Οι ξένοι επισκέπτες του καλοκαιριού μπορούν να γίνουν οι καλύτεροι πρεσβευτές των τοπικών προϊόντων και να ανοίξουν δρόμους για εξαγωγές, αφού επιστρέφοντας στην πατρίδα τους θα θέλουν να αναζητήσουν τις γεύσεις και τα αρώματα που τους εντυπωσίασαν στη Μεσσηνία. Αυτό επισημαίνουν, με κάθε τρόπο και μέσο, οι άνθρωποι της αγοράς.
Προϋπόθεση, βέβαια, για να συμβεί αυτό είναι τα τοπικά προϊόντα να βρουν θέση σε όλα τα ξενοδοχεία του νομού, κάτι που μέχρι σήμερα δεν ισχύει στο βαθμό που θα μπορούσε, αφού είναι μικρός ο αριθμός όσων επιμένουν… μεσσηνιακά.
Το πρόβλημα αυτό συνδέεται άμεσα με μιαν άλλη σημαντική επισήμανση: την έλλειψη πιστοποίησης της ελληνικής και μεσσηνιακής γαστρονομίας, που θα αποτελούσε αυτομάτως μια προνομιακή αγορά διάθεσης για τα τοπικά προϊόντα (ΠΟΠ – ΠΓΕ).
Ουσιαστικά, στη σύγχρονη αγορά, αν κάτι δεν είναι πιστοποιημένο, δεν υφίσταται για το καταναλωτικό κοινό και την οργανωμένη βιομηχανία του τουρισμού. Αντίθετα, η πιστοποίηση δημιουργεί αμέσως τις προϋποθέσεις για τη δημιουργία της αγοράς.
Όπως έχουμε επισημάνει επανειλημμένως, σύμφωνα με τις διεθνείς έρευνες, καταγράφονται συνεχώς αυξητικές τάσεις στην πρόθεση των ταξιδιωτών να δαπανήσουν χρήματα για να γνωρίσουν την τοπική γαστρονομία. Επιπλέον, η αναγνώριση της Μεσογειακής Διατροφής από την UNESCO ως άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς της ανθρωπότητας και η σύνδεσή της με τη διατήρηση της καλής υγείας ανοίγει τις πόρτες στην περαιτέρω ανάδειξη της ελληνικής – μεσογειακής κουζίνας και των τοπικών παραλλαγών της.
Ένας μπούσουλας δραστηριοτήτων που μπορούν να αναπτύξουν με ευκολία οι τοπικές επιχειρήσεις είναι η προσαρμογή των φαγητών σε εστιατόρια, μπαρ, καφετέριες, ανάλογα με την εποχή, παρασκευασμένα με τοπικά προϊόντα.
Επίσης, κάτι που έχει ξεκινήσει και πρέπει να συνεχιστεί είναι η διοργάνωση μαθημάτων μαγειρικής και γευσιγνωσίας με τη συμμετοχή και των πελατών. Επιπρόσθετα, η γευσιγνωσία τοπικών προϊόντων και ποτών, θεματικά ανά κατηγορία προϊόντος. Ένα ακόμα καλό παράδειγμα είναι η επίδειξη της διαδικασίας παραγωγής τοπικών προϊόντων.
Η αλήθεια είναι ότι τόσο στην Καλαμάτα όσο και σε άλλες τουριστικές περιοχές του νομού οι παραπάνω ιδέες έχουν “ριζώσει”. Θα πρέπει, όμως, όλοι που ασχολούνται με το κεφάλαιο της παροχής τέτοιων υπηρεσιών να ξέρουν ότι με μικρές επενδύσεις και έμφαση στην αυθεντικότητα, στην ποιότητα και στη δημιουργία αληθινής διαπροσωπικής επαφής, το τοπικό τουριστικό προϊόν μπορεί να εμπλουτιστεί. Και το μόνο σίγουρο σ’ αυτή τη διαδικασία είναι ότι όσοι το επιχειρήσουν δεν πρόκειται να χάσουν…
Του Αντώνη Πετρόγιαννη
Η χαμένη ευκαιρία για τα τοπικά προϊόντα
