Στο τιμόνι του Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας βρίσκεται εδώ και περίπου ένα μήνα η διεθνώς αναγνωρισμένη χορεύτρια Λίντα Καπετανέα, η οποία να σημειωθεί έχει άμεση σχέση με την περιοχή, καθώς κατάγεται από τη Σαϊδόνα της Μάνης.
Από την πρώτη στιγμή που παρουσιάστηκε στους δημοσιογράφους η ίδια θέλησε να δείξει τις προθέσεις της, με στόχο να ανεβάσει ψηλότερα το Φεστιβάλ Χορού, αλλά και «να το κάνει ένα» με τους δημότες της Καλαμάτας.
Το «Θάρρος» μίλησε με τη νέα καλλιτεχνική διευθύντρια για τα σχέδια, καθώς και τις σκέψεις της για αυτό το σπουδαίο φεστιβάλ, που έχει κάνει γνωστή την Καλαμάτα στο χώρο του χορού:
Πώς αποφασίσατε να κάνετε αίτηση για τη θέση της καλλιτεχνικής διευθύντριας;
Γιατί θέλω να προσφέρω στην Καλαμάτα μέσα από τις εμπειρίες που έχω αποκομίσει, διδάσκοντας, χορεύοντας, χορογραφώντας και παράγοντας παραστάσεις τόσα χρόνια που ταξιδεύω σε όλο τον κόσμο με την ομάδα που έχουμε δημιουργήσει με τον άντρα μου, τη Rootlessroot.
Όταν παρακολουθούσατε το φεστιβάλ, είχατε σκεφτεί ότι κάποια στιγμή θα αναλαμβάνατε τα ηνία του;
Όχι, δεν το είχα σκεφτεί όταν πρωτοξεκίνησα να χορεύω στο φεστιβάλ και να το παρακολουθώ.
Πρόκειται για ένα φεστιβάλ που πέτυχε την αναγνώριση. Αυτή τη στιγμή οι ειδικοί του χώρου τι σας λένε γι’ αυτό;
Όπως είπατε κι εσείς, πρόκειται για ένα σημαντικό φεστιβάλ με μεγάλη πορεία. Αναφέρεστε στους ειδικούς. Ποιους θεωρείτε ειδικούς; Ειδικοί είναι οι καλοί χορευτές, οι καλοί μουσικοί, οι καλοί τεχνικοί, οι καλοί βοηθοί, οι καλοί συνεργάτες και ούτω καθεξής. Δηλαδή, αυτοί που ενδιαφέρονται να κάνουν τη δουλειά τους με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Η προσπάθεια στο φεστιβάλ γίνεται για να έρθουν οι καλύτεροι να παρουσιάσουν την δουλειά τους και ο κόσμος να μαγευτεί. Εγώ έτσι το βλέπω.
Η αναγνώριση χρειάζεται διάρκεια και η διάρκεια απαιτεί εξέλιξη μέσα στο χρόνο.
Τα τελευταία δύο χρόνια ακουγόταν έντονα ότι το φεστιβάλ έχασε την αίγλη του, τουλάχιστον σε διεθνές επίπεδο. Εσείς είχατε παρατηρήσει κάτι τέτοιο;
Θα έλεγα ότι έχει αυξηθεί ο ανταγωνισμός.
Πλέον στη χώρα μας, στο Νότο της Μεσογείου, στην υπόλοιπη Ευρώπη, αλλά και διεθνώς, υπάρχουν εξαιρετικά φεστιβάλ και άλλοι θεσμοί, που έχουν θέσει μαζί με τις τοπικές κοινότητες που τα φιλοξενούν τον πήχυ ψηλά.
Η Καλαμάτα διεκδικεί ένα διεθνή ρόλο σε πολλούς τομείς, ειδικά στον πολιτισμό, και θεωρώ ότι το φεστιβάλ πρέπει να στηρίζεται και να στηρίζει αυτή την κατεύθυνση.
Το γεγονός ότι υπήρξαν δύο παραιτήσεις από τη θέση που εσείς μόλις αναλάβατε είναι κάτι που σας προβληματίζει;
Δε με προβληματίζει, διότι καταλαβαίνω ότι λαμβάνουν χώρα διεργασίες στο πλαίσιο που προανέφερα για να γεννηθεί κάτι καινούριο.
Η θέληση για ζωή ενός οργανισμού είναι που τον κάνει να επιβιώνει και ο τρόπος που προσαρμόζεται στο περιβάλλον του.
Περνάμε στην επόμενη μέρα… Ποιες οι πρώτες σας σκέψεις και κινήσεις για το φεστιβάλ;
Έχω μια καταπληκτική ομάδα ανθρώπων δίπλα μου.
Έχω ήδη ξεκινήσει τον προγραμματισμό και προσπαθώ να τον ολοκληρώσω σύντομα.
Έχετε δει κάτι που δε σας άρεσε και θεωρείτε ότι πρέπει να αλλάξει;
Πολλά είναι αυτά που θα έκανα με διαφορετικό τρόπο και μένει να τον δοκιμάσω, για να επιβεβαιώσω αν είναι εφικτό.
Είπατε ότι θέλετε η Καλαμάτα να γνωρίσει το φεστιβάλ. Θεωρείτε ότι ο κόσμος δεν το γνωρίζει και ουσιαστικά είναι φιλοξενούμενο σε αυτή;
Είπα ότι το φεστιβάλ πρέπει να αφορά στην Καλαμάτα, γιατί γίνεται από και για τους πολίτες της πρωτίστως.
Είναι ο χορός κάτι που απευθύνεται σε όλους ή μόνο σε εξειδικευμένο κοινό;
Προς Θεού. Μάλλον πρώτα χορέψαμε, μετά σταθήκαμε στα δύο μας πόδια και μετά μιλήσαμε. Εννοώ ως ανθρώπινο είδος.
Εσείς δεν χορεύετε; Στους γάμους των φίλων σας, στα πάρτυ, σε γιορτές κ.λπ.;
Πιστεύετε ότι ο χορός πρέπει να βγει «έξω από τους 4 τοίχους»;
Αν εννοείται να βγει έξω από το Μέγαρο Χορού, ναι, θεωρώ ότι παραστάσεις χορού μπορούν να γίνουν σε ανοιχτούς δημόσιους χώρους και είναι κάτι που θα επιδιώξω.
Είπατε ακόμα ότι στόχος σας είναι ο χορός να υπάρχει στην πόλη όλο το χρόνο. Πιστεύετε ότι είναι κάτι που θα βοηθήσει και τους μαθητές, αλλά και τον κόσμο;
Πιστεύω ότι είναι απαραίτητο να υπάρχει μια διαρκής εμπλοκή του κόσμου, από τον πιο νέο μέχρι τον πιο μεγάλο, ώστε το φεστιβάλ να είναι τελικά η γιορτή αυτής της ετήσιας ενασχόλησης, εκπαίδευσης, μελέτης, δημιουργίας.
Μιλώντας καθαρά οικονομικά, γνωρίζουμε ότι σε ένα τέτοιο φεστιβάλ, που αφορά στην τέχνη και, μάλιστα, μια εξειδικευμένη μορφή της, τα έσοδα με δυσκολία φτάνουν τα έξοδα. Συμφωνείτε;
Δεν μπορούμε να μιλήσουμε καθαρά οικονομικά για κανένα θέμα, διότι όλα έχουν πάντα πολλές πτυχές, συνήθως αντιφατικές μεταξύ τους. Μου περιγράφετε τον τρόπο που λειτουργεί, για παράδειγμα, ένα νοικοκυριό. Στο νοικοκυριό υπάρχει η λίστα με τις ανάγκες, αλλά υπάρχουν και τα πρόσωπα και οι σχέσεις τους που ορίζουν τις ανάγκες. Έτσι λειτουργεί και το φεστιβάλ. Μόνο που το νοικοκυριό είναι η πόλη της Καλαμάτας, οι άνθρωποι, οι σχέσεις τους κ.λπ. και η λίστα με τις ανάγκες τους, που είναι υπό συνεχή διαπραγμάτευση. Η κοινή ανάγκη που μπορούμε να θέσουμε ως βάση είναι ότι όλοι λαχταράμε να δούμε και να ζήσουμε κάτι όμορφο. Και μπαίνουμε στη μεγάλη περιπέτεια του τι, του πώς και με ποιους όρους. Εγώ θα ήθελα αυτό να μην αποκλείει κανέναν που θέλει να συμμετάσχει.
Στον τόπο μας γεννήθηκε η έννοια του χορηγού. Ήταν τιμητική ιδιότητα για ένα πρόσωπο, καθώς έπρεπε να προσφέρει τον πλούτο του για να γίνει μια παράσταση δώρο στην κοινότητα. Όποιος θυσιάζει για την κοινότητα ή θυσιάζεται, μένει αξέχαστος. Αυτά στις μέρες μας επιβιώνουν και υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που τα βλέπουν ρομαντικά ή και κυνικά και, τέλος πάντων, ο καθένας με το δικό του τρόπο. Αναζητώ, όμως, αυτούς που θέλουν να βοηθήσουν και να προσφέρουν με κάθε μέσο.
Σας απασχολεί πώς θα μπορέσετε να αυξήσετε τα έσοδά του;
Αρχικά με απασχολεί πώς θα γίνει η καλύτερη δυνατή χρήση των υφιστάμενων πόρων και ταυτόχρονα πώς θα πραγματοποιηθεί το πρόγραμμα χωρίς κάποιος να νιώθει αδικημένος σε σχέση με τη δουλειά και το έργο που προσφέρει.
Κάτι τελευταίο από εσάς για τους δημότες της Καλαμάτας…
Εύχομαι να το χαρούν με την ψυχή τους.
Του Παναγιώτη Μπαμπαρούτση
