Η Μπούκα του Δήμου Μεσσήνης

Η Μπούκα του Δήμου Μεσσήνης

Είναι η βιτρίνα της Μεσσήνης, στο κέντρο του Μεσσηνιακού κόλπου. Είναι λίγο αξιοποιημένη τουριστικά. Την ευθύνη γι’ αυτό φέρει η εκάστοτε Δημοτική Αρχή. Είναι η μοναδική παραλία κοντά σε πόλη, που δεν έχει οικισμό. Το όνομά της σημαίνει είσοδος λιμανιού. Εδώ υπάρχει ένα αλιευτικό καταφύγιο κρυμμένο στο κουλντούκι, που μας πάει πίσω εξήντα χρόνια.
Αλιευτικό καταφύγιο έχει το Πεταλίδι, που φιλοξενεί και θαλαμηγούς. Μαρίνες έχουν η Καλαμάτα και η Πύλος. Η Μεσσήνη πότε θ’ αποκτήσει κάτι απ’ αυτά, που είναι πόλος έλξης τουριστών;
Σ’ αυτή την υπέροχη και πεντακάθαρη παραλία ποτέ δεν πρόκειται να έλθουν τουρίστες όσο είναι έτσι όπως είναι.
Το 2014, αν την Καλαμάτα επισκεφτούν 70.000 τουρίστες, τη Μεσσήνη κανένας. Γιατί είναι τιμωρημένη τουριστικά αυτή η πόλη;
Η Μεσσήνη έχει ως θείο δώρο την υπέροχη σε ομορφιά παραλία της Μπούκας, το μήκος της φθάνει τα 5 χιλιόμετρα με ψιλή (χρυσή) άμμο. Έχει πολύ πράσινο και δροσίζεται από τον μπάτη. Το χιόνι είναι άγνωστο για τους νέους της Μεσσήνης.
Ο τουρισμός είναι ασήμαντος για τη Μεσσήνη και την Μπούκα, η οποία συνορεύει με το γραφικό Κουλντούκι (το παλιό ιχθυοτροφείο των Βενετών).
Στο τέρμα του δρόμου της Μπούκας, κοντά στην εκκλησία του Αγίου Κωνσταντίνου, από 1.000 χρόνια βρισκόταν το τελωνείο των Βυζαντινών, έπειτα των Φράγκων και των Βενετών, καθώς και των Τούρκων. Τα νεότερα κτήρια γκρέμισε ο στρατός κατοχής. Ντόπιοι παραθεριστές έφτιαχναν καλύβες δεξιά των κτηρίων επί 130 χρόνια. Τα τελευταία χρόνια οι καλύβες ήταν παντού.
Πολλή κίνηση είχε η Μπούκα με την ξύλινη προβλήτα της μέχρι το 1920, όπως αναφέρει ο χρονικογράφος και περιηγητής της εποχής, ο Κύριλλος.
Η παραλία αυτή πρέπει να αξιοποιηθεί τουριστικά με μπανγκαλόους, πισίνες, αλιευτικό καταφύγιο ή μαρίνα. Είναι ντροπή για όλους να έχει μηδενική τουριστική κίνηση. Ο Δήμος Μεσσήνης μπορεί και πρέπει να δραστηριοποιηθεί, όπως και οι πολίτες, για ήπια τουριστική ανάπτυξη.
Η πλούσια Μεσσήνη αργοπεθαίνει και εκπέμπει SOS. Θα βρεθεί κανείς να τη βοηθήσει;
Κωνσταντίνος Κωνσταντακόπουλος

(φωτογραφίες: Γιάννης Πλατάρος)