Λίγες βραδιές πριν από το Μουντιάλ της Ρωσίας μπει στη δεύτερη φάση του (με την αποχώρηση των αδύνατων ή άτυχων ομάδων), είναι νομίζω καλή ευκαιρία να σταθεί κάποιος σε ένα σημαντικό στοιχείο που ήδη έχει πάρει την θέση του στην Ιστορία του ποδοσφαίρου. Αν ζούσαν οι σπουδαίοι διανοούμενοι (και) του ποδοσφαίρου Αλμπέρ Καμύ, Εδουάρδο Γκαλεάνο και Κωστής Παπαγιώργης, θα είχαν ήδη πλούσιο υλικό να επεξεργαστούν και να μας φωτίσουν. Πάμε στην ιλουστρασιόν ομάδα της Αργεντινής, η οποία έχει κατακτήσει δύο τρόπαια. Το ένα στην έδρα της, την εποχή της πιο σκληρής λατινοαμερικάνικης χούντας, και το άλλο χάρη στη συμβολή του βραχύσωμου και αποκλειστικά αριστεροπόδαρου «θεού», Ντιέγκο Μαραντόνα. Υποτίθεται πως τη συνέχεια στους άθλους θα επωμιζόταν ο σπουδαιότερος –κατά γενική ομολογία- ποδοσφαιριστής του πλανήτη Λιονέλ Μέσι, αλλά να με συμπαθάτε δεν τον είδα στο τερέν. Και επειδή οι εποχές έχουν αλλάξει στο διεθνές ποδοσφαιρικό στερέωμα, μην περιμένετε να στηθούν αγχόνες (όπως άλλοτε στη Νότια Αμερική) ή να πληρώσουν με την ζωή τους άτυχοι παίκτες (Κολομβία). Μην περιμένετε όμως και συναισθηματισμό ή έξαρση πάθους για την πιθανότητα της χαμένης αξιοπιστίας μιας ομάδας. Το 1976, άλλωστε, είναι αρκετά μακρινό και η μπαλάντα Don’t Cry For Me Arfentina, που έγραψε για τις ανάγκες ενός μιούζικαλ (αφιερωμένου στην Εβίτα Περόν) ο Άντριου Λόιντ, θα ήταν μη λογικό να επαναληφθεί για την «υποστολή» της σημαίας… Δε θα το ήθελε ούτε η κρυόπλαστη Μαντόνα!
Τι έκανε ο Μέσι; Δικαιολόγησε όσους Αργεντινούς φιλάθλους τον θεωρούν παίκτης χωρίς σημασία, όταν φορά την φανέλα με το εθνόσημο. Στα δύο ματς που παρακολουθήσαμε, ο Λ.Μ. δεν είχε να δώσει ούτε μικρό δείγμα από την τέχνη του. Και αν η απόδοσή του θεωρείται βαρόμετρο για την ομάδα, το αποτέλεσμα ήταν τραγικό. Από κοντά και η «ανυπαρξία» του προπονητή, ονόματι Χόρχε Σαμπάολι. Οι νευρικές του κινήσεις στην άκρη του πάγκου, έδειχναν έναν «μπερτόδουλο», που ψάχνει λύσεις από το πουθενά. Γενικά η Αργεντινή έχει ατυχήσει και σε άλλα μουντιάλ στο θέμα του κόουτς. Θυμάμαι τον Μαραντόνα και τις φανφάρες του στα γήπεδα της Νότιας Αφρικής, όταν ήταν σαφές πως κουμάντο έκανε ο αρχηγός της ομάδας Βερόν. Κι όμως, η εικόνα της Αργεντινής απέναντι στους Κροάτες θα ήταν σαφώς διαφορετική, αν την ευθύνη είχε αναλάβει ο σούπερ επιτυχημένος Ντιέγκο Σιμεόνε, αλλά…
Κατά τα άλλα, αν εξαιρέσουμε τη ματσάρα Πορτογαλίας- Ισπανίας, τον έξυπνο τρόπο αγωνιστικότητας της Κροατίας και του Βελγίου, την «αφύπνιση» των Βραζιλιάνων και την εντυπωσιακή ανατροπή της Γερμανίας στον αγώνα με τη Σουηδία και τις υποσχέσεις που άφησαν Ρωσία, Γαλλία και Αγγλία για τη συνέχεια, λοιπά σχόλια θα ελέγχονταν ως φλυαρία!
Απλά, να υπογραμμιστεί πως η νίκη των Γερμανών δεν οφείλεται στην πρόβλεψη του… Γκάρι Λίνεκερ, αλλά στην ανόητη κίνηση του Σουηδού προπονητή να βγάλει από το τερέν τον κεντρικό του κυνηγό (Μάρκους Μπεργκ), ο οποίος κρατούσε σε «αιχμαλωσία» τους αμυνόμενους. Αυτή η ενέργεια απάλλαξε τους κεντρικούς αμυντικούς της Γερμανίας, οι οποίοι βγήκαν μπροστά να πιέσουν… Οπότε η Γερμανία, που έπαιζε με δέκα, φαινόταν να πολεμάει με… δώδεκα!
Γιώργος Αρκουλής
Με τη ματιά στα σύμβολα
