Στις 24/10/1945, με τη λήξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ιδρύθηκε ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ) σε αντικατάσταση της Κοινωνίας των Εθνών (Κ.τ.Ε.). Σκοπός του η ειρήνη και η ανάπτυξη, με βάση τις αρχές της δικαιοσύνης και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.
Στις 29/11/1945 η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, με το Ψήφισμα 181, αποφάσισε τη δημιουργία δύο κρατών στην Παλαιστίνη. 72 χρόνια μετά η απόφαση του ΟΗΕ δεν έχει υλοποιηθεί. Πρόκειται για ήττα του ΟΗΕ.
Στις 14/5/1948 ανακηρύσσεται το κράτος του Ισραήλ.
Το Ισραήλ, με συνεχείς πολέμους και εποικισμούς, κατέχει το 78% της Παλαιστίνης, αντί του 54% που του είχε δοθεί με την απόφαση του ΟΗΕ.
Το 1988 η Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (ΟΑΠ) ανακήρυξε το κράτος της Παλαιστίνης.
Στις 13/9/1993 με τη συμφωνία του Όσλο γίνεται αμοιβαία αναγνώριση ισραηλινού και παλαιστινιακού κράτους.
Το Ισραήλ παραβιάζει την απόφαση του ΟΗΕ, αλλά και τις συμφωνίες που έχει υπογράψει, με την εξάπλωση εβραϊκών οικισμών σε παλαιστινιακά εδάφη, την εκδίωξη και προσφυγοποίηση του παλαιστινιακού πληθυσμού.
Επιτυγχάνει, βέβαια, στρατιωτικές νίκες.
Νίκες που οδηγούν, όμως, σε πολιτικά αδιέξοδα και τροφοδοτούν την τυφλή βία.
Νίκες που, αντί για ειρήνη, φέρνουν νέους πολέμους, χιλιάδες θανάτους, απέραντη ανθρώπινη δυστυχία.
Ο πόλεμος, στην υπαίθρια φυλακή της Λωρίδας της Γάζας, εξελίσσεται σε ανθρώπινη τραγωδία, σπέρνει την απελπισία και το μίσος, απειλή με ανάφλεξη την όλη περιοχή.
Να μπει τέλος στον πόλεμο. Δεν υπάρχει «τελική λύση».
Η εθνοκάθαρση δεν είναι λύση.
Λύση είναι η ειρήνη με δικαιοσύνη.
Το δικαίωμα στη ζωή το έχουν και οι δύο λαοί.
Δύο κράτη, ασφαλή, βιώσιμα, ειρηνικά, δημοκρατικά στα σύνορα του 1967.
Υ.Γ. Οι φωτογραφίες από την πρόσφατη ισοπέδωση του προσφυγικού καταυλισμού της Τζαμαλίγια με βομβαρδισμούς είναι τραγικές. Βομβαρδισμούς που, σύμφωνα με την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τα ανθρώπινα δικαιώματα, «θα μπορούσαν να ισοδυναμούν με εγκλήματα πολέμου».
Η φωτογραφία, αντίθετα, από την απονομή του Νόμπελ Ειρήνης το 1994 είναι ελπιδοφόρα. Απονεμήθηκε από κοινού στον τότε πρόεδρο της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης, Γιασέρ Αραφάτ, στον τότε Ισραηλινό υπουργό Εξωτερικών, Σιμόν Πέρες και τον τότε πρωθυπουργό του Ισραήλ, Γιτζάκ Ράμπιν, «για το ρόλο τους στις ειρηνευτικές συνομιλίες ανάμεσα σε Ισραηλινούς και Παλαιστινίους». Ο Ράμπιν δολοφονήθηκε το 1995 από υπερεθνικιστή Εβραίο που ήταν αντίθετος με την πολιτική της ειρήνης.
Του Δημήτρη Α. Δριμή
