Πριν από τριάντα δύο έτη και συγκεκριμένα στις 9 Οκτωβρίου 1984 άρχισε το ταξίδι στο Δήμο Καλαμάτας και τελείωσε το Μάιο του 2016.
Το ταξίδι άρχισε με δήμαρχο τον Σταύρο Μπένο, ο οποίος ήταν ο άνθρωπος που εφάρμοσε στο Δήμο Καλαμάτας το σύστημα εκτέλεσης έργων με αυτεπιστασία και έτσι την εποχή εκείνη πιάσαμε πολλοί δουλειά στο Δήμο και καλυτερεύσαμε τη ζωή μας. Θα ήταν αχαριστία, εάν δεν έλεγα σήμερα ένα μεγάλο ευχαριστώ στον τότε δήμαρχο και μετέπειτα φίλο, Σταύρο Μπένο.
Το ταξίδι άρχισε με πρώτο προϊστάμενο το φίλο Γιάννη Δημέα και τελείωσε με διευθυντή το φίλο Τάκη Γαρατζιώτη, δύο υπέροχους ανθρώπους με όλη τη σημασία της λέξης.
Στο ταξίδι, επίσης, συνάντησα αρκετούς δημάρχους, αντιδημάρχους, δημοτικούς και τοπικούς συμβούλους, όπως και δημοσιογράφους των Μέσων Τοπικής Ενημέρωσης. Πιστεύω ότι συνεργάσθηκα με όλους με τον καλύτερο τρόπο, έχοντας πάντα γνώμονά μου το συμφέρον του Δήμου Καλαμάτας. Τους ευχαριστώ όλους μέσα από την καρδιά μου.
Άψογη ήταν και η συνεργασία μου σχεδόν με όλους τους εργαζομένους στο Δήμο Καλαμάτας ως προϊστάμενος: στο Τμήμα ΗΜ Έργων, στο Κυκλοφοριακό, στην Καθαριότητα, στο Μηχανολογικό Εξοπλισμό και στη Διεύθυνση Παιδείας.
Τους ευχαριστώ όλους για την άριστη συνεργασία που είχα μαζί τους.
Το ταξίδι είχε ήρεμες θάλασσες, αλλά και φουρτούνες, όπως το σεισμό του 1986 και το σκληρό παιχνίδι με τα σκουπίδια, δύσκολες ημέρες – δύσκολες ώρες!
Και το ταξίδι τελείωσε με δήμαρχο το φίλο Παναγιώτη Νίκα, τον οποίο ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου για την άριστη συνεργασία που είχα μαζί του, αλλά και επειδή μου έδωσε, ενώ είχα τα φτερά, τη δύναμη να πετάξω ακόμα ψηλότερα, διοργανώνοντας και συντονίζοντας μεγάλες εκδηλώσεις του Δήμου Καλαμάτας:
-την Ανθοκομική Έκθεση, που είχα αγαπήσει από το 1987, «ως Ανθεστήρια», συνεργαζόμενος τότε με την «κυρά των λουλουδιών», αείμνηστη Μαρία Αντωνακοπούλου
-την αγροτική έκθεση «Άρτος – Οίνος – Έλαιον» και
-το Αγροτικό Λαογραφικό Μουσείο Καλαμάτας, που υλοποιούνται κυρίως στο Δημοτικό Πάρκο Σιδηροδρόμων, όπου πρωτοξεκίνησα την εργασία μου στο Δήμο Καλαμάτας.
Η πιο πάνω διαδρομή μού έδωσε τη δυνατότητα να γνωρίσω υπέροχους ανθρώπους, τόσο από την Καλαμάτα όσο και από όλη τη Μεσσηνία. Δε θα τους αναφέρω έναν έναν, γιατί είναι τόσοι πολλοί! Το μόνο που θα πω σε όλους τους είναι ένα μεγάλο ευχαριστώ!
Τον ομφάλιο λώρο, όμως, με το Δήμο Καλαμάτας, δε θα τον κόψω, δηλώνοντας εθελοντικά παρών στην Ανθοκομική Έκθεση, την Αγροτική Έκθεση Άρτος – Οίνος – Έλαιον, το Λαογραφικό Μουσείο, αλλά και σε όλα τα πολιτιστικά δρώμενά του.
Η Καλαμάτα πλέον είναι το νέο μου χωριό, μετά το αγαπημένο μου χωριό, τα Φουρτζοκρέμμυδα!
Τελικά, το ταξίδι ήταν υπέροχο!
Φιλικά,
Νίκος Κισκήρας
