Ήλπιζα να μη χρειαστεί να αναφερθώ ξανά στο ίδιο ζήτημα (σ.σ. δασοφυλακείο στον Άγιο Βασίλειο Ταϋγέτου), ελπίζοντας πως το κράτος δια στόματος της Περιφέρειας θα έκανε όσα όφειλε από την αρχή. Δυστυχώς, ο ίδιος ο νομοθέτης παρανομεί και αναρωτιέμαι πώς θα τους φαινόταν αν όλοι εμείς σωρώναμε σε κάθε γειτονιά (γιατί περί αυτού πρόκειται) τα επικίνδυνα προς ειδική διαχείριση υλικά;
Δεν ξέρω αν πρόκειται για πολιτική ανυπαρξία ή έλλειψη τεχνικής κατάρτισης όσων ασχολήθηκαν. Ίσως να κυριάρχησε το «δε βαριέσαι, 50 τετραγωνικά είναι, ποιος θα ασχοληθεί».
Από τις φωτογραφίες μπορεί ο καθένας από εμάς να καταλάβει ότι:
•Η πρόχειρη συγκέντρωση των μεγαλύτερων τμημάτων ελενίτ έγινε από ακατάλληλα εκπαιδευμένο προσωπικό του εργολάβου και όχι από εξειδικευμένο συνεργείο, αλλιώς θα είχαν απομακρυνθεί
•Ότι τα μικρότερα τμήματα, ναι εκείνα τα μη ορατά, εκείνα που δημιουργούν το πρόβλημα, θάφτηκαν στα μπαζώματα, όπως καθημερινά θάβεται το όραμα για μια ευσυνείδητη κοινωνία.
Αν σε κάτι τόσο απλό δεν μπορέσατε να ανταποκριθείτε, μπορώ να φανταστώ τι συμβαίνει σε κάτι μεγαλύτερο.
Ναι, εσείς, “λόρδοι της βρετανικής βουλής”, αφήστε τα λόγια και σηκώστε μανίκια για δουλειά. Αν θέλαμε κάποιον για να ζεστάνει τις καρέκλες, θα τις παίρναμε θερμαινόμενες.
Νικόλαος Σπύρης
Υ.Γ. Δεν έχω πρόθεση να εκφράσω πολιτική άποψη, αλλά οφείλω να επαινέσω την προσπάθεια της Λαϊκής Συσπείρωσης που ανέδειξε το θέμα στο Π.Σ. της Περιφέρειας Πελοποννήσου.
