Κυβέρνηση, όσο το δυνατό ευρύτερης αποδοχής, συμπαγή και ευλαβικά προσηλωμένη στο στόχο που πρέπει να επιτευχθεί έχει ανάγκη η χώρα, σύμφωνα με τον πρώην Υπουργό Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης και βουλευτή της Β΄ Αθηνών Κυριάκο Μητσοτάκη και τα όσα αναφέρει σε συνέντευξή του στο «Θάρρος».
Ο κ. Μητσοτάκης απαντά για την επόμενη ημέρα των εκλογών, όπως επίσης για το ανοικτό το θέμα της αρχηγίας στη Νέα Δημοκρατία, για τις μεταρρυθμίσεις του τρίτου Μνημονίου, αλλά και για τον Αλέξη Τσίπρα.
Η Νέα Δημοκρατία έχει ξεκαθαρίσει πως τάσσεται υπέρ των κομματικών συνεργασιών μετεκλογικά, προκειμένου να κυβερνηθεί η χώρα. Ποιες, ωστόσο, είναι οι προϋποθέσεις για να προχωρήσει σ’ αυτές;
Η χώρα χρειάζεται μια Κυβέρνηση όσο το δυνατόν ευρύτερης αποδοχής. Ταυτόχρονα όμως πρέπει να είναι συμπαγής και ευλαβικά προσηλωμένη στην επίτευξη του στόχου της. Αυτό δεν είναι εύκολο, αλλά είναι αναγκαίο. Πιστεύω ότι με τεράστιο κόστος για όλους μας επιτεύχθηκε, έστω και την τελευταία στιγμή, η πολιτική ενηλικίωση του κ. Τσίπρα και η προσγείωση του μεγαλύτερου μέρους του ΣΥΡΙΖΑ στην πραγματικότητα. Ειλικρινά ελπίζω ότι μπορούμε να συνεργαστούμε, σε κοινά συμφωνημένη εθνική προγραμματική βάση, για την ταχεία και αποτελεσματική υλοποίηση του προγράμματος. Αυτό απαιτεί σαφή προγραμματική συμφωνία, αυστηρή διοίκηση έργου και συντονισμό. Αν, όμως, ο ΣΥΡΙΖΑ αρνηθεί δε θα πέσουμε και στα γόνατα να τον παρακαλέσουμε. Άλλωστε, υπάρχουν και αλλού πορτοκαλιές που κάνουν πορτοκάλια…
Λίγο πριν από την προκήρυξη των εκλογών της 20ής Σεπτεμβρίου είχε ανοίξει, κατά κάποιον τρόπο, το θέμα της αρχηγίας στη Νέα Δημοκρατία. Τώρα έχει «παγώσει». Εάν αναδειχθεί πρώτο κόμμα στις εκλογές ή αν συμμετάσχει σε συνεργασία ως δεύτερο, το θέμα της αρχηγίας θα ανοίξει και πάλι ή θα παραμείνει «παγωμένο» μέχρι την ολοκλήρωση της κυβερνητικής θητείας;
Το μόνο που απασχολεί τη Ν.Δ. σήμερα είναι η πρωτιά στις εκλογές, έστω και με μία ψήφο. Γι’ αυτό κάνω έκκληση στους υπεύθυνους ψηφοφόρους συγγενών κομμάτων όπως π.χ. το Ποτάμι να δώσουν την ευκαιρία να είμαστε εμείς και όχι ο ΣΥΡΙΖΑ οι ρυθμιστές των εξελίξεων.
Πρόσφατα είπατε ότι ο μόνος τρόπος για να βγούμε από το Μνημόνιο είναι να εφαρμοστεί άμεσα και να υλοποιηθούν οι μεταρρυθμίσεις, ώστε γρήγορα να έρθει η πολυπόθητη ανάπτυξη. Με την εφαρμογή και την προσαρμογή μας στις επιταγές του τρίτου Μνημονίου, ποια πιστεύετε ότι είναι η πιο σημαντική μεταρρύθμιση;
Οι διαρθρωτικές αλλαγές και οι μεταρρυθμίσεις είναι αναγκαίες προκειμένου να αφεθεί η ιδιωτική πρωτοβουλία να αναπνεύσει. Από την αγορά θα προέλθουν οι νέες θέσεις εργασίας. Από τον ιδιωτικό τομέα θα προέλθει η ανάπτυξη. Η νέα Κυβέρνηση θα πρέπει να έχει ως πρώτο μέλημά της την παροχή οξυγόνου στην αγορά και την προώθηση της επιχειρηματικότητας. Έχω προτείνει έξι συγκεκριμένα μέτρα προς αυτή την κατεύθυνση: Την απλοποίηση διαδικασιών προκειμένου να καταστεί πιο ευέλικτο το κανονιστικό πλαίσιο που διέπει τη λειτουργία και τη δομή των εταιρειών, τη διευκόλυνση των επιχειρήσεων στην πρόσβαση σε Ευρωπαϊκή χρηματοδότηση, τη στοχευμένη συνδρομή του Κράτους ως εγγυητή στην κάλυψη του τραπεζικού δανεισμού νεοφυών επιχειρήσεων, τη δημιουργία ενός απλού, σταθερού και ανταγωνιστικού φορολογικού συστήματος, τη θέσπιση κινήτρων για την προσέλκυση επενδύσεων, τη συστηματοποίηση της συνεργασίας των πανεπιστημίων και της ερευνητικής κοινότητας με τον ιδιωτικό τομέα. Αυτή είναι μια δέσμη αναγκαίων μεταρρυθμίσεων και ενεργειών, προκειμένου να μπορέσει να αναπνεύσει η χειμαζόμενη πραγματική οικονομία της χώρας.
Μετά από επτά μήνες συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, ποια θεωρείτε πως ήταν τα μεγαλύτερα λάθη του πρώην πρωθυπουργού, Αλέξη Τσίπρα;
Τα λάθη του κ. Τσίπρα έχουν να κάνουν με έλλειψη ευθυκρισίας, αδυναμία επιλογής ικανών συνεργατών και τεχνοκρατική ένδεια. Ο συνδυασμός αυτών των αδυναμιών στο πρόσωπο του πρώην πρωθυπουργού τον οδήγησε σε αλλεπάλληλα σφάλματα, τα οποία έφθασαν την Ελλάδα στο χείλος της άτακτης χρεοκοπίας, συσσωρεύοντας τεράστιο κόστος στις πλάτες των πολιτών. Τα λάθη του φαίνεται να τα κατάλαβε και ανέκρουσε πρύμναν, έστω και την ύστατη στιγμή. Η συνειδητοποίηση αυτή όμως φοβάμαι ότι δεν αρκεί. Οι αδυναμίες του κ. Τσίπρα δυστυχώς δεν επιδέχονται εύκολα βελτίωσης. Είναι δύσκολο να επαναφέρεις σε πορεία καράβι με ελαττωματικό πηδάλιο…
Πρόσφατα είχατε τονίσει πως στη διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ εσείς αντιπαραθέτετε την ένωση των δυνάμεων του «Ναι». Αυτή η πρόταση μπορεί να αποτελέσει κατευθυντήρια γραμμή για το ξημέρωμα της 21ης Σεπτεμβρίου, όταν και θα απαιτηθούν συνεργασίες για το σχηματισμό σταθερής κυβέρνησης;
Είναι δεδομένο ότι οι δυνάμεις του «Ναι» είναι απόλυτα συνειδητοποιημένες ως προς το διακύβευμα των εκλογών. Οι πολίτες που στο δημοψήφισμα υπερψήφισαν την πρόταση Γιουνκέρ ξέρουν ότι χωρίς διαρθρωτικές αλλαγές και δημοσιονομική προσαρμογή η Ελλάδα δεν μπορεί να πάει μπροστά. Προφανώς, αυτοί οι πολίτες δεν θα έχουν καμία αναστολή στη στήριξη της εθνικής προσπάθειας για την έγκαιρη και αποτελεσματική εφαρμογή του τρίτου Μνημονίου. Όμως, δεν πρέπει να υποτιμούμε το γεγονός ότι το ένα τρίτο περίπου των πολιτών που ψήφισαν «Όχι» φαίνεται πως το έπραξε πιστεύοντας ειλικρινά ότι με αυτόν τον τρόπο συμβάλλουν στη διαπραγματευτική ισχύ της χώρας. Δεν θα ψήφιζαν «Όχι» αν γνώριζαν τον κίνδυνο στον οποίο εκτέθηκε η χώρα ακριβώς λόγω αυτού του άστοχου Δημοψηφίσματος. Αυτοί οι πολίτες μπορεί και πρέπει να συνταχθούν με τις μεταρρυθμιστικές δυνάμεις του φιλελεύθερου πραγματισμού που θα οδηγήσουν την Ελλάδα στην ανάπτυξη και την ευημερία. Η πολιτική «ανοιχτών θυρών» της Νέας Δημοκρατίας θα αγκαλιάσει και αυτούς την επόμενη μέρα, ανεξάρτητα του πολιτικού χώρου από τον οποίο προέρχονται.
Η «ορθολογική ανασυγκρότηση» του Δημόσιου Τομέα επιχειρήθηκε άτσαλα στη μνημονιακή Ελλάδα, καθώς περιορίστηκε σε απολύσεις και προσλήψεις χωρίς αξιολόγηση. Πως πρέπει να κινηθεί η Κυβέρνηση της επόμενης μέρας για να φέρει αποτέλεσμα;
Όταν ανέλαβα το Υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης, λέξεις όπως αποτελεσματικότητα, αποδοτικότητα, αξιολόγηση δεν υπήρχαν στο λεξιλόγιο της Δημόσιας Διοίκησης. Υπήρχαν υπηρεσίες δίχως αντικείμενο. Οι δομές των περισσότερων υπηρεσιών είχαν εξαπλωθεί σαν μανιτάρια σε τροπικό δάσος. Συχνά έβρισκε κανείς περισσότερους τμηματάρχες και διευθυντές από υπαλλήλους. Η εξέλιξη κάθε υπαλλήλου ήταν προκαθορισμένη, αφού βασιζόταν στην ιεραρχία και σε μια στατική «μοριοδότηση» μέσω της οποίας υποδεικνύονταν και οι διευθυντές. Οι συνδικαλιστές κυριολεκτικά ήλεγχαν τη διοίκηση – ιδιαίτερα μέσω της συντεχνιακής παρουσίας τους σε πειθαρχικά συμβούλια τα οποία σπάνια ασκούσαν σύννομα την αρμοδιότητά τους. Σε ένα τέτοιο περιβάλλον προσπάθησα να τερματίσω τη λειτουργία άχρηστων και κοστοβόρων φορέων, να εξορθολογήσω τις υπηρεσίες με νέα λειτουργικά οργανογράμματα, να εισάγω την έννοια της ουσιαστικής αξιολόγησης στο δημόσιο, να νομοθετήσω ένα αντικειμενικό σύστημα επιλογής διευθυντών. Ως παρακαταθήκη άφησα ένα διετές σχέδιο δράσης που, εφόσον υλοποιηθεί, θα αλλάξει συθέμελα την ελληνική Δημόσια Διοίκηση. Είχα ξεκινήσει να το υλοποιώ αλλά οι εκλογές του Ιανουαρίου οδήγησαν στην πολιτική ηγεσία της Διοίκησης τον κ. Κατρούγκαλο, έναν άνθρωπο που σε λίγους μήνες ξήλωσε όσα προσπάθησα να δημιουργήσω. Το μόνο που λίγο με παρηγορεί είναι η ύπαρξη αυτού του διετούς σχεδίου δράσης για την ανασυγκρότηση της διοίκησης που σύντομα ελπίζω η νέα Κυβέρνηση με κορμό τη Νέα Δημοκρατία να υλοποιήσει.
Και κάτι τελευταίο κ. Μητσοτάκη. Γιατί ο πολίτης να επιλέξει ΝΔ και όχι ένα «αντιμνημονιακό» κόμμα;
Διότι τις απαντήσεις στα μεγάλα κοινωνικά προβλήματα και ιδίως στην ανεργία θα τις δώσει ο Ιδιωτικός Τομέας. Εκεί πρέπει να εστιάσουμε την προσπάθειά μας. Διαρθρωτικές αλλαγές αμέσως για να δώσουμε οξυγόνο στην αγορά. Αυτό το οξυγόνο χρειάζεται η ελληνική οικονομία για να πάρει μπροστά. Θεσμική σταθερότητα, σταθεροί κανόνες, νέες επιχειρήσεις, νέες επενδύσεις, καινούργιες δουλειές. Κανένας νέος άνεργος. Αυτός είναι ο στόχος μας και έτσι θα αξιολογηθεί η πολιτική μας. Μόνο η Νέα Δημοκρατία, το κόμμα του φιλελεύθερου πραγματισμού, μπορεί να αποκαταστήσει αυτό το αναγκαίο οξυγόνο στην οικονομία, χαλαρώνοντας τον σφιχταγκαλιασμό της με το κράτος και τις διάφορες συντεχνίες. Ο ΣΥΡΙΖΑ παρέλαβε την χώρα σε συνθήκες αναιμικής μεν αλλά ανάπτυξης και τη γύρισε στην ύφεση συρρικνώνοντας την ιδιωτική οικονομία μέσα σε 7 μήνες. Έτσι δε χτυπιέται η ανεργία. Οι δικές μας πολιτικές είναι αυτές που θα απελευθερώσουν τις δυνάμεις της αγοράς και όχι οι «διορισμοί ημετέρων» στο Δημόσιο και μέτρα όπως το 23% στον ΦΠΑ της ιδιωτικής εκπαίδευσης, τον οποίο θα αντικαταστήσουμε άμεσα με ισοδύναμα μέτρα. Οι πολίτες ξέρουν πλέον. Είμαι βέβαιος ότι στις κάλπες της 20ης Σεπτεμβρίου θα εναποθέσουν τις ελπίδες και την πίστη τους σε εμάς. Θα τους δικαιώσουμε.
Της Βίκυς Βετουλάκη
