Λίστα αναμονής ακόμα κι ένα χρόνο στη Μεσσηνία
Τεράστιες ελλείψεις έχει η Μεσσηνία σε κλειστές μονάδες φροντίδας ηλικιωμένων, οι οποίοι βρίσκονται εκτός οικογενειακού περιβάλλοντος και με μικρές ή καθόλου συντάξεις, φροντίδας ατόμων με χρόνια προβλήματα ή σοβαρά προβλήματα υγείας.
Ιδιαίτερα για τους ηλικιωμένους οι αιτήσεις για να φιλοξενηθούν από κάποιο γηροκομείο συνεχώς αυξάνονται στο νομό μας, ενώ οι διαθέσιμες κλίνες στις δύο μονάδες, τη «Στέγη της Εκκλησίας» και το Γηροκομείο, δεν επαρκούν για να καλύψουν τις ανάγκες.
Μάλιστα, όπως σημείωσε η υπεύθυνη κοινωνική λειτουργός της Διεύθυνσης Κοινωνικής Μέριμνας Μεσσηνίας Αθηνά Μαγκουρίλου, η αναμονή για τη ικανοποίηση μιας αίτησης μπορεί να ξεπεράσει ακόμα και τον ένα χρόνο, ενώ για επείγοντα περιστατικά αναζητούνται λύσεις σε άλλους νομούς της Ελλάδας.
Πολλές αιτήσεις, μεγάλη αναμονή
Το θέμα μάλιστα αυτό, η κα Μαγκουρίλου το χαρακτήρισε ως ένα από τα πρώτα προβλήματα της εποχής μας: «Όπως φαίνεται η οικογένεια έχει αλλάξει. Οι ηλικιωμένοι δεν ζουν πλέον στο ευρύτερο περιβάλλον της οικογένειας, όπως το ξέραμε. Καταλήγουν πολλές φορές να είναι μόνοι τους ή να έχουν τα παιδιά τους πολύ μακριά. Φτάνουν λοιπόν κάποια στιγμή που δεν μπορούν να αυτοεξυπηρετηθούν και ζητούν βοήθεια, είτε σε μας, είτε σε υπηρεσίες των δήμων, από το «Βοήθεια στο Σπίτι» και άλλα. Προσπαθούμε να αναζητήσουμε λύσεις, οι οποίες μπορεί να μην υπάρχουν. Δυστυχώς, η κοινωνία μας δεν είναι έτοιμη για τη φροντίδα των ηλικιωμένων και οι δομές που υπάρχουν είναι πολύ μικρότερες από τις ανάγκες. Η κλειστή φροντίδα αυτή τη στιγμή, έχει πολύ λιγότερες κλίνες από αυτές που απαιτεί η σημερινή εποχή. Και αυτό το βλέπουμε γιατί έχουμε πάρα πολλές αιτήσεις σε αναμονή, ώστε να μπουν σε οποιοδήποτε ίδρυμα είναι ανάλογο με την κατάστασή τους. Και η αναμονή αυτή μπορεί να κρατήσει ένα χρόνο και ίσως και παραπάνω».
Η υπηρεσία όταν έχει να αντιμετωπίσει μια τέτοια κατάσταση, όταν υπάρχει έστω και το ελάχιστο συγγενικό περιβάλλον προσπαθεί να το κινητοποιήσει, ώστε να βρεθεί προσωρινή λύση.
«Αυτές είναι οι περιπτώσεις που βρίσκουμε έστω και μισές λύσεις. Όπου δεν υπάρχει συγγενικό περιβάλλον, εκεί έχουμε πολύ μεγάλο πρόβλημα. Αναζητούμε δομές σε όλη την Ελλάδα. Αναγκαζόμαστε λοιπόν και στέλνουμε εκτός Μεσσηνίας, σε Ηλεία, Πάτρα, Λακωνία, όπου βρίσκουμε θέση που και εκεί είναι δύσκολα, αλλά επειδή είναι πιο πολλά τα ιδρύματα μπορεί να βρεθεί κάτι. Όταν η οικογένεια θέλει οπωσδήποτε να απομακρυνθεί ο ηλικιωμένος, προσπαθούμε να βρούμε τέτοιες λύσεις. Δυστυχώς, όμως σε κάποιες περιπτώσεις δεν μπορούμε να βρούμε και υποχρεωτικά ηλικιωμένοι παραμένουν σε άσχημη κατάσταση μέχρι να έρθει η σειρά τους», πρόσθεσε η κα Μαγκουρίλου.
Λίστα αναμονής
Οι δυνατότητες στη Μεσσηνία είναι μόνο δύο. Η «Στέγη της Εκκλησίας», δέχεται και απόρους διαθέτει 75 κλίνες και το Γηροκομείο διαθέτει 91 κλίνες. Οι ανάγκες όμως είναι πολύ μεγαλύτερες.
Αυτή τη στιγμή στον ΕΟΠΥΥ η λίστα αναμονής έχει φτάσει στο 50, αλλά ακόμα κι αν κάποια άτομα από αυτά έχουν βρει λύση σε κάποιο ιδιωτικό ίδρυμα, όσοι απομένουν στην λίστα θα αργήσουν πολύ να βρουν θέση σε κάποιο ίδρυμα.
Για να εκενωθούν 30 θέσεις απαιτείται περισσότερο από ένας χρόνος. Προτεραιότητα έχουν τα περιστατικά που νοσηλεύονται, καθώς εντάσσονται σε ειδική κατηγορία, αλλά και πάλι υπάρχει σημαντικός χρόνος αναμονής.
Μόνο το 2019 η Διεύθυνση Κοινωνικής Μέριμνας Μεσσηνίας έχει ήδη 12 αιτήσεις σε αναμονή, ενώ μόνο την τελευταία εβδομάδα κατατέθηκαν άλλες 3. Αιτήσεις βέβαια κατατίθενται και στο «Βοήθεια στο Σπίτι» (εκεί ίσως κατατίθενται και οι πιο πολλές), στους δήμους, στα Κέντρα Υγείας και το νοσοκομείο.
«Γενικά έχουμε αύξηση. Και έχουμε αύξηση περιστατικών όχι μόνο ηλικιωμένων, αλλά και ανθρώπων πιο νέοι σε ηλικία, που για λόγους υγείας και έλλειψη οικογενειακού περιβάλλοντος, δεν μπορούν να παραμείνουν στο σπίτι μόνοι τους. Είναι κυρίως μεσήλικες, δηλαδή μετά τα 50- 55. Έχουμε πολλά τέτοια περιστατικά, με οριακή νοητική καθυστέρηση, που έχουν φύγει οι γονείς που τους πρόσεχαν. Δυστυχώς, αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν εισόδημα ή δεν παίρνουν σύνταξη αναπηρίας, γιατί δεν φτάνουν στο 67%. Κι αν παίρνουν κάτι αυτό είναι μόνο το ΚΕΑ, που δεν φτάνει. Έχουμε πολλά τέτοια περιστατικά που φτάνουν σε εμάς, είτε από τις τοπικές κοινότητες, είτε από συλλόγους που δρουν στην περιοχή και εθελοντές. Ευτυχώς, ακόμα το χωριό βοηθάει αρκετά. Θα δώσει ένα πιάτο φαγητό. Το πρόβλημα διογκώνεται, όταν δεν έχουν σπίτι ή μπορεί να χρωστάνε. Χρειαζόμαστε λοιπόν, περισσότερες κλίνες και για αυτοεξυπηρετούμενους και για μη αυτοεξυπηρετούμενους», πρόσθεσε η κα Μαγκουρίλου.
Επίσης, πρόβλημα υπάρχει και με τα άτομα που έχουν τη βασική σύνταξη που φτάνει μέχρι τα 500 ευρώ και δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στις ανάγκες τους.
Με προβλήματα υγείας
Μια καινούργια κατηγορία ανθρώπων που ζητούν βοήθεια και εισαγωγή σε ιδρύματα, σύμφωνα με την κα Μαγκουρίλου, είναι άτομα που έχουν οικογενειακό περιβάλλον και πιθανών να έχουν και ένα μικρό εισόδημα, αλλά είναι τέτοια τα προβλήματα υγείας που δεν μπορεί να λειτουργήσει το θέμα της ιατρικής φροντίδας στο σπίτι.
«Η οικογένεια δεν μπορεί να ανταπεξέλθει στην ιατρική φροντίδα που απαιτείται για να παραμείνει ο ασθενής στο σπίτι και ζητάνε ένα ίδρυμα κλειστής περίθαλψης που θα μπορεί να φροντίσει τον άνθρωπό τους με ένα μέσο κόστος. Δεν μπορούν να ανταποκριθούν σε μεγάλο κόστος και ουσιαστικά αυτό που ζητούν, είναι όχι να τον εγκαταλείψουν, αλλά να τον φροντίσουν ιατρικά. Πρόκειται για εγκεφαλικά, κατακλύσεις ή κάποιο νόσημα που χρειάζεται καθημερινή ιατρική φροντίδα και αδυνατούν να ανταποκριθούν. Και σε αυτές τις περιπτώσεις παρατηρείται αύξηση. Τα νοσοκομεία δεν τους κρατάνε καθώς δεν θεωρούν ότι χρειάζονται θεραπεία και πρόκειται για μία μόνιμη κατάσταση. Στο σπίτι όμως δεν μπορεί να τον φροντίσει η οικογένεια. Έχουν γίνει κάποιες προτάσεις από τον Ιατρικό Σύλλογο, ώστε να υπάρχουν στα νοσοκομεία, ξεχωριστές μονάδες για φροντίδα χρόνιων νοσημάτων, έναν καρκίνο σε τελικό στάδιο, εγκεφαλικά κ.ά. που δεν μπορούν να έχουν την φροντίδα που απαιτείται στο σπίτι. Πρέπει να υπάρξει πρόβλεψη για τέτοιες μονάδες», κατέληξε η κα Μαγκουρίλου.
Της Βίκυς Βετουλάκη
