Το Συμβούλιο της Επικρατείας με την απόφασή του τον περασμένο Αύγουστο έβαλε τέλος στον παραλογισμό της Δημοτικής Αρχής να υιοθετεί το Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο του Δήμου Καλαμάτας και έπειτα από λίγο η ίδια και μερίδα κατοίκων να ζητούν την ακύρωσή του. Αποφάνθηκε τελεσίδικα να απορρίψει όλες τις αιτιάσεις και τις προσφυγές και να δεχτεί αυτά που ψήφισε το Δημοτικό Συμβούλιο Καλαμάτας.
Βέβαια, τα όσα προβλέπονταν σε περιοχές όπως Βέργα, Μικρή Μαντίνεια, Λέικα, Ελαιοχώρι, αλλά και μια σειρά περιαστικές και ημιορεινές, κρίθηκαν ως ιδιαίτερα αυστηρά από τους κατοίκους. Στο πλαίσιο αυτό δεν αποφεύχθηκαν και ορισμένες “ακρότητες” από πολίτες, οι οποίοι στην προσπάθειά τους να… βρουν το δίκιο τους, παραλίγο να κάνουν το Δημαρχείο… καλοκαιρινό.
Τελικά, τους όρους αυτούς του νέου Γενικού Πολεοδομικού Σχεδίου δεν κατάφεραν ούτε ο Δήμος Καλαμάτας ούτε κάτοικοι της περιοχής να τους ακυρώσουν με τις σχετικές αιτήσεις που υπέβαλαν στο Συμβούλιο της Επικρατείας.
Το Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο Καλαμάτας προβλέπει ότι στις περιαστικές περιοχές της πόλης (Μαντίνεια, Βέργα, Ελαιοχώρι, Λαίικα κ.ά.) το κατώτατο όριο αρτιότητας ορίζεται στα έξι στρέμματα, ενώ στην ημιορεινή ζώνη, που βρίσκεται επάνω από τις περιαστικές περιοχές της Μαντίνειας, της Βέργας, των Λαιίκων, του Κουταλά κ.ά., απαγορεύεται κάθε είδους δόμηση πλην της κατοικίας 80 τετραγωνικών μέτρων, χωρίς υπόγειο, για γεωκτηνοτροφικούς σκοπούς. Επιπλέον απαγορεύεται η δημιουργία υποδομών ήπιου και εναλλακτικού τουρισμού, με μόνη εξαίρεση την περιοχή του Ελαιοχωρίου.
Το σκεπτικό του ΣτΕ
Το Συμβούλιο της Επικρατείας, στην απόφασή του (1242/2016) με την οποία απορρίπτει την αίτηση του Δήμου Καλαμάτας για την ακύρωση του ΓΠΣ, σημειώνει, σε ό,τι αφορά τα κατώτατα όρια αρτιότητας στις περιαστικές περιοχές: «Η ρύθμιση αυτή, κατά το μέρος που συνεπάγεται την εφαρμογή αυστηρότερων από τους γενικώς ισχύοντες όρων δομήσεων, δικαιολογείται μεν από την ανάγκη ανάσχεσης της εκτός σχεδίου οικιστικής ανάπτυξης, διαφύλαξης του χαρακτήρα των περιοχών ως περιαστικών και αποτροπής του κινδύνου μετεξελίξεώς τους σε απλές επεκτάσεις του πολεοδομικού συγκροτήματος της Καλαμάτας».
Σχετικά με τις ημιορεινές περιοχές, ξεκαθαρίζει στην απόφασή του ότι «οι ρυθμίσεις του προσβαλλόμενου σχεδίου, με τις οποίες στις ημιορεινές περιοχές του αιτούντος Δήμου επιτρέπεται η ανέγερση αγροικιών μέγιστου εμβαδού 80 τ.μ. και λοιπών εγκαταστάσεων για την εξυπηρέτηση γεωκτηνοτροφικών σκοπών και επιβάλλεται κατώτατο όριο αρτιότητας έξι στρεμμάτων, δικαιολογούνται από το χαρακτήρα των ημιορεινών περιοχών ως ζωνών ανάπτυξης αγροτικών και κτηνοτροφικών δραστηριοτήτων και ως περιοχών μετάβασης από το αστικό τοπίο στο υψηλής οικολογικής και αισθητικής αξίας τοπίο του ορεινού όγκου του Ταϋγέτου.
Οι ρυθμίσεις, εξάλλου, αυτές στοιχούν απολύτως και προς τους γενικούς στόχους της νομοθεσίας για τη βιώσιμη οικιστική ανάπτυξη, σκοπούσες στη συμπλήρωση και ενίσχυση της παρεχόμενης στις περιοχές αυτές προστασίας, δεν έρχονται σε αντίθεση με τα πορίσματα της ειδικής περιβαλλοντικής μελέτης του Ταϋγέτου.
Το γεγονός δε ότι στην ως άνω μελέτη προτείνεται να επιτραπεί η χρήση κατοικίας δεν ασκεί επιρροή, δεδομένου ότι ουδόλως αποκλείεται η παροχή αυξημένης προστασίας σε περιοχές των οποίων ο κύριος προορισμός συνίσταται στη γεωργοκτηνοτροφική εκμετάλλευση και όχι στην τουριστική ή οικιστική αξιοποίησή τους.
Οι πληττόμενες ρυθμίσεις ευρίσκονται, μάλιστα, σε πλήρη εναρμόνιση με τις κατευθύνσεις του ειδικού χωροταξικού σχεδίου για τον τουρισμό, δεδομένου ότι οι επιτρεπόμενες, με το προσβαλλόμενο σχέδιο, δραστηριότητες τουρισμού και αναψυχής αποτελούν μορφές ήπιου και εναλλακτικού τουρισμού (αγροτουρισμός, ορειβατικός τουρισμός, περιπατητικός και φυσιολατρικός τουρισμός κ.ά.), οι οποίες προβλέπονται και από τον ειδικό χωροταξικό σχεδιασμό για την τουριστική ανάπτυξη των ημιορεινών περιοχών του ηπειρωτικού χώρου.
Δεδομένου, εξάλλου, ότι ο έλεγχος της ορθότητας του καθορισμού ζωνών ανάπτυξης του αγροτουρισμού πέριξ συγκεκριμένων μόνον οικισμών της ημιορεινής ζώνης του αιτούντος Δήμου εκφεύγει, κατά τα ήδη εκτεθέντα, του ακυρωτικού ελέγχου, διότι ανάγεται στις ουσιαστικές επιλογές του κανονιστικού νομοθέτη, η παράλειψη προβλέψεως αντίστοιχων ζωνών και για τους υπόλοιπους οικισμούς της ημιορεινής περιοχής του Δήμου Καλαμάτας δεν αποτελεί δυσμενή διάκριση σε βάρος τους, ανεξαρτήτως της αοριστίας προβολής του συγκεκριμένου ισχυρισμού».
Του Αντώνη Πετρόγιαννη
Γιατί το ΣτΕ απέρριψε τις αιτήσεις ακύρωσης του ΓΠΣ Καλαμάτας
