«Όποιος έρχεται και δεν έχει να αγοράσει,
θα του το χαρίζεις και έτσι θα πέσεις έξω»…
Μέχρι σήμερα οι περισσότεροι το γνωρίζαμε ως “Ίδρυμα Καπετάν Βασίλη”. Πλέον, όμως, ονομάζεται “Ίδρυμα Καπετάν Βασίλη και Κάρμεν Κωνσταντακόπουλου”. Η αλλαγή δεν αλλοιώνει σε τίποτα το χαρακτήρα και το έργο του. Πρόκειται για ένα κοινωφελές ιδιωτικό μη κερδοσκοπικό ίδρυμα, το οποίο ιδρύθηκε προς τιμήν του Καπετάν Βασίλη και της Κάρμεν Κωνσταντακόπουλου.
Σκοπός του είναι να καταστήσει τη Μεσσηνία πρότυπο αειφόρου αγροτικής ανάπτυξης, μέσα από την υποστήριξη και προώθηση σχετικών δράσεων. Ως τώρα έχει υποστηρίξει μία σειρά ενεργειών, που περιλαμβάνουν από έρευνα μέχρι εκπαιδευτικά σεμινάρια.
Αξίζει στο σημείο αυτό να θυμηθούμε μέσα από τα δικά του λόγια, το ρόλο που έπαιξε στη ζωή του η γυναίκα του. Ήταν το 1962, όταν ο Καπετάν Βασίλης συνάντησε τη σύζυγό του, την Κάρμεν Α. Κυρίτση, την οποία νυμφεύθηκε το 1964 και απέκτησαν τρία αγόρια: Τον Κωνσταντίνο το 1969, τον Αχιλλέα το 1971 και τον Χρήστο το 1974.
«Ο,τι έγινα το οφείλω στη σύζυγό μου, την Κάρμεν, αυτή με στήριξε και με καθοδήγησε. Τα πάντα τα χρωστώ σ’ εκείνη. Είναι ο συνδετικός κρίκος της οικογένειάς μας, είναι εξαιρετική σύζυγος, μάνα, πεθερά και γιαγιά. Κατάγεται από ένα χωριό στην περιοχή του Τυρνάβου και είναι άνθρωπος με τσαγανό, η πρώτη κοπέλα από την περιοχή της που τελείωσε το Γυμνάσιο και σπούδασε Γαλλική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Για εμένα ήταν σημαντικό που μια όμορφη, μορφωμένη και ευκατάστατη κοπέλα, η οποία μπορούσε να παντρευτεί όποιον ήθελε και να τον έχει στη στεριά, προτίμησε έναν άνδρα ναυτικό, που έλειπε για μεγάλα διαστήματα από το σπίτι. Αυτό ήταν ένδειξη ότι μ’ αγαπούσε αληθινά…», είχε πει για τη σύζυγό του σε συνέντευξή του ο καπετάνιος.
Εκείνος έπρεπε να βρίσκεται στη θάλασσα, συνήθως σε υπερατλαντικά ταξίδια. Για να μπορούν να συναντώνται η σύζυγός του έγινε αεροσυνοδός. Επέλεξαν ως τόπο όπου μπορούσαν να συναντώνται, καθώς εξυπηρετούσε τα δρομολόγια και των δύο, το Τελ Αβίβ, όπου βρίσκονταν κάθε 15 ημέρες.
Όλα αυτά μέχρι να έρθει το πρώτο παιδί το 1969. «Σκέφτηκα τότε να ξεμπαρκάρω και να γίνω μπακάλης», εξομολογήθηκε κάποτε. «Η Κάρμεν όμως με απέτρεψε: «Θα αποτύχεις γιατί λόγω του χαρακτήρα σου όποιος έρχεται και δεν έχει να αγοράσει, θα του το χαρίζεις και έτσι θα πέσεις έξω. Αν πάλι επιτύχεις, σημαίνει πως άλλαξες χαρακτήρα, και αυτό είναι ακόμη χειρότερο…».
