Οι προεδρικές εκλογές στη Γαλλία με τη μονομαχία του κεντροδεξιού Ε. Μακρόν και της ακροδεξιάς Μαρί Λεπέν έχει φέρει τα πάνω-κάτω στον πολιτικό χάρτη της Γαλλίας, αλλά και της Ευρώπης.
Η συμπεριφορά των Γάλλων ψηφοφόρων έδειξε ότι δεν τους συγκινεί πλέον η παραδοσιακή ιδεολογική εκλογική μάχη ανάμεσα «στη Δεξιά και την Αριστερά». Γι’ αυτό άλλωστε και ιστορικά κόμματα, όπως το Σοσιαλιστικό κόμμα του Φρ. Μιττεράν, υπέστη τη βαρύτατη και καθοριστική ήττα του, συγκεντρώνοντας μόλις 1,8%, ενώ οι Ρεπουμπλικάνοι μόλις το 4,8%.
Αντιθέτως ο πρωτοεμφανιζόμενος από το πουθενά κ. Ζεμούρ, στην ακρο-ακροδεξιά, συγκέντρωσε το όχι ευκαταφρόνητο 7,1%. Στον αντίποδα, o κομμουνιστής Μελανσόν συγκέντρωσε το υψηλότερο ποσοστό του, 22% και, επομένως, είναι ο αφανής ρυθμιστής του αποτελέσματος του δευτέρου γύρου.
Τα πράγματα, όμως, δε φαίνονται τόσο εύκολα για τον Ε. Μακρόν και τούτο, διότι κανείς δεν ξέρει το ποσοστό της αποχής στο δεύτερο γύρο. Κaι κυρίως, διότι κανείς δεν μπορεί να υπολογίσει σωστά πώς θα συμπεριφερθούν οι ψηφοφόροι των άλλων κομμάτων. Ο ακροδεξιός Ζεμούρ, φυσικά, εκφράστηκε υπέρ της Μαρί Λεπέν. Ο Μελανσόν δημοσίως έριξε το σύνθημα «ούτε μια ψήφος στη Λεπέν», αλλά το 22% των ψήφων του δεν αποτελεί ένα ενιαίο μπλοκ υπέρ του Μακρόν.
Σύμφωνα με τις σφυγμομετρήσεις, μόνο το 1/3 των ψηφοφόρων του Μελανσόν θα στηρίξουν τον Μακρόν, το άλλο 1/3 εκφράζεται ανοιχτά υπέρ της Λεπέν και το υπόλοιπο μάλλον προτιμά την αποχή. Με την αποχή φλερτάρουν και ψηφοφόροι άλλων κομμάτων του κέντρου και της σοσιαλδημοκρατίας.
Αν και είναι δύσκολο (όχι όμως και ακατόρθωτο) να σκεφθεί κανείς ότι ο Μακρόν θα κερδίσει πάνω στο νήμα τις προεδρικές εκλογές της επόμενης Κυριακής, η εικόνα της Γαλλίας αλλάζει, προκαλώντας μεγάλους εκνευρισμούς και ανησυχίες τόσο στις Βρυξέλλες όσο και στην Ουάσιγκτον. Και τούτο, διότι μέχρι τώρα η Γαλλία αποτελούσε το σταθερό και ακλόνητο πυλώνα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Η «σφήνα Λεπέν» και τα υψηλότατα ποσοστά της δείχνουν όμως ότι τα πράγματα αλλάζουν ή διαφορετικά, οι Γάλλοι αλλάζουν σκέψεις απέναντι στην Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ, δηλαδή εμφανίζονται τώρα πιο ευρωσκεπτικιστές, σε σύγκριση με το παρελθόν.
Ο Ε. Μακρόν είναι ο υπέρμαχος του ευρωπαϊκού σχεδίου και θέλει η Γαλλία να εξακολουθήσει την ηγετική πορεία μέσα στην Ευρώπη. Παρά ταύτα, σε αυτόν το δεύτερο γύρο θα αναγκαστεί να βάλει λίγο νερό στο κρασί του, διότι απευθύνεται πλέον σε δεξιούς και αριστερούς ψηφοφόρους, που εμφανίζονται πιο ευρωσκεπτικικστές από ό,τι στο παρελθόν.
Στον αντίποδα η Μαρί Λεπέν δεν έκρυψε ποτέ την αντιπάθειά της στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αν και τώρα έχει βάλει νερό στο κρασί της, δεν θέτει θέμα αποχώρησης της Γαλλίας ούτε από την Ε.Ε. ούτε από το ευρώ, υποστηρίζοντας όμως την «κυριαρχία της Γαλλίας» έναντι της Ε.Ε.
Η Λεπέν δείχνει έτοιμη να χτυπήσει την Ευρώπη «από τα μέσα», θέλοντας να αποκαταστήσει τους συνοριακούς ελέγχους, να περιορίσει τους μετανάστες στο γαλλικό έδαφος, να χτυπήσει ορισμένες από τις ευρωπαϊκές Συνθήκες που «μειώνουν τη Γαλλία κ.λπ.
Το πρόβλημα είναι ότι ψηφοφόροι από τη δεξιά και την αριστερά, ανεξαρτήτως ιδεολογίας, συμφωνούν εν μέρει ή εν όλω με τις θέσεις Λεπέν για την Ευρώπη, ενώ παραμένει σε υψηλά ποσοστά η αντίθεση ψηφοφόρων για τη στάση της γαλλικής κυβέρνησης στην πανδημία, στην ενεργειακή κρίση, στα θέματα συνταξιοδότησης κ.λπ.
Της Κύρας Αδάμ
