Μετά τη Μόσχα, το Video Art Μηδέν ταξιδεύει φέτος σε δυο πολύ σημαντικά φεστιβάλ βίντεο και ψηφιακών τεχνών της Ισπανίας, το Espacio Enter και το MADATAC (Μαδρίτη, 12-29 Ιανουαρίου 2017).
Η πρώτη «εξόρμηση» είναι στο φεστιβάλ ψηφιακών τεχνών Espacio Enter, 12-18 Δεκεμβρίου, στην Τενερίφη. Το Μηδέν συνεργάζεται με το Espacio Enter για 4η φορά (η πρώτη ήταν το 2011) παρουσιάζοντας θεματικές ενότητες βιντεοτέχνης. Αυτό συγκεντρώνει σε ετήσια βάση μερικά από τα πιο αναγνωρισμένα φεστιβάλ και διοργανώσεις για τη βιντεοτέχνη και τα νέα μέσα παγκοσμίως. Έχει ως μόνιμους συνεργάτες το Japan Media Arts Festival και την Ars Electronica, ενώ κάθε χρόνο καλεί μια σειρά από επιλεγμένα φεστιβάλ και επιμελητές από όλο τον κόσμο. Οι προβολές λαμβάνουν χώρα στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης ΤΕΑ.
Φέτος, το Μηδέν θα παρουσιάσει στο πλαίσιο του Espacio Enter δύο ενότητες βιντεοτέχνης που αλληλοσυμπληρώνονται θεματικά, ανιχνεύοντας τα όρια και την απομόνωση στη σύγχρονη «παγκοσμιοποιημένη» πραγματικότητα. Παρουσιάζουν έργα τους καλλιτέχνες από 9 χώρες: Γερμανία, Ισραήλ, Μεξικό, Σουηδία, Ισπανία, Μ. Βρετανία, Αζερμπαϊτζάν, Λίβανο, Πολωνία.
Συνολική διάρκεια προγράμματος: 67 λεπτά
The world is not enough // επιμέλεια: Γιούλα Παπαδοπούλου
Διάρκεια: 37 λεπτά
Περιμένοντας έναν εχθρό που δεν εμφανίζεται ποτέ. Παράνομα πλάσματα καμουφλαρισμένα μέσα στο δάσος. Ασκήσεις πολέμου με τον εαυτό σου. Ένα σύνορο που φτιάχνεται για να ποδοπατηθεί. Μια ανύπαρκτη πόλη-φάντασμα για προσομοίωση στρατιωτικών επιχειρήσεων. Ένα σπίτι και ένα ιπτάμενο παγόβουνο, ως μεταφορά της «μετατόπισης». Ένα τεράστιο στόμα που σε καταπίνει καταμεσής ενός άδειου και ήσυχου συνοικιακού δρόμου.
Δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα φόβου και αποξένωσης, τα έργα της ενότητας θέτουν ερωτήματα για τη σχέση μας με τον «άλλο» και το φόβο για τον «άλλο». Υπάρχει πραγματικά εχθρός; Και, τελικά, ποιος (ή, ακόμα καλύτερα, «τι»;) είναι ο πραγματικός εχθρός μας;
1. Kristina Paustian, Positions, Γερμανία 2016, 10.20
2. Jan Brand, Rosenthal, Γερμανία 2009, 6.04
3. Shahar Marcus, 1,2,3 Herring, Ισραήλ 2011, 2.27
4. Arnaud Brihay, Granica Grenze, σύνορα Γερμανίας-Πολωνίας 2013, 8.30
5. Hanna Ben-Haim Yulzari, Noncity, Ισραήλ 2009, 3.22
6. Mauricio Saenz, Casa iceberg, Μεξικό 2015, 3.10
7. Mattias Härenstam, Closed Circuit (In the middle of Sweden), Σουηδία/Γερμανία 2011, 3.01
Aperture // επιμέλεια: Μαργαρίτα Σταυράκη
Διάρκεια: 30 λεπτά
Πώς η εστίαση της προσοχής δημιουργεί, αλλά και ανακαλύπτει, τόπους με κοινά χαρακτηριστικά και στη συνέχειά τους απομονώνει από ό,τι διαφορετικό. Ένα επικίνδυνο παιχνίδι επικοινωνίας και άρνησης ενός κατά τα άλλα πλούσιου σύμπαντος!
1. Carla Chan, When a circle meets the sky – the cold, Γερμανία 2016, 3.50
2. Jem Raid, The story of the industrial Leotard, Μ. Βρετανία 2016, 5.00
3. Mario Santamaria, Palace of Versailles 1min 8s. Running Through the Museum, Ισπανία 2013, 1.18
4. Teymur Daimi, Window, Αζερμπαϊτζάν 2015, 11.22
5. Przemek Wegrzyn, Security Measures, Πολωνία 2014, 5.55
6. Samer Ghorayeb, From My Window, Λίβανος 2012, 2.31.
