ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ
Η ιδέα του Αγιοβασίλη είναι ένα από τα πιο αγαπημένα παιδικά όνειρα. Όταν, όμως, το όνειρο μπερδεύεται με την πραγματικότητα, όταν οι γονείς ή κάποιοι άλλοι υπερβάλλουν, η προσγείωση γίνεται… τραυματική.
Ο Κωστάκης, γυρνώντας απ’ το σχολείο, είχε κατεβασμένα τα μούτρα… εκατό οκάδες! Η μητέρα του κατάλαβε ότι κάτι νέο συμβαίνει. «Μαμά, σήμερα ο δάσκαλος μας είπε ότι δεν υπάρχει Αγιοβασίλης και ότι τα δώρα μας τα αγοράζουν οι γονείς».
Και το είπε με αληθινό ψυχικό πόνο. Η μαμά κατάλαβε ότι, όσα είχε μάθει στον Κωστάκη, αν διαβάζει τα μαθήματά του και είναι ήσυχο και καλό παιδί, ο Αγιοβασίλης θα του φέρνει δώρα και ό,τι επιθυμήσει κ.ά., πήγαν όλα περίπατο, γιατί ο εκπαιδευτικός, αγνοώντας την παιδική ψυχολογία, θέλησε να τους πει την αλήθεια.
Η μητέρα, ψύχραιμα, κάθισε πλάι του και ήρεμα του είπε: Άκουσε, Κωστάκη, ο Αγιοβασίλης υπάρχει μέσα στις καρδιές όλων μας. Και στους μικρούς και στους μεγάλους. Τον αγαπάμε όλοι, γιατί κάθε Πρωτοχρονιά μάς φέρνει τον καινούριο χρόνο, μας φέρνει χαρά και χαμόγελο και ακόμη δώρα, που είναι ένα πανάρχαιο έθιμο συνδεδεμένο με τη χριστιανική μας θρησκεία.
Η παιδική ψυχολογία, λοιπόν, θέλει μεγάλη προσοχή, γιατί μπορεί να γκρεμίσει τα όνειρα του παιδιού.
Σημασία, επίσης, μεγάλη έχουν οι πολλές αναφορές στο μύθο αυτόν. Δηλαδή, οι υπερβολές που κάνουμε. Βάζουμε το παιδί να στείλει γράμμα στον Άγιο – Βασίλη, του λέμε υπερβολικές ιστορίες, ότι κατεβαίνει απ’ την καμινάδα του τζακιού και βάζει τα δώρα στο χριστουγεννιάτικο δέντρο, και άλλα πολλά.
Με λίγα λόγια, όσα πιο πολλά του λέμε γι’ αυτό το πρόσωπο, τόσο μεγαλύτερη είναι η τραυματική εμπειρία του παιδιού.
Όταν οι απορίες του παιδιού είναι πολλές και επίμονες, τότε καλό είναι να συνδέουμε το μύθο με το πρόσωπο του πραγματικού Αγίου, ο οποίος υπήρξε πρότυπο αγάπης αλληλεγγύης και προσφοράς, που εδίδαξε με τα έργα του.
Ποιος ήταν ο πραγματικός Άγιος Βασίλειος;
Ο Μέγας Βασίλειος ήταν επίσκοπος στην Καισάρεια της Καππαδοκίας τον 4ο αιώνα. Ήταν άνθρωπος του πνεύματος, αλλά και της δράσης. Έγραψε σπουδαίους λόγους, επιστολές, ερμηνείες και μια υπέροχη θεόπνευστη λειτουργία, η οποία ψάλλεται στις εκκλησίες από τις ευρωπαϊκές χορωδίες στο μελωδικότατο τόνο του «Λα μινόρε». Σπουδαίο και πρωτοποριακό ήταν το φιλανθρωπικό του έργο, το οποίο προσπαθούμε εμείς σήμερα να μιμηθούμε, κάνοντας δώρα την ημέρα της μνήμης του.
Στη διάρκεια ενός λοιμού οργάνωσε συσσίτια, έκανε εράνους από σπίτι σε σπίτι, για να συγκεντρώσει τρόφιμα και με πύρινους λόγους έπειθε τους πλούσιους να προσφέρουν από τα αγαθά τους και ως γιατρός περιέθαλπε ο ίδιος, μικρούς και μεγάλους, κάθε εθνικότητας ή θρησκεύματος.
Ανήγειρε στην Καισάρεια ένα συγκρότημα κτηρίων με ξενώνες, πτωχοκομεία, νοσοκομεία, άσυλο τυφλών, επαγγελματικές σχολές για τους νέους και άλλα οικοδομήματα στα οποία περιθάλπονταν περίπου 30.000 άτομα, κυρίως ηλικιωμένοι και ασθενείς.
Ο ίδιος, εκτός από τα ιερατικά του καθήκοντα, θεράπευε, μαγείρευε και υπηρετούσε κάθε φτωχό, άρρωστο και πεινασμένο συνάνθρωπο.
Αυτός ήταν ο Μέγας Βασίλειος. Το πρότυπο της ιεροσύνης και της ευεργεσίας. Και ένας από τους τρεις μεγίστους δασκάλους της παιδείας.
Του Βασίλη Ι. Μανιάτη
