερά διαχρονικά «αγωνίζεται» για τη δημόσια εκπαίδευση με απεργίες και καταλήψεις, δηλαδή με τρόπους που υποβαθμίζουν την εκπαίδευση. Επίσης, «αγωνίζεται» διαχρονικά και με συνέπεια για να μην υπάρχει αξιολόγηση των εκπαιδευτικών. Ενώ θα έπρεπε να αγωνίζεται για τη βελτίωση της εκπαίδευσης και την κατάργηση των φροντιστηρίων, που όλοι αναγκάζονται να στέλνουν τα παιδιά τους, επειδή τα σχολεία έχουν καταντήσει «χώροι φύλαξης».

Ένα μόνο στοιχείο για να κατανοηθεί ο χρεοκοπημένος κρατισμός της Αριστεράς. Το υπουργείο παιδείας, για το σχολικό έτος 2021-2022, κατά παρέκκλιση των κείμενων διατάξεων, έχει εγκρίνει:

α) Στο Γενικό Λύκειο: τη λειτουργία 81 τμήματα με έναν (1) μαθητή,

β) Στο ΕΠΑΛ.: τη λειτουργία 1.017 Τμημάτων με 2-3-4 μαθητές. Στην Αθήνα και σε πρωτεύουσες νομών υπάρχουν «αμέτρητα» τμήματα με 2-3 μαθητές! Παγκόσμια ελληνική σχιζοφρένεια!

Κι όμως, η προπαγάνδα της Αριστεράς σκούζει για διορισμούς, αντί να σκούζει να διορθωθούν οι παθογένειες του κράτους.

*Ο Παύλος Μάραντος είναι Έλληνας και Ευρωπαίος πολίτης.

marantosp@gmail.com