-Οι χοροεσπερίδες «Φιλαρμονικής» και «Ολυμπιακού» εσημείωσαν επιτυχία
-Σερπαντίνες, κομφετί, κέφι και χρήμα… άμμος!
-Μέχρι… να βγάλη ο ήλιος κέρατα…
Ο Μάρτιος… είχε την καλωσύνη να μας στείλη τις ευεργετικές ακτίνες του ηλίου για να μας ξεσκεβρώση έπειτα από τόσων μηνών λούφασμα!
Ο κοσμάκης, άνδρες, γυναίκες, μικροί και μεγάλοι εγλέντησαν το εκπνεύσαν τριήμερο εν χορδαίς και οργάνοις. Όλες του τις οικονομίες τις διεσπάθισε στις τρεις αυτές ημέρες για να ξυπνήση την Τρίτη και ν’ αρχίση το αιώνιο ανιαρό έργο του. Κι έτσι εξεχύθησαν οι συμπολίται προς όλες τις διευθύνσεις για να αυταπατηθώσιν ότι πέρασαν λίγες μέρες ευχάριστες, στιγμές ευτυχίας…
Και οι δύο χοροί, Φιλαρμονικής και Ολυμπιακού, είχαν επιτυχία. Από πολύ ενωρίς οι γλεντζέδες με τις πορτοφόλες παραφουσκωμένες… εισέβαλαν στις δύο αίθουσες κι εξεκοκκάλισαν ό,τι είχαν και δεν είχαν. Και οι δύο αυτές αίθουσες, «Αμερικανικό» και «Αίγλη», ήταν ονειρωδώς διακοσμημένες, τα δε κυλικεία προσέφεραν… του πουλιού το γάλα. Το «κόψιμο» ήταν υποφερτό. Σερπαντίνες και αυγά, άμμος. Πλάτος κεφιού απροσμέτρητο. Ευτυχώς ότι δεν έκαμαν την εμφάνισή τους πιερρότοι και κολομπίνες. Λίγοι σε αριθμό τέτοιοι κατά τις πρωινές ώρες τρικλίζοντας και «παραλαρίζοντας» ελάμψανε στην «Αίγλη», όπου ο χορός του «Ολυμπιακού», μούσκεμα οι… μασκαράδες, στο ζενίθ της μέθης των. Πού τα είχανε πιεί, αυτοί το ξέρουνε. «Βάλε να πιούμε, ρε, εδώ θα μείνουν όλα»…
Στον «Αμερικανικό»
Ο δοθείς στην αίθουσα του «Αμερικανικού» χορός, είπαμε, είχε αρκετήν επιτυχία χάρις εις «το επιτρέπον του καιρού», αν μη το επιβάλλον. Ο κοσμάκης εχαιρέτιζε και προσέφερε σπονδάς… προς την Φιλαρμονικήν μέχρι την 7ην πρωινήν. Το «κοτσομπολιό του ποδαριού» δεν έλειψε, όπως πάντοτε άλλως τε. Πλείστοι άθλιοι επεχείρησαν να διαπράξουν πνεύμα… αλλά τυλιχτήκανε σε σερπαντίνες και εφιλοδωρήθησαν με κομφετί και απεδοκιμάσθησαν φρενιτιωδώς! Πολλοί απεφάνθησαν ότι τους εχρειάζοντο και φάπες. Στο ταγκό διεκρίθησαν πάντες εκτός εμού που δεν ξέρω! Στους άλλους χορούς…
Οι νεαρές… πεταλουδίτσες ξετρελλαίνονται για τις προτιμήσεις και τα κατά παραγγελίαν μειδιάματα των αυτοπροσφερομένων… καβαλιέρων με τα ιδιόκτητα ή επί ενοικίω σμόκιν.
Μην ξεχνάμε και το κοτιγιόν, που αι εισπράξεις ήταν ικανοποιητικές… όχι για μας, εννοείται!
Το γλέντι εξακολουθεί υπό τους γλυκείς ήχους της Φιλαρμονικής… Είναι 6η πρωινή και οι ξενύχτηδες του «Αμερικανικού» δεν εννοούν να δηλώσουν… υποχώρησιν.
Οι ντάμες πολιορκούνται από τους εν μέσω πλουσίας γαρδαρόμπας και κοκετταρίσματος «γλυκυτάτους και σκορποχέρηδες νέους», οι οποίοι σπεύδουν να επωφεληθούν της ευκαιρίας γιατί «η ώρα περνά, το αυτοκίνητο καρτερά και τα βαλάντια δηλώνουν αδυναμίαν…».
Ας είναι. Τους περισσότερους παράδες εξώδευσα εγώ που το περιεχόμενο του πορτοφολιού μου μου απηγόρευε την περαιτέρω παραμονή στον «Αμερικανικό»!
Για να ρίξουμε και μια ματιά στην «Αίγλη».
Ο χορός του «Ολυμπιακού»
Ποιος είδε Θεό και δεν τον φοβήθηκε! Είδα γω συνάδελφο και συνονόματο με περικεφαλαία δίκην καραμπινιέρου και… τον λυπήθηκα. Βρε το «Μασκαρά».
Η είσοδός του εχαιρετίσθη ζωηρώς. Μπορούσα, σας παρακαλώ, να μη τον πικάρω, να μην τον τσαλακώσω; Τον εφιλοδώρησα με μπύρες μίαν και τρεις φάπες. Κόσμος αρκετός κι εδώ κι εκλεκτός. Οι επί της υποδοχής σύμβουλοι του Συλλόγου άψογοι όλοι. Ο εντεταλμένος νεαρός που μου ξεσκονίζει το παλτό άφθαστος εις το είδος του. Ταληράκι – κατά βούλησιν – ένα στο χέρι και η είσοδος ελευθέρα. Οι τιμές του κυλικείου οι συνηθισμένες. Ντάμες… άλλο τίποτα. Κέφι, όσο φαντασθήτε. Χρήμα… χμ. Ου βέβαια αρκετό. Τα μέλη του Συλλόγου και οι περί αυτούς φίλοι των… το τίμησαν. Εύγε τους!
Η ορχήστρα υπέροχη. Ο βαρύτονος Γάλλος μας τάπε όσο δεν το περιμέναμε. Η μεταλλική φωνή του άφθαστη. Ο ρους της μπύρας… καταρρακτώδης!
Τι πρόσχαρο πράγμα, αλήθεια, να κάθεται κανείς σε μια γωνιά και να βλέπη σε μια φωτοπλημμυρισμένη αίθουσα νεαρά παιδαρέλια και κοριτσόπουλα να σκιρτούν από χαρά και ενθουσιασμό, να στροβιλίζωνται σ’ ένα τρελλό φοξ – και κατόπιν γοητευμένα να πιάνωνται από τα χεράκια και να τρέχουν στο μπουφέ υπό τα χειροκροτήματα των άλλων και τις ζωηρές επευφημίες…
Απόκρηες αθάνατες!
Περίεργο όμως. Κανένας μασκαράς δεν υπάρχει στην αίθουσα. Ώρα 3η πρωινή. Α! να μια παρέα μασκαράδων. Της προπομπού ηγείται ο συνονόματος συνάδελφος κι ο Μιχαλάκης που τάχει παραπιεί. Φέχτε τους και γλύστρησαν οι άθλιοι! «Κέρνα, ρε μπουφφιέρη, όλο τον κόσμο!» Τι να πρωτογράψη κανείς.
Πόσα να θυμηθή, αφού… έχει πιεί αρκετά σκονάκια. Όλα τα ωραία επεισόδια και οι χαριτωμένες εικόνες εκεί που τα συλλαμβάνει η μνήμη μου, εκεί χάνονται…
Η χοροεσπερίς διήρκεσε μέχρι των πρωινών ωρών, αι εισπράξεις αρκετά ικανοποιητικές. Αν κανείς είχε την υπομονή να έκανε ένα γύρο σε όλα τα κέντρα που διανυκτέρευαν το Σάββατο, θα πιστοποιούσεν ότι οι ιδιοκτήται των έκαμαν χρυσές δουλειές.
Μπύρες, καμπαρέ κ.λπ. κατάμεστα από κόσμο λογής – λογής, που σκορπούσε το χρήμα του αφειδώς, από πολύ ενωρίς μέχρις ότου ο ήλιος σκορπίσει τις ασθενικές πρωινές ακτίνες του για να… αφυπνίση όλον αυτόν τον γλεντζέ κόσμο που είχε ανάγκη πλέον αναπαύσεως για να επιδοθή πάλι, έπειτα από κάμποσες ώρες ύπνου, με την ίδια διάθεσι σ’ άλλο γλέντι.
Γ. ΠΕΡ…
Η ΚΑΘΑΡΑ ΔΕΥΤΕΡΑ
-Ζωηροτάτη η κίνησις
-Ένα ξέσπασμα
-Γλέντι – χορός – τρέλλες
Ζωηροτάτη υπήρξεν η κίνησις την ημέραν της Καθαράς Δευτέρας. Από της πρωίας όλος ο κόσμος είχεν εκστρατεύση κατά των γειτονικών εξοχών, συν γυναιξί και τέκνοις. Ο θαυμάσιος καιρός συνετέλεσε κυρίως εις την δημιουργίαν της κινήσεως. Παρ’ όλην την μαστίζουσαν τον κόσμον δυστυχίαν λόγω της οικονομικής δυσπραγίας, εσημειώθη πραγματικό κέφι, για το οποίον μπορεί να ειπή κανείς ότι ήταν ένα ξέσπασμα, μια ανάγκη από την οποίαν έπρεπε να ξαλαφρωθή έστω και για μια ημέρα.
Στον Άγιον Κωνσταντίνον
Εκεί όπου παρετηρήθη η ζωηρωτέρα κίνησις ήτο ο παρά την πλατείαν Συντάγματος χώρος του Αγίου Κωνσταντίνου. Χιλιάδες κόσμου είχον συρρεύσει για να χαλάσουν τα Κούλουμα. Έγινε ένα γλέντι τρελλό. Τα βιολιά, οι πίπιζες, τα νταούλια έδιναν τον τόνον του κεφιού. Την μεγαλυτέραν εντύπωσιν προϋξένησεν ένας όμιλος φουστανελλοφόρων, οι οποίοι χορεύοντες είχον περιζωσθή από μίαν τεραστίαν συγκέντρωσιν. Αλλά και οι άλλοι μετεμφιεσμένοι δεν υστέρησαν εις εμφάνισιν και κέφι.
Γενικά στον Άγιον Κωνσταντίνον χθες έγινε γενικό γλέντι, η δε συγκέντρωσις ήτο τοιαύτη ώστε υπερέβαλε κατά πολύ τας των άλλων ετών.
Στας άλλας εξοχάς
Αλλά και στας άλλας εξοχάς η συγκέντρωσις δεν υστέρησε. Στον Αλμυρό τα εξοχικά του Δραγώνα και του Μπαρούτσου συνεκέντρωσαν πολύν κόσμον.
Η παραλία μας είδεν ημέρας δόξης.
Το φρούριον κατάμεστον.
Στους Αγίους Αναργύρους επίσης.
Δεν υπάρχει εξοχικό που να μην εδέχθη προχθές πληθύν επισκεπτών.
Πολλοί επίσης εξέδραμον στην Μικρομάνην όπου στο μπαξέ του Κορωνιού επεδόθησαν στο γλέντι.
Στο Νησί
Εκείνο όμως το οποίον έγινε στη γείτονα Μεσσήνη δεν περιγράφεται. Τα αυτοκίνητα, τα αμάξια, τα τραίνα μετέφεραν χιλιάδες κόσμου. Η διοργανωτική επιτροπή είχε λάβει όλα τα κατάλληλα μέτρα, δι’ αυτό δε δικαίως πρέπει να απονεμηθή εις αυτήν έπαινος.
Η κεντρική πλατεία της Μεσσήνης ήτο κατάμεστος. Το γλέντι που έγινε θα μείνη αλησμόνητον. Γενικός πανζουρλισμός. Η παρέλασις και οι χοροί των διαφόρων μετεμφιεσμένων και φουστανελλοφόρων προκαλούσαν ακράτητα γέλοια και ενθουσιασμόν.
Περί τας εσπερινάς ώρας απενεμήθησαν υπό της επιτροπής και βραβεία εκ των οποίων το πρώτον έλαβεν ένας όμιλος νέων όστις αφ’ ενός κάρρου είχε ένα κανόνι παριστάνον τον κανονιοβλισμόν της Τραπέζης Μεσσηνίας. Γενικά οι Νησιώτες δεν ενθυμούνται να έγινε τέτοιο γλέντι άλλη χρονιά. Η λέξις ζούρλια δεν μπορεί να αποδώση ό,τι έγινε. Όπως πάντα η ιστορική κρεμάλα εσκόρπισε γενικήν ευθυμίαν, έκανε δε εξαιρετικήν εντύπωσιν στους δια πρώτην φοράν βλέποντας αυτήν.
