Ειδική Αγωγή: Ο φτωχός συγγενής του εκπαιδευτικού μας συστήματος


Η ειδική αγωγή αντιμετωπίζεται από την Πολιτεία ως φτωχός συγγενής του εκπαιδευτικού μας συστήματος. Οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει μικρά βήματα προόδου. Αυτό, όμως, που χρειάζεται η κοινωνία μας είναι άλματα, έτσι ώστε το εκπαιδευτικό σύστημα να μπορεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις των καιρών και στις προσδοκίες των πολιτών μας.
Βασικό στοιχείο της παρερχόμενης εκπαίδευσης είναι ο σεβασμός και η προαγωγή της προσωπικότητας κάθε παιδιού. Οι ατομικές διαφορές παρατηρούνται ως ιδιαίτερες ικανότητες, είτε ως αδυναμίες και ελλείψεις ψυχοπνευματικές και σωματικές λαμβάνονται σοβαρά υπόψη από όλους τους εκπαιδευτικούς, οι οποίοι, όπως είναι γνωστό, ασκούν επιστημονικό και παιδαγωγικό έργο.
Η Ειδική Αγωγή είναι σίγουρα αναπόσπαστο κομμάτι της εκπαίδευσης και σύγχρονης ανάγκης των καιρών, όπως εξελίσσεται. Η ύπαρξη σχολικών μονάδων Ειδικής Αγωγής, μια νέα πραγματικότητα της σχολικής εκπαίδευσης, ήρθε να αποκαταστήσει ένα έλλειμμα στο χώρο, που έθεσε σε δεύτερη μοίρα τους μαθητές που αντιμετωπίζουν μαθησιακές δυσκολίες. Εξάλλου, είναι γνωστό ότι ένας μεγάλος αριθμός μαθητών με ειδικές ανάγκες και ιδιαίτερες μαθησιακές δυσκολίες βρίσκεται μέσα στα κανονικά σχολεία για οργανωτικούς ή γεωγραφικούς λόγους, όπου και πρέπει να παραμείνουν ενσωματωμένα χωρίς υποτιμητικές διακρίσεις, αλλά οπωσδήποτε αντιμετωπιζόμενοι με πλήρη κατανόηση, διακριτικότητα, επιείκεια και αγάπη και, όπου είναι αναγκαίο και δυνατό, με την ανάπτυξη ειδικών εκπαιδευτικών προγραμμάτων. Επιτακτική, λοιπόν, ανάγκη η εκπαίδευση και επιμόρφωση όλων των εκπαιδευτικών. Βασικός μας στόχος θα πρέπει να παραμείνει η κοινωνική ενσωμάτωση και η επαγγελματική αποκατάσταση των παιδιών που φοιτούν σε σχολικές μονάδες Ειδικής Αγωγής.
Αυτό σημαίνει πως οφείλουμε να έχουμε ως σύγχρονη Πολιτεία και κοινωνία, ένα σχολείο για όλους, με εσωτερική διαφοροποίηση των εκπαιδευτικών προγραμμάτων, όταν και ό,τι απαιτείται από τις δυνατότητες και αδυναμίες των μαθητών. Πολλές περιπτώσεις μπορούν να αντιμετωπιστούν μέσα στην κανονική τάξη εξατομικευμένα, με την κατάλληλη παιδαγωγική και διδακτική μέθοδο, αλλά και με την προσωπική εργασία του εκπαιδευτικού που γνωρίζει και εφαρμόζει την αρχή της ενίσχυσης και ενθάρρυνσης των μαθητών με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες.
Έτσι επιτυγχάνεται η σχολική ενσωμάτωση και αλληλοαποδοχή των παιδιών με και χωρίς ειδικές ανάγκες και εξαφανίζονται τυχόν οι ρατσιστικές τάσεις και η υποτίμηση της ανθρώπινης αξίας και αξιοπρέπειας, όχι μόνο από την μαθητική κοινότητα, αλλά και υπό την ευρύτερη κοινωνία.

Του Ανδρέα Φ. Βασιλείου,
Επίτιμου σχολικού συμβούλου, ειδικού παιδαγωγού, πολιτικού επιστήμονα