Γιορτή της μητέρας, δε χρειάζονται πολλά λόγια.
Φόρος τιμής στη μέγιστη ευθύνη, στην υπέρτατη αγάπη και ευλογία.
Ατελείωτες ώρες, μέρες, χρόνια, δίπλα σου εκεί, απλά να σ’ αγαπάει.
Δεν μπορείς να της κρυφτείς με τίποτα, σε «πιάνει» από την ανάσα, ρε παιδί μου.
Είναι και μυστήρια…
Κλαις γιατί φταις και εκείνη έρχεται να σε αγκαλιάσει.
Πονάς και εμφανίζεται ως guest star, ενώ είναι η πρωταγωνίστρια της ίασης.
Σκιρτάει η καρδιά σου; Είναι εκεί μη τυχόν και πληγωθείς.
Αγωνιάς; Στέκεται εκεί χωρίς ίσως να ξέρει τι να κάνει, αλλά παριστάνει την ψύχραιμη.
Θυμώνει και φωνάζει, φεύγει (πάντα μέχρι το διπλανό δωμάτιο) και κρυφακούει, τύπου «δεν ασχολούμαι», αλλά στην ουσία όλοι ξέρουμε πως έχει δίκιο.
Άσε που είναι πανταχού παρούσα, κοιτάς βιτρίνες και ενώ έχεις τσακωθεί το προηγούμενο βράδυ που τις κοιτούσατε μαζί, τελικά παίρνεις αυτό που σου είχε με τρόπο υποδείξει.
Αν είσαι αγόρι, αυτά δεν υπάρχουν, εσείς, πουλάκια μου, την έχετε φυλαχτό.
Αν λέει και καμιά κουβέντα, δεν έχει σημασία, ούτως ή άλλως είναι πιο μορφωμένη από εσένα, και ας έχεις 24 διδακτορικά, γιατί απλά εκείνη σε ξέρει καλύτερα από εσένα, γιατί βγήκες από μέσα της, γιατί είσαι παιδί της.
Μη σπαταλήσεις χρήματα για τη γιορτή της μητέρας, πες της μόνο «ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ, ΜΑΜΑ ΜΟΥ». Αρκεί σε όλες!
-Μαμά, τελείωσα και βγαίνω!
-Ζακέτα να πάρεις (και τσαντίζομαι και παίρνω).
Κουτσούκου Γεωργία
