Τις προηγούμενες τρεις ημέρες πραγματοποιήθηκε ο πρώτος διεθνής διαγωνισμός γευσιγνωσίας ελαιολάδου στη Νέα Υόρκη.
Ότι ο διαγωνισμός αυτός θα είχε επιτυχία, ήταν χρυσό στάνταρ. Τίποτε δε θα μπορούσε να πάει λάθος. Η δύναμη του Μεγάλου Μήλου. Το γεγονός ότι οι ΗΠΑ είναι μία από τις σημαντικότερες χώρες εισαγωγής του προϊόντος. Ότι είναι η χώρα που οι απαιτήσεις και οι προδιαγραφές της προκαλούν αναστάτωση στην Ευρώπη και το Διεθνές Συμβούλιο Ελαιολάδου. Και τέλος, ότι στον εμπνευστή του διαγωνισμού, Curtis Cordis, ανήκει η πιο έγκριτη ιστοσελίδα ενημέρωσης του ελαιολάδου, www.olivetimes.com.
Επτακόσιες περίπου συμμετοχές από 22 χώρες. Αναμφισβήτητα εμπορική και επικοινωνιακή επιτυχία.
Δεκαέξι κριτές. «Δοκιμάζαμε 115 δείγματα την ημέρα – ήταν πάρα πολύ κουραστικό» εκμυστηρεύτηκε μέλος της Επιτροπής.
Συνολικά 260 βραβεία. Παρ’ όλα αυτά, «το 58% των διαγωνιζόμενων ελαιολάδων ήταν ελαττωματικά, κυρίως ταγγισμένα ή με κατάλοιπα μούργας, πιθανόν ούτε οι ίδιοι οι παραγωγοί δε γνωρίζουν πως τα ελαιόλαδά τους έχουν πρόβλημα» δήλωσε στους New York Times ο Ιταλός πρόεδρος της κριτικής επιτροπής, Dr. Celletti.
Φαίνεται ότι και σε διεθνές επίπεδο η ποιότητα του ελαιολάδου έχει πολύ δρόμο ακόμα. Τα κατάλοιπα μούργας πιθανόν να είναι αποτέλεσμα της άποψης πολλών ότι το αφιλτράριστο ελαιόλαδο είναι πιο φυσικό προϊόν από το φιλτραρισμένο. Είναι λάθος.
Πρώτη χώρα σε βραβεία η Ιταλία με 83, εκ των οποίων 51 χρυσά και 8 στα καλύτερα των κατηγοριών, δεύτερη η Ισπανία, τρίτες οι ΗΠΑ, τέταρτη η Πορτογαλία.
Για την Ελλάδα 16, από τα οποία μόνο 3 χρυσά. Κι όμως, από τις πλέον ελαιοπαραγωγικές χώρες στον κόσμο, η Ελλάδα διαφημίζει το ελαιόλαδό της ως το «χρυσάφι της ελληνικής γης».
Η ταυτότητα των βραβευμένων ελληνικών ελαιολάδων μάς αφηγείται μια πιο ενδιαφέρουσα και αποκαλυπτική ιστορία. Τις πληροφορίες συλλέξαμε από τις ιστοσελίδες των εταιρειών που βραβεύθηκαν. Η εταιρεία Estia που απέσπασε δύο βραβεία δεν έχει ιστοσελίδα. Δύο απέσπασε η «Gaea», μία από τις λίγες υγιείς εταιρείες στη χώρα μας. Τρία βραβεία απέσπασαν οι εταιρείες, Moria Elea, AIQ και Olea Groves, που προωθούν το ελαιόλαδο ως gourmet προϊόν για εξευγενισμένους και συχνά εύπορους ουρανίσκους. Δύο βραβεία πήγαν στις εταιρείες Ktymata Kyklopas και Anoskeli PDO Kolymvari, που διαθέτουν και δικό τους ελαιοτριβείο, και ένα σε ελαιόλαδο που παράγει γνωστός Έλληνας γευσιγνώστης: Pelion Olive Farms – Vasilis Frantzolas.
Το πιο ενδιαφέρον, όμως, είναι ότι τα υπόλοιπα έξι δόθηκαν σε εταιρείες που ανήκουν είτε σε Έλληνες ομογενείς είτε σε ξένους που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα: Mani Blauel, Manny’s, Olivest, Kaldi – Mediterranean Taste, Jordan Olivenol, Greek Liquid Gold – Ekaterini Malliou.
Η ποιότητα του ελαιολάδου απαιτεί δυτική σκέψη. Να εφαρμόζεις αυστηρά πρωτόκολλο σε όλα τα στάδια της παραγωγής. Η λογική του «εντάξει, δε βαριέσαι, καλό είναι», που συνήθως εφαρμόζουμε στην «καθ’ ημάς ανατολήν», δεν μπορεί να περπατήσει στο κόκκινο χαλί χωρίς να σκοντάψει.
Συγχαρητήρια στους ανθρώπους μας που τα κατάφεραν!
Υ.Γ. «ΘΑΡΡΟΣ»: Το παρόν κείμενο αποτελεί την άποψη της Ομάδας Γευσιγνωσίας Ελαιολάδου του ΤΕΙ Καλαμάτας.
