«Το παρελθόν μετράει στιγμές»
Ενθουσιώδη υποδοχή επεφύλαξε το αναγνωστικό κοινό στην πρώτη συγγραφική δουλειά της Βασιλικής Στρατικοπούλου από τα Φιλιατρά και ήδη το μυθιστόρημά της «Το παρελθόν μετράει στιγμές», που κυκλοφόρησε πριν λίγες μέρες, προχωρά σε Β’ έκδοση από της εκδόσεις «διώνη» και αύριο το μεσημέρι παρουσιάζεται στη Στοά Βιβλίου στην Αθήνα! Η συγγραφέας έχει ήδη παρουσιάσει το βιβλίο της στους Γαργαλιάνους και τη Μαραθόπολη (με τη συνεργασία του Πολιτιστικού Συλλόγου Μαραθόπολης) με τους ανθρώπους της περιοχής να αγκαλιάζουν ζεστά την πρώτη συγγραφική της δουλειά και να ταξιδεύουν στα γαλάζια νερά του Ιονίου παρέα με τη Χρυσάνθη, τη Μαίρη και την κυρία Σοφία που κρατά μέχρι τέλους το κλειδί του μυστηρίου! Το μυθιστόρημα ταξιδεύει στον κόσμο μέσα από το διαδίκτυο και ηλεκτρονικά βιβλιοπωλεία, ενώ κοσμεί ήδη πολλά ράφια βιβλιοπωλείων ανά την Ελλάδα. «Αγάπη, γνώση, εμπειρία, νοσταλγία, ελπίδα έννοιες τόσο περιεκτικές που θα χωρούσαν μέσα τους το νόημα μιας ολόκληρης ζωής. Έννοιες τόσο αλληλένδετες και τόσο αλληλεπιδραστικές που μας θυμίζουν πως στο ταξίδι της ζωής παρελθόν παρόν και μέλλον αποτελούν ένα αδιάσπαστο όλον. Πως γίνεται όμως το παρελθόν να «μετράει πάντα τις στιγμές» του και πως γίνεται το παρόν να αξιολογείται πάντα με γνώμονα αυτή την αναμέτρηση; Τελικά μπορούμε να αξιολογήσουμε το παρόν μας ανεξάρτητα από το παρελθόν; Οι σκέψεις αυτές ήρθαν στο νου μου ξανά διαβάζοντας το βιβλίο της Βασιλίκης Στρατικοπούλου το «Παρελθόν μετράει στιγμές» και το συγκινητικό ψυχόδραμα μιας οικογένειας στο Κερί της Ζακύνθου, έτσι όπως αυτή παρουσιάζεται μέσα από τα μάτια της πρωταγωνίστριας του Μαίρης, η οποία γεννημένη σε λάθος τόπο μιας άλλης εποχής πασχίζει να απαντήσει στα ερωτήματα που στοιχειώνουν το μυαλό της. Αντιμέτωπη με το παρελθόν, τον έρωτα και το θάνατο η Μαίρη μετράει τις στιγμές του παρελθόντος της μέσα από τις σελίδες ενός παλιού ημερολόγιου, μέσα από το όποιο καλείται να δει την αλήθεια για να αποδεχθεί τον εαυτό της», γράφει, μεταξύ άλλων, για το μυθιστόρημα στοneolaia.gr η Συμβουλευτική Ψυχολόγος Ειρήνη Μεσσήνη. Μιλώντας στο «Θ», για την πρώτη συγγραφική της δουλειά η Βασιλική Στρατικοπούλου σημείωσε πως, «Ρωτήθηκα επανειλημμένως ποιο ήταν το έναυσμα για να δημιουργηθεί αυτό το βιβλίο. Ομολογουμένως, αναρωτήθηκα και εγώ πάρα πολλές φορές αλλά ήταν δύσκολο να απαντήσω. Ανέτρεξα στο παρελθόν μου και προσπάθησα να θυμηθώ πως έγινε η αρχή… Είχα πάρει ένα παλιό τετράδιο από την βιβλιοθήκη και με τη συνοδεία ενός στυλό άρχισα να γράφω εντελώς ξαφνικά μια ιστορία χωρίς αρχή, μέση, τέλος. Όλο το σκηνικό εκτυλίσσεται στην Ζάκυνθο, το αγαπημένο μου νησί εδώ και χρόνια, με πρωταγωνίστρια την Μαίρη και τα πρόσωπα που της σημάδεψαν τη ζωή. ‘Έπιανα το στυλό και έγραφα χωρίς να ξέρω που θα με οδηγήσει αλλά στο τέλος ένοιωθα μεγάλη ικανοποίηση με το αποτέλεσμα…». Συνεχίζοντας, με συγκίνηση, επεσήμανε ότι, «Φτάνοντας στην τελευταία σελίδα του τετραδίου και έχοντας σχεδόν ολοκληρώσει την ιστορία της Μαίρης, έπρεπε να αποφασίσω για το αν θα συνέχιζα ή θα άφηνα την πρωταγωνίστρια απλά να αιωρείται στο παρελθόν. Τότε κάποιος άλλος έδωσε τη λύση… Διαγνώστηκε από τους γιατρούς ότι ο πατέρας μου θα έφευγε από τη ζωή σε διάστημα μόλις τριών ή στην καλύτερη περίπτωση έξι μηνών. Στο άκουσμα και μόνο της απώλειας αισθάνθηκα να είμαι έρμαιο της λύπης μου. Ασυναίσθητα έπιασα το στυλό και άρχισα να γράφω με μανία λες και μου έφταιγε το χαρτί που είχα εμπρός μου. Ολοκλήρωσα το πρώτο μου βιβλίο και άρχισα αμέσως το δεύτερο απλά για να μην σκέφτομαι, είχα βρει μια διέξοδο που θα με βοηθούσε να πονάω λιγότερο». Η απώλεια του πατέρα της, την οδηγεί στην απόφαση να εκδώσει το βιβλίο της, σημειώνει λέγοντας χαρακτηριστικά ότι, «Μέσα σε τρεις μήνες ο πατέρας μου έφυγε από τη ζωή και αποφάσισα να δώσω το βιβλίο μου σε κάποιον εκδοτικό οίκο. Κατά βάθος δεν γνώριζα αν ήταν καλό ή κακό, παρ’ όλες τις διθυραμβικές κριτικές από τους οικείους μου, απλά είχα ανάγκη να δω το παλιό τετράδιο να παίρνει σάρκα και οστά και στο τέλος να γίνεται βιβλίο». Η αγάπη, ο σεβασμός, η θλίψη κι ο πόνος της απώλειας, οι ζωντανές θύμησες του πατέρα της, μόλις έπιασε στα χέρια της το “τρίτο παιδί” της, όπως νιώθει το βιβλίο της, έδωσαν απάντηση στο τι την έσπρωξε να γράψει το μυθιστόρημα. «Μόλις έπιασα το τρίτο μου παιδί στα χέρια, αυτομάτως απαντήθηκε το ερώτημα στο τι με έσπρωξε να γράψω αυτό το μυθιστόρημα: είναι το τελευταίο αντίο προς τον πατέρα μου, το ύστατο χαίρε, ένας κύκλος που περίμενε αυτό το τέλος για να κλείσει. Τώρα το παρελθόν μου μπορεί να μετρήσει αβίαστα τις στιγμές που πέρασα μαζί του!», τόνισε με έμφαση η Βασιλική Στρατικοπούλου. Αύριο Σάββατο, στις 12 το μεσημέρι, στο Polis ArtCafe, Πεσματζόγλου 5, στο Αίθριο της Στοάς Βιβλίου στην Αθήνα οι εκδόσεις «διώνη» διοργανώνουν παρουσίαση για το μυθιστόρημα της Βασιλικής Στρατικοπούλου «Το παρελθόν μετράει στιγμές», το οποίο θα παρουσιάσει η Φιλόλογος Δήμητρα Καράμπελα και κείμενα θα διαβάσει ο ηθοποιός Γεώργιος – Νεκτάριος Φαρμάκης, ενώ θα ακολουθήσει συζήτηση με τη συγγραφέα.
Παρουσίαση
Η Μαίρη γεννημένη σε λάθος τόπο μιας άλλης εποχής, αναζητεί απαντήσεις σε ερωτήματα που τη βασανίζουν εδώ και χρόνια. Φεύγει από το νησί της, την Ζάκυνθο όταν ο θεός του έρωτα της χτύπησε την πόρτα. Πίσω της όμως αφήνει αγαπημένα πρόσωπα που δεν βγαίνουν ποτέ από την καρδιά και το μυαλό της. Εξέχουσα θέση κατέχει η μικρότερη αδερφή της, η Χρυσάνθη, της οποίας η μοίρα της επιφύλαξε το χειρότερο δώρο… Αυτή ήταν η αρχή για την αναζήτηση απαντήσεων που της ταλάνιζαν το παρελθόν και της στοίχειωναν το μέλλον. Όλες αυτές βρίσκονται καλά κρυμμένες σε ένα κιτρινισμένο τετράδιο που κράταγε η μάνα της όλα αυτά τα χρόνια. Πολλοί θα το ονόμαζαν ημερολόγιο, αυτή απλά το αποκαλεί “το κλειδί του παραδείσου ΤΗΣ”. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
“Κοίταξα και αυτό το βράδυ ψηλά στον ουρανό και έψαχνα τα μάτια του, αυτό εξάλλου αναζητούσα τόσα χρόνια. Δεν ήταν πλέον δίπλα μου αλλά μου είχε υποσχεθεί ότι δεν θα με εγκατέλειπε ποτέ. Βλέπω ένα αστέρι να χαράσσει μια ασημένια γραμμή στο πέρασμά του. Οπότε είσαι εκεί σκέφτηκα, ψηλά στον ουρανό”
Σύντομο Βιογραφικό
Η Βασιλική Στρατικοπουλου
Του Ηλία Γιαννόπουλου
