Κοιτώντας προχθές μια φωτογραφία του δημάρχου στο λιμάνι, μου άρεσε πολύ. Κάτι περίμενε. Φαινόταν χαρούμενος. Το μυαλό μου, χωρίς να το θέλω, ταξίδεψε στην Κίνα και σε ένα καράβι φορτωμένο με κάτι μπλε μεγάλες σωλήνες μεταφοράς νερού, τις γνωστές εδώ και πάρα πολύ καιρό σε εμάς ως Φ800 (φαντάζομαι ότι το «Φ» σημαίνει φάρδος).
Κοιτώντας όμως εκεί που κοιτούσε, έκανα λάθος, άλλο πράγμα κοιτούσε και, μάλιστα, ιπτάμενο. Ένα υδροπλάνο σε κάτι που είπαμε υδατοδρόμιο.
Αν θυμάμαι καλά, η έλευση υδροπλάνου στην Καλαμάτα, όπως και στην Πύλο, έχει προαναγγελθεί εδώ και τουλάχιστον δέκα χρόνια!
Κάλλιο αργά παρά ποτέ, θα μου πεις.
Το γεγονός ότι πριν από μέρες έγινε, επιτέλους, η πρώτη επιχειρησιακή δοκιμή είναι αναμφίβολα ένα θετικό βήμα, έτσι λένε.
Όμως, η προσθαλάσσωση αυτή, από μόνη της, δεν αποτελεί εγγύηση βιωσιμότητας ή επιτυχίας, ξαναλένε, και μας προβληματίζουν: θα πετάξει ή δε θα πετάξει; Ιδού η απορία.
Πολλές οι καθυστερήσεις σε πολλά πράγματα και δεν ξέρω πόσο χαρούμενος μπορεί να είναι ο καλός μας δήμαρχος. Η μόνη «καθυστέρηση» που μπορεί να σε κάνει χαρούμενο είναι η «καθυστέρηση» της γυναίκας σου, η οποία ξέρεις ότι κρατά μόνο εννέα μήνες και μετά σε κάνει ευτυχισμένο.
Και να αφήσουμε τα πτητικά για να ξαναπάμε σε αυτό το καραβάκι από την Κίνα που θα έρθει κάποτε. Να σας θυμίσω ότι προεκλογικά ο δήμαρχος δεσμεύτηκε για την άμεση υλοποίηση του έργου αντικατάστασης του παλαιού κεντρικού αγωγού ύδρευσης με νέο αγωγό Φ800, από τη δεξαμενή στο Πήδημα μέχρι τη νέα δεξαμενή στο Αϊ Γιάννη τον Καρβούνη.
Πριν από λίγες μέρες όμως, ο ίδιος δήμαρχος δήλωσε ότι «το έργο δεν προχωράει για αδιευκρίνιστους λόγους», χωρίς να μας εξηγήσει τα αδιευκρίνιστα και τι έχει κάνει για να τα διευκρινίσει. Ας μας συγχωρέσει ο Αϊ Γιάννης ο Καρβούνης, που θα περιμένει μάλλον πολύ καιρό ακόμα να του πάει το νεράκι από το Πήδημα και έτσι να πιούμε κι εμείς.
Θα ήμουν άδικος προς το δήμαρχο, αν δεν αναφερθώ και στην προηγούμενη Δημοτική Αρχή (Νίκας) για τα σχέδια και τις μελέτες που άφησε για πολλά πράγματα που τώρα συμβαίνουν στην πόλη μας όπως συμβαίνουν.
Ήρθε, διοίκησε, έκανε ό,τι έκανε, έφυγε και τώρα αρθρογραφεί (συνάδελφος) γι’ αυτά που δεν έκανε. Πιο αναλυτικός δεν μπορώ να γίνω, γιατί πρέπει να βγάλω το ψωμί μου κι εγώ. Οι καιροί είναι δύσκολοι, αν καταλαβαίνετε.
Μέχρι να γίνουν όλα αυτά, όμως, και με την ευκαιρία της άφιξης του υδροπλάνου στο λιμάνι μας, σκέπτομαι να το πάρω και να πεταχτώ μέχρι την Κίνα, ίσως να δω αν ξεκίνησε αυτό το καραβάκι με τις σωλήνες. Θα μου πάει λίγο ακριβά το εισιτήριο, το ξέρω, αλλά αξίζει τον κόπο. Θα μου λυθούν τουλάχιστον οι απορίες και ίσως λύσω και τις δικές σας, αν έχετε.
Αυτά τα λίγα πτητικά και υπόγεια για σήμερα με την αμέριστη και ειλικρινή συμπάθειά μου στο δήμαρχό μας.
Μιλάμε πάλι…
Του Κώστα Δεληγιάννη
