Ικανοποίηση εξέφρασε χθες ο δήμαρχος, «διότι καταφέραμε να πραγματοποιήσουμε το 20ό Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας χωρίς προβλήματα και με επιτυχία. Κι αυτό, διότι αντιμετωπίσαμε τεράστιες δυσκολίες λόγω των υπερεντάξεων έργων και της μη χρηματοδότησής του από το ΕΣΠΑ. Υπήρξε χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό, ύψους 200.000 ευρώ, που είναι το ένα τρίτο, ίσως και κάτι παραπάνω, του κόστους του».
Ο κ. Νίκας ευχαρίστησε και επαίνεσε την καλλιτεχνική διευθύντρια του Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού, Βίκυ Μαραγκοπούλου, και την ομάδα που την πλαισιώνει, καθώς και την Κοινωφελή Επιχείρηση «Φάρις» του Δήμου Καλαμάτας, για τις προσπάθειές τους ώστε να ετοιμάζεται και να διενεργείται με άρτιο τρόπο το Φεστιβάλ. Το χαρακτήρισε, δε, «ένα παράθυρο ανοιχτό της πόλης μας προς την Ευρώπη και τον κόσμο».
Σχετικά με το 21ο Φεστιβάλ, εκείνο του 2015 δηλαδή, ζήτησε τη συστράτευση όλων και την άσκηση πίεσης προς την κυβέρνηση, ώστε η διενέργειά του να χρηματοδοτείται από το ΕΣΠΑ ή από τον κρατικό προϋπολογισμό. Και τούτο, επειδή αδυνατεί ο Δήμος να σηκώσει το βάρος της πραγματοποίησης του Φεστιβάλ.
ΑΝΑΚΗΡΥΞΗ Β. ΜΑΡΑΓΚΟΠΟΥΛΟΥ ΣΕ ΕΠΙΤΙΜΗ ΔΗΜΟΤΗ
Ένεκεν των καλών υπηρεσιών της, επί δύο δεκαετίες, ο Δήμος Καλαμάτας ανακήρυξε τη Βίκυ Μαραγκοπούλου επίτιμη δημότη. Ο δήμαρχος ανάρτησε χθες το μεσημέρι τη φωτογραφία της στο Δημαρχείο και δήλωσε ότι η σχετική τελετή θα πραγματοποιηθεί στην αίθουσα Δημοτικού Συμβουλίου, μετά την ολοκλήρωση της ανακαίνισής της.
Η κυρία Μαραγκοπούλου, κατά πρώτον για το Διεθνές Φεστιβάλ Χορού, ευχαρίστησε το δήμαρχο «για τις πολύ μεγάλες του προσπάθειες να γίνει το Φεστιβάλ», επισημαίνοντας ότι «έχουμε ολοκληρώσει το Φεστιβάλ με πολύ μεγάλη επιτυχία και στην ποιότητα την καλλιτεχνική και στην προσέγγιση και στην υλοποίησή του».
Κατά δεύτερον, απηύθυνε εκ βαθέων ευχαριστίες προς το δήμαρχο και το Δημοτικό Συμβούλιο για την ανακήρυξή της ως επίτιμης δημότη Καλαμάτας. Χαρακτήρισε, δε, το γεγονός της ανάρτησης της φωτογραφίας της μεταξύ εκείνων των επιτίμων δημοτών «μια από τις πιο συγκινητικές στιγμές της ζωής μου».
Η κα Μαραγκοπούλου πρόσθεσε πως «οι δεσμοί που με συνδέουν μ’ αυτή την πόλη είναι ουσιαστικοί. Την έχω αγαπήσει αυτή την πόλη και μου έχει δώσει μεγάλες χαρές».
Ο ΘΕΣΜΟΣ ΓΙΟΡΤΑΣΕ ΤΑ ΕΙΚΟΣΙ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ, ΑΛΛΑ ΑΝΗΣΥΧΕΙ
Φιλοξενούμε σήμερα τις απόψεις δύο δημοσιογράφων, που ασχολούνται με την τέχνη και όχι μόνο, οι οποίοι σχολίασαν με το δικό τους τρόπο τα όσα παρατήρησαν στη φετινή διοργάνωση. Πρόκειται για τη συμπατριώτισσά μας Βένα Γεωργακοπούλου, αρχισυντάκτρια στην «Εφημερίδα των Συντακτών» και τον Γιώργο Σαρηγιάννη, από την ιστοσελίδα του με τίτλο «Το τέταρτο κουδούνι».
Βέβαια, οι απόψεις τους είναι αποσπασματικές, αλλά θεωρούμε ότι θα βοηθήσουν – έστω κι έτσι- στο γενικότερο προβληματισμό.
Η Βένα Γεωργακοπούλου γράφει μεταξύ άλλων:
«“Όταν λόγω ανάγκης, λόγω κρίσης, δεν μπορείς να έχεις όλες τις παραστάσεις που θέλεις και το πρόγραμμα πρέπει να είναι μαζεμένο, ένα σκέφτεσαι: πάλι καλά που γίνεται το φεστιβάλ, αυτό προέχει. Και μετά προσέχεις τις επιλογές σου. Κάθε παράσταση οφείλει να είναι μια εμπειρία για το κοινό, ένα γεγονός. Άσχετα αν του αρέσει ή όχι”.
Η Βίκυ Μαραγκοπούλου το πέτυχε αυτό φέτος απολύτως. Το 20ό Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας, εκ των πραγμάτων εορταστικό και φορτισμένο με συγκίνηση, έχει μόνο έξι παραστάσεις. Η μία, όμως, είναι δυνατότερη από την άλλη. Τις τέσσερις προλάβαμε να δούμε, εντελώς διαφορετικές μεταξύ τους σε ύφος και κλίμακα, και δύσκολα μπορούμε να διαλέξουμε.
Κι όμως, μέσα στις γεμάτες αίθουσες (sold out οι παραστάσεις), έξω από το Μέγαρο Χορού (δεύτερη χρονιά που λειτουργεί), ακόμα και πάνω στο Αμφιθέατρο του Κάστρου, που η ομορφιά της πόλης και του Μεσσηνιακού κόλπου από ψηλά σού σφίγγει την καρδιά, υπάρχει μια αίσθηση ανησυχίας. Ποιο είναι το μέλλον του θεσμού; Έχει μέλλον;
Η παρουσία, βέβαια, του υπουργού Πολιτισμού Παναγιώτη Τασούλα τη μέρα της πρεμιέρας (Πέμπτη 17 Ιουλίου) και η υπόσχεσή του ότι θα στηρίξει το φεστιβάλ, μαζί και το πείσμα του δημάρχου Παναγιώτη Νίκα (το επιβεβαιώνει η Βίκυ Μαραγκοπούλου) να δώσει μάχη για να ενταχθεί ο θεσμός στο ΕΣΠΑ, δημιουργούν μια κάποια αισιοδοξία. Δε διαλύουν, όμως, τα σύννεφα. Είναι ένας αγώνας δρόμου που ξεκινά κάπως αργά και χωρίς σίγουρα αποτελέσματα.
Ελληνική πατέντα. Στην περίπτωσή μας, καλαματιανή. Να το πούμε. Με τα καλλιτεχνικά επιτεύγματα του φεστιβάλ, που πιστώνονται όλα στη Μαραγκοπούλου και τους συνεργάτες της (92 διεθνείς και 42 ελληνικές ομάδες σε 20 χρόνια, ανάμεσα στις πρώτες τα τοπ ονόματα παγκοσμίως, θα θέλαμε μια σελίδα για να αναφέρουμε έστω μερικά) συνυπάρχει και μια πολιτική χαλαρότητα, που βάζει βαρίδια στο θεσμό.
Παράδειγμα τρανό η λειτουργία (αλλά και η εικόνα) του Μεγάρου Χορού. Δεν είναι λίγα τα προβλήματα, που έχει ακόμα μπροστά του. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι πέρασε ένα ολόκληρο χειμώνα κλειστό! Ούτε ότι ο εξωτερικός χώρος ενός τόσο λαμπρού, μοντέρνου, άψογου κτηρίου είναι μέσα στα χώματα και τα αγριόχορτα. Α, αυτές οι εργασίες δεν εντάχθηκαν στο ίδιο ΕΣΠΑ, μαθαίνουμε έκπληκτοι».
Από την πλευρά του, ο Γιώργος Σαρηγιάννης υπογραμμίζει: «20ό Φεστιβάλ, λοιπόν, πια. Ένα επίτευγμα! Ξαναβρήκα, χάρη σε Καλαματιανούς φίλους, φιλόξενους και ζεστούς, το Φεστιβάλ μετά από έξι χρόνια απουσίας μου -από το 2007 είχα να έρθω.
Το ξαναβρήκα στεγασμένο πια στο πολυπόθητο Μέγαρο Χορού που χάρη στα ΕΣΠΑ έχει υψωθεί -πέρσι εγκαινιάστηκε-λειτουργικό, με τις δύο αίθουσές του -την Κεντρική και το Στούντιο- και που τα έχει τα ελαττώματά του -πολύ μεγάλα φουαγιέ, πολύ μικρό το Στούντιο- αλλά η βασική του αίθουσα έχει μία σχέση (εξαίρετης) σκηνής-αμφιθεάτρου την οποία σπάνια συναντάς.
Απογοητεύτηκα -αλγεινή η εντύπωση όταν μπαίνεις…-, για να αρχίσω από τα αρνητικά, από τον περιβάλλοντα το Μέγαρο χώρο -ένα οικόπεδο με χώμα, πέτρες και ξερόχορτα, περιφραγμένο με κοτετσόσυρμα και από πάνω με σύρμα αγκαθωτό και σε μια γωνιά ακόμα το εργοτάξιο-, ρώτησα «γιατί;», μου απάντησαν πως η εξωτερική διαμόρφωση είναι άλλου παπά- ή, σωστότερα, άλλου ΕΣΠΑ- Ευαγγέλιο και κανείς δεν ξέρει ακόμα πότε θα υλοποιηθεί. Απογοητεύτηκα και μαθαίνοντας πως, πέραν των οκτώ ημερών του Φεστιβάλ, δεν ξέρουν ακόμα τι ακριβώς να το κάνουν το κτήριο και πως τώρα είναι που ετοιμάζεται σχετική μελέτη…».
Του Αντώνη Πετρόγιαννη
