Ελένη Κρεστενίτη, η Ελληνο-κινέζα που υποδέχεται και συνοδεύει τις ελληνικές αποστολές στην Κίνα

Ελένη Κρεστενίτη, η Ελληνο-κινέζα που υποδέχεται και συνοδεύει τις ελληνικές αποστολές στην Κίνα

Από την Καλαμάτα… στο Πεκίνο 
Το ταξίδι μας με τους Καλαματιανούς του εξωτερικού συνεχίζεται και αυτή τη φορά μάς υποδέχεται στο Πεκίνο η Ελένη Κρεστενίτη.
Η Ελένη είναι μισή Ελληνίδα και μισή Κινέζα, αφού η μητέρα της είναι από την Κίνα και ο πατέρας της από την Ελλάδα.
Μεγάλωσε στην Καλαμάτα, αλλά πλέον ζει και εργάζεται στην Κίνα. Η δε σχέση της με τις δύο χώρες και η άριστη γνώση των δύο γλωσσών την έχουν οδηγήσει σε μια θέση-κλειδί, καθώς υποδέχεται και συνοδεύει όλες τις ελληνικές αποστολές στην Κίνα.
Το «Θάρρος» μίλησε μαζί της και σας την παρουσιάζει:

Ποια η σχέση σου με την Καλαμάτα και ποια με την Κίνα;
Η Καλαμάτα είναι η πόλη που πέρασα τα παιδικά μου χρόνια και με περηφάνια μπορώ να πω πως είμαι θρέμμα της. Βέρα Καλαματιανή, εάν μου επιτρέπεται η έκφραση. Από την άλλη, η Κίνα, ως χώρα καταγωγής της μητέρας μου, αποτελούσε και αποτελεί σημαντικό τμήμα της κουλτούρας μου.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα η επιρροή στην τοπική κοινωνία του κινέζικου εστιατορίου «Μπέι Χάι», που διατηρεί ακόμα και σήμερα η μαμά Γινγκ. Όσοι φίλοι με θυμούνται από τα κοινά μας σχολικά χρόνια, ήμουν το «Κινεζάκι» της Καλαμάτας.

Πόσο καιρό έμεινες στην Καλαμάτα;
Μπορώ να πω μια ζωή; Όλη την παιδική μου ηλικία και τα εφηβικά μου χρόνια. Ακόμα θυμάμαι το Δημοτικό μου, που συστεγαζόταν με άλλο Δημοτικό. Φυσικά, αυτό είναι πολλά, πολλά χρόνια πριν (χαμόγελο διαγράφεται).

Πλέον επέστρεψες στην Κίνα. Πώς πήρες αυτή την απόφαση;
Μετά το πέρας των σπουδών μου και αφού είχα εργαστεί για κάποια χρόνια στην Αθήνα, θέλησα να έρθω πιο κοντά στον πολιτισμό της Κίνας. Έχοντας ζήσει στις ομορφιές της Ελλάδας, καθώς κάθε γωνιά έχει να πει τη δική της ιστορία, θέλησα να γνωρίσω καλύτερα και αυτόν τον άλλο πολιτισμό, που είναι εξίσου αρχαίος, την Κίνα. Για πολλούς αποτελεί μια μυστηριώδη χώρα της Ανατολής και δεν είχα παρά να τολμήσω να ξεκλειδώσω τα μυστικά της. Οπότε ένα όμορφο πρωινό πήρα ένα μονό εισιτήριο με προορισμό το Πεκίνο, όπου και διαμένω ακόμη και σήμερα.

Αποτελείς συνδετικό κρίκο για ελληνικές αποστολές εκεί. Πώς προέκυψε αυτή η συνεργασία;
Αντιλαμβάνεται κανείς πως το γεγονός ότι έχω μια βαθιά αντίληψη της διαφορετικότητας των δυο πολιτισμών, καθώς και ότι τα κινέζικα είναι η μητρική μου γλώσσα, αποτελούν βασικούς παράγοντες. Οι συνεργασίες έρχονται πάντα όταν κάνει κανείς καλά τη δουλειά του με αγάπη και μεράκι. Όλα τα άλλα έρχονται από μόνα τους.

Κάποιες αποστολές στις οποίες έχεις συμμετάσχει;
Τα τελευταία χρόνια είναι πολλές, όμως θα σας δώσω ένα παράδειγμα: η συμμετοχή της Ελλάδας στο forum του «Δρόμου του μεταξιού» με την επίσκεψη πολυμελούς αποστολής πολιτικής φύσεως με τον πρωθυπουργό μας. Βεβαίως, το πρόγραμμα «αμφικτυονίδων πόλεων», όπου αδελφοποιούνται πόλεις ανά τον κόσμο, ήταν ακόμα μια μεγάλη πρόσφατη αποστολή.

Μια δουλειά που απαιτεί εχεμύθεια αλλά και γερό στομάχι;
Σίγουρα η εχεμύθεια είναι αναπόσπαστο κομμάτι της δουλειάς και, εάν όχι γερό στομάχι, πολύ, πολύ γερά νεύρα. Οι Κινέζοι είναι πολύ προσεκτικοί στις διαπραγματεύσεις τους και σίγουρα δεν μπορείς να είσαι «αδιάβαστος». Βέβαια, μας αγαπούν πολύ ως λαό και μας έχουν σε μεγάλη εκτίμηση.

Πρόσφατα ήρθε εκεί και αποστολή από το Δήμο Καλαμάτας…
Πολύ σωστά! Στο πλαίσιο του πρώτου φόρουμ για επενδύσεις και εμπόριο στην Ελλάδα μεταξύ Ελλάδας και Κίνας. Δεν κρύβω πως χάρηκα ιδιαίτερα που βρέθηκα στην πόλη της Σιάν να μιλώ για την αδελφοποίησή της με την Καλαμάτα μας… Ξέρεις, αυτό το αίσθημα της περηφάνιας…

Πώς βλέπουν οι Κινέζοι τους Έλληνες και την ελληνική αγορά;
Όπως είπα και πριν, οι Κινέζοι, παρά το γεγονός πως είμαστε αριθμητικά και γεωγραφικά μια σταλιά συγκριτικά με αυτούς, μας βλέπουν ως ίσους σε αξία και αναγνωρίζουν τη συμβολή μας στη δυτική σκέψη. Η ελληνική αγορά αποτελεί μια πολύ δελεαστική πρόταση για αυτούς, διότι γνωρίζουν πως οι Έλληνες έχουν επιχειρηματικό πνεύμα και τους αρέσει να συνεργάζονται με εμάς. Άλλωστε, ο ελληνικός τουρισμός είναι ο κατεξοχήν Νο1 κλάδος που έχει μεγάλο επενδυτικό ενδιαφέρον. Έχουμε πολλά να κερδίσουμε και οι δύο πλευρές, εάν θέσουμε σωστές βάσεις.

Για μίλησέ μας για διαφορές αλλά και ομοιότητες των δύο λαών…
Έχουμε πολλές διαφορές, κυρίως στη γλώσσα και στον τρόπο ζωής, αλλά και πολλές ομοιότητες. Μοιραζόμαστε κοινές αξίες σχετικά με την οικογένεια και την παιδεία. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ότι ο δεσμός της οικογένειας είναι πολύ ισχυρός ακόμη και σήμερα. Η ιστορία, επίσης, είναι εξίσου αρχαία μετρώντας χιλιάδες χρόνια πίσω.
Από την άλλη, οι διαφορές έχουν να κάνουν με τη διατροφή και την ασιατική σκέψη. Όλα αυτά τα πικάντικα πεντανόστιμα φαγητά έχουν σχέση με το κλίμα και την πανίδα της Κίνας. Όπως με τον ίδιο τρόπο κύριο στοιχείο της ελληνικής διατροφής είναι το ελαιόλαδο. Κάθε τόπος έχει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του.

Τι πρέπει να επισκεφθεί ένας Έλληνας όταν φθάσει εκεί;
Νομίζω πως στη λίστα με τα to do είναι σίγουρα να δει παραδοσιακούς ναούς, που έχουν βαθιές ρίζες στη θρησκεία των Κινέζων και το Σινικό τείχος, που αποτελεί μια μαγευτική εμπειρία. Ακόμη, να χαθεί κανείς στα σοκάκια της παλιάς πόλης και να δει ηλιοβασίλεμα στα θερινά ανάκτορα.
Για τους πιο αθλητικούς τύπους οι χαώδεις Ολυμπιακές εγκαταστάσεις κόβουν την ανάσα.  Η πόλη του Πεκίνου, πιστέψτε με, με 30 εκ. μόνιμους κατοίκους, έχει πολλές συγκινήσεις να προσφέρει, από νυχτερινή ζωή έως τέχνη και θεάματα. Και φυσικά, το πολύ νόστιμο φαγητό!

Τι σου λείπει από την Καλαμάτα;
Δύσκολη ερώτηση, φίλε μου, είναι το ίδιο να ρωτήσεις τι σημαίνει η Καλαμάτα για εμένα. Άρα, αυτό που μου λείπει είναι η οικογένειά μου, οι φίλοι μου, οι άνθρωποι. Επίσης, μια βόλτα στην παραλία, ένας ελληνικός με ολίγη, μια βουτιά στη θάλασσα…

Σκέφτεσαι να επιστρέψεις μόνιμα στην Ελλάδα;
Η Ελλάδα είναι πάντα στο μυαλό μου και ναι, σίγουρα θέλω να επιστρέψω. Η οικογένειά μου, άλλωστε, είναι εκεί. Ίσως σε λίγα χρόνια, όταν θα μπορέσω να συνεισφέρω πιο ενεργά στη χώρα μου… Έως τότε ελάτε να με βρείτε στο Πεκίνο!

Των Παναγιώτη Μπαμπαρούτση-Κώστα Γαζούλη