Τι κάνεις όταν βρίσκεις ένα αδέσποτο κουτάβι;

Τι κάνεις, όταν βρίσκεις ένα αδέσποτο κουτάβι σε έναν επικίνδυνο δρόμο, όπως η Ναυαρίνου, όπου οι πιθανότητες επιβίωσης είναι μάλλον ελάχιστες;
Το πιο εύκολο είναι μάλλον να το αγνοήσεις και… σιγά τις τύψεις και τα ταραγμένα όνειρα της αιματοβαμμένης ασφάλτου! Καταφέρνουμε να κοιμηθούμε και με πολύ χειρότερες καταστάσεις, είτε είμαστε άμεσα είτε έμμεσα ή και θεωρητικά καθόλου εμπλεκόμενοι.
Κι αν αποφασίσεις να το μαζέψεις, τελικά, και δεν μπορείς για διάφορους λόγους να το κρατήσεις;
Το καλό -υπέροχο στην πραγματικότητα- κομμάτι είναι ότι μπορείς να βρεις ανθρώπους με ειλικρινείς και ανυστερόβουλες φιλοζωικές ευαισθησίες για να σε ενθαρρύνουν και να σε καθοδηγήσουν. Μια καλή κουβέντα κι ένα κουτί για μεταφορά στη μέση του πουθενά είναι μια θετική αρχή…
Ακόμα καλύτερα, μπορείς να έχεις την τύχη για δωρεάν κτηνιατρικό έλεγχο και προσφορά στα πρώτα φάρμακα (αποπαρασίτωση-απεντόμωση). Μπορεί και να συναντήσεις μια κυρία με το κοριτσάκι και το σκύλο της (τον έναν από τους τρεις) να σου χαρίζει τις πρώτες κονσέρβες. Ή και να δεχθείς μια παιδιάστικη, αλλά τόσο χαριτωμένη πρόταση, ν’ ανταλλάξεις το κουτάβι «σου» με το κουνέλι τους!
Ρωτώντας γνωστούς και αγνώστους μπορεί να μη βρίσκεις σπίτι για το φοβισμένο, αλλά αξιολάτρευτο τετράποδο μπόμπιρα, προσωπικά όμως δε βρήκα κανέναν (πλην ενός… εντός των τειχών) χωρίς καλή διάθεση απέναντι στο απροσδόκητο εύρημα μιας ποδηλατοβόλτας και το προφανές πρόβλημα να βρει ένα ασφαλές σπίτι.
Οι εθελοντικές φιλοζωικές οργανώσεις της Καλαμάτας είναι σίγουρο ότι κάνουν και πράγματα πέρα από τις δυνάμεις τους, με προσωπικό κόστος κάθε είδους για τα μέλη τους. Δυστυχώς, μόνιμη πια η επωδός ότι δεν υπάρχει χώρος φιλοξενίας, αφού τα αδέσποτα της πόλης είναι τόσα πολλά και για πολύ καιρό δεν έχει γίνει τίποτα ορθόδοξο για τον έλεγχο του αριθμού τους.
Μέχρι να τολμήσει ο Δήμος Καλαμάτας να δει «το καυτό θέμα: αδέσποτα» κατάματα και να δείξει ουσιαστική διάθεση για την επίλυσή του, τι κάνουμε; 
Στην περίπτωσή μου, δεν έχω άλλο δρόμο, παρά να ακολουθήσω τη συμβουλή της Άννας από τη φιλοζωική «οργάνωση», κοινοποιώντας τη φωτογραφία του ασπρόμαυρου μικρούλη που μας έβγαλε χθες από τη ρουτίνα. Με την ελπίδα ότι, εκτός από τη δική μας καρδιά, θα κλέψει μία ακόμη, που θα διαθέτει τον κατάλληλο χώρο και τις προϋποθέσεις να γίνει ο σκυλομπαμπάς ή η σκυλομαμά του για όλη του τη ζωή (η οποία, όπως βλέπετε, δεν έχει 1,5-2 μήνες που έχει ξεκινήσει).
Για όποιον ενδιαφέρεται να κερδίσει τη συντροφιά του εν λόγω σκυλάκου, που θα γίνει μεσαίου μεγέθους, ή έχει κάποια ιδέα που μπορεί να βοηθήσει, ας τηλεφωνήσει στο 6930-812774.
Χ.Ε.