Πολύ πιο γρήγορες αλλά με πολλά «παράθυρα» για παρανομίες, όπως παραδέχονται και οι κοινωνικοί λειτουργοί, είναι οι ιδιωτικές υιοθεσίες παιδιών, που είναι, άλλωστε, και πιο συχνές από εκείνες μέσω ιδρυμάτων.
Μια ιδιωτική υιοθεσία συνήθως ολοκληρώνεται μέσα σε ένα εξάμηνο, ενώ μέσω ιδρυμάτων μπορεί να απαιτηθεί ακόμα και πάνω από μια 5ετία.
Μιλώντας στο «Θάρρος» η κοινωνική λειτουργός του Τμήματος Κοινωνικής Αλληλεγγύης της Διεύθυνσης Υγείας, Αθηνά Μαγκουρίλου, εξηγεί τις διαφορές των υιοθεσιών είτε μέσω των καθορισμένων από την Πολιτεία ιδρυμάτων από παιδιά που διαβιούν εκεί είτε ιδιωτικά.
Στη Μεσσηνία, κατά μέσο όρο, γίνονται 4 με 5 υιοθεσίες το χρόνο.
Ιδιωτικές υιοθεσίες
Όπως διευκρίνισε η κα Μαγκουρίλου, η Διεύθυνση Υγείας και Κοινωνικής Μέριμνας είναι υπεύθυνη για τις ιδιωτικές υιοθεσίες. Οι υιοθεσίες μέσω ιδρυμάτων γίνονται με δική τους κύρια ευθύνη, ενώ μπορεί να ζητηθεί η συνδρομή των κοινωνικών λειτουργών, όταν η μόνιμη κατοικία, είτε του θετού είτε του φυσικού γονέα, βρίσκεται στην περιοχή αρμοδιότητά τους και πρέπει να γίνει σχετική έρευνα.
Τελείως διαφορετικά είναι τα πράγματα στις ιδιωτικές υιοθεσίες, όπως μας εξήγησε η κα Μαγκουρίλου: «Ο νόμος προβλέπει ότι η διαδικασία μπορεί να γίνει και εκτός ιδρυμάτων και γίνεται με την εξής μορφή: Το ζευγάρι έχει βρει παιδί προς υιοθεσία από ιδιώτη και απευθύνεται σε εμάς για να γίνει η διαδικασία. Συγκεντρώνεται μια ομάδα δικαιολογητικών και συντάσσεται έκθεση κοινωνικής έρευνας από εμάς, σε συνεργασία με τους θετούς και τους φυσικούς γονείς. Όλα αυτά κατατίθενται στο δικαστήριο για να υπάρξει δικαστική απόφαση και να ολοκληρωθεί η υιοθεσία».
Η ιδιωτική υιοθεσία δεν είναι χρονοβόρα, όπως αυτή των ιδρυμάτων, που μπορεί να κρατήσει 5 και 6 χρόνια. Ο νόμος προβλέπει ότι εντός 6 μηνών πρέπει να έχει ολοκληρωθεί η διαδικασία στη Διεύθυνση Υγείας και να έχει προωθηθεί ο φάκελος στο δικαστήριο. Μάλιστα, η κα Μαγκουρίλου σημείωσε ότι πολλές φορές δεν εξαντλείται ούτε το 6μηνο και οι διαδικασίες από την υπηρεσία τους ολοκληρώνονται συντομότερα. Αυτό που απομένει μετά είναι ο ορισμός του δικαστηρίου, το οποίο εξετάζει όλα τα δεδομένα.
Παράθυρα παρανομίας
«Οι ιδιωτικές υιοθεσίες είναι μεν εύκολες, αλλά αφήνουν πολλά παράθυρα για παρανομίες. Κανείς δεν ξέρει πώς το παιδί έφτασε στο ζευγάρι κι αν υπάρχει αγοραπωλησία. Επίσης, το ζευγάρι έρχεται χωρίς να ξέρουμε αν είναι κατάλληλο. Διότι, δυστυχώς, δεν ακολουθείται η διαδικασία που λέει ότι το ζευγάρι που θέλει να υιοθετήσει ένα παιδί ή μια μητέρα που θέλει να δώσει προς υιοθεσία πρέπει να απευθυνθούν στην κοινωνική υπηρεσία πριν γίνει οτιδήποτε. Αυτό ποτέ δεν έχει εφαρμοσθεί. Πάντα το παιδί βρίσκεται στο ζευγάρι των θετών γονιών και έρχονται σε εμάς ύστερα από ένα χρόνο τουλάχιστον. Τότε εκεί είναι κι εμάς λίγο δεμένα τα χέρια μας. Όπως έγινε και στην περίπτωση των τελευταίων ημερών. Ένα παιδάκι 8 ημερών δόθηκε στους θετούς γονείς και αν δεν είχε αποκαλυφθεί η υπόθεση, αυτό το ζευγάρι κάποια στιγμή θα πήγαινε σε μια υπηρεσία Πρόνοιας και θα έλεγε έπειτα από 1 χρόνο ότι θέλουν να το υιοθετήσουν. Όταν ένα παιδί είναι ήδη σε ένα σπίτι ένα χρόνο, πρέπει να συντρέχουν σοβαροί λόγοι για να πεις όχι», τόνισε η κα Μαγκουρίλου.
Όταν εγκριθεί μια υιοθεσία, είναι υποχρεωτική η παρακολούθησή της από την υπηρεσία και τους κοινωνικούς λειτουργούς για τουλάχιστον 3 χρόνια.
Επίσης, ο νόμος προβλέπει ότι δε λαμβάνεται υπόψη η συναίνεση της φυσικής μητέρας νωρίτερα από τους 3 μήνες από τη γέννηση του παιδιού, επειδή αυτή βρίσκεται σε περίοδο λοχείας και η ψυχολογική της κατάσταση είναι ασταθής.
Μέσω ιδρυμάτων
«Γενικά οι ιδιωτικές υιοθεσίες δε διαρκούν πολύ», συμπλήρωσε η κοινωνική λειτουργός, σε αντίθεση φυσικά με τις υιοθεσίες μέσω ιδρυμάτων: «Είναι διαφορετικές οι παράμετροι στις υιοθεσίες μέσω ιδρυμάτων. Αν υπάρχουν διαθέσιμα παιδιά, όχι δηλαδή αν διαβιούν σε ένα ίδρυμα, αλλά ποια από αυτά είναι “ελεύθερα” όπως λέμε, δηλαδή το ίδρυμα έχει πάρει τη γονική μέριμνα, δεν εκκρεμούν νομικές υποθέσεις κ.λπ. Όλο αυτό είναι χρονοβόρο και μέχρι να αποφασίσει ένα δικαστήριο ότι ο φυσικός γονέας το έχει εγκαταλείψει και δεν ενδιαφέρεται, πρέπει να μεσολαβήσει ένα χρονικό διάστημα. Αν υπάρχει συναίνεση γονέα, φυσικά είναι πιο εύκολο, αλλά συνήθως στα ιδρύματα εγκαταλείπουν τα παιδιά και εξαφανίζονται. Επίσης, μπορεί τα υποψήφια παιδιά να μη συνάδουν με τις απαιτήσεις των υποψήφιων γονιών», εξήγησε η κα Μαγκουρίλου.
Της Βίκυς Βετουλάκη
