Βγάλτε τα λεφτά από τα στρώματα…
Στο παρά πέντε της αποχώρησής του από το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Παραγωγικής Ανασυγκρότησης, ο Βαγγέλης Αποστόλου υπέγραψε απόφαση για τον καθορισμό των όρων και των απαιτήσεων παραγωγής και διάθεσης τροφίμων οικοτεχνικής παρασκευής.
Με την υπογραφείσα απόφαση δίνεται για πρώτη φορά η δυνατότητα μικρής κλίμακας μεταποίησης αγροτικών προϊόντων, αποκλειστικά ιδίας παραγωγής, από κατά κύριο επάγγελμα αγρότες. Η διάθεση των παραγόμενων προϊόντων της οικοτεχνίας μπορεί να γίνεται σε τοπικές αγορές, εμποροπανηγύρεις, δημοτικές εκδηλώσεις, καθώς και σε επιχειρήσεις λιανικού εμπορίου και μαζικής εστίασης. Επίσης, προβλέπεται η συνεργασία παραγωγών για την παραγωγή οικοτεχνικών προϊόντων.
Σε σχετική, δε, δήλωσή του ο Βαγγέλης Αποστόλου αναφέρει: «Επιδίωξή μας είναι να δοθεί η δυνατότητα σε μικρούς, κυρίως, παραγωγούς να διατηρήσουν τοπικές παραδοσιακές συνταγές μεταποίησης αγροτικών προϊόντων, αλλά και να ενισχυθούν οι αγροτουριστικές δραστηριότητες και οι συνέργειες μεταξύ παραγωγών.
Ο παραγωγός θα έχει τη δυνατότητα, με νόμιμο τρόπο, να έρθει σε επαφή με τον καταναλωτή, να ωφεληθεί μεγαλύτερο μέρος της προστιθέμενης αξίας του προϊόντος του, να αυξήσει το εισόδημά του, αλλά και να αποκτήσει άμεση ρευστότητα».
Η απόφαση έγινε δεκτή με ανακούφιση σε πολλές περιοχές της χώρας, εκτός από την Περιφέρεια Πελοποννήσου. Σιωπή από τον περιφερειάρχη Πέτρο Τατούλη, άγνοια (;) από την αντιπεριφερειάρχη Μεσσηνίας, Ελένη Αλειφέρη. Κι όμως, υπό προϋποθέσεις η παραπάνω απόφαση μπορεί να αποτελέσει ένα ισχυρό κίνητρο για ανάπτυξη της τοπικής οικονομίας, αλλά και του τουρισμού.
Γέννημα αυτού του νομοσχεδίου αποτελεί, όπως προείπαμε, η οικοτεχνία. Δηλαδή, ο παραγωγός και η οικογένειά του θα μπορούν να μεταποιούν μικρής κλίμακας γεωργοκτηνοτροφικά προϊόντα, αποκλειστικά ιδίας παραγωγής, στο χώρο της αγροτικής τους κατοικίας ή εκμετάλλευσης. Τα μεταποιημένα προϊόντα που παράγονται θα προορίζονται για άμεση διάθεση από τον οικοτέχνη μέσα στο αγρόκτημα ή σε διάφορες εκδηλώσεις, τοπικές λαϊκές αγορές, αγορές παραγωγών, σε επιχειρήσεις λιανικού εμπορίου ή εστιατόρια της τοπικής αγοράς.
Πρόκειται για προϊόντα χαμηλής επικινδυνότητας, χωρίς ιδιαίτερες απαιτήσεις συντήρησης ή διατήρησης, όπως, για παράδειγμα, γλυκά του κουταλιού, μαρμελάδες, κομπόστες, σάλτσες, τουρσιά, ζυμαρικά, παστέλια, ξηροί καρποί, παξιμάδια, τραχανάδες.
Προβλέπεται, επίσης, η σύσταση του σχετικού Κεντρικού Ηλεκτρονικού Μητρώου Οικοτεχνίας, στο οποίο θα καταγράφονται οι παραγωγοί και τα είδη των προϊόντων που παράγονται στο πλαίσιο της οικοτεχνίας.
Η θεσμοθέτηση και η ύπαρξη, πλέον, νομικού πλαισίου, τόσο για τα πολυλειτουργικά αγροκτήματα όσο και την οικοτεχνία, μπορούν να αποτελέσουν πολύ σημαντικά εργαλεία στα χέρια των μικρών παραγωγών. Κυρίως των νέων αγροτών και αυτών που παράγουν τίμια ή με τρόπο βιολογικό, όμως οι ποσότητές τους δεν αρκούν για να εισέλθουν ανταγωνιστικά στις μεγάλες αλυσίδες διανομής.
Αποτελεί μια πολύ καλή ευκαιρία να ενισχυθεί το εισόδημα των παραγωγών, αλλά και να στηριχθούν και να διαδοθούν οι παραδοσιακές συνταγές, τα προϊόντα και οι ιδιαιτερότητες των περιοχών προέλευσης.
Η παράδοση, συνεπώς, και η σύνδεση του παραγωγού με τον καταναλωτή μπορούν να λειτουργήσουν ως «αντίδοτο» στην κρίση, συνιστώντας εργαλεία για μια βιώσιμη και αειφόρο γεωργία, που βασίζεται στην ποιότητα και στα συγκριτικά πλεονεκτήματα των εδαφοκλιματικών συνθηκών της κάθε περιοχής.
Η χώρα μας δε θα σωθεί από τις ελιές, τα κρασιά και τη φέτα που εξάγουμε. Το παιχνίδι θα κριθεί στις υπηρεσίες και στο πόσο όμορφοι και συμμαζεμένοι θα είναι οι αγροί μας.
Η μπάλα είναι στο γήπεδο των αγροτών και είναι στο χέρι τους να βάλουν φαντασία, ώστε να ασκήσουν περαιτέρω επιχειρηματική δραστηριότητα και να μη προσφέρουν απλά πρώτες ύλες στην αγροδιατροφική αλυσίδα, αλλά τελικά προϊόντα διατροφής συσκευασμένα, με όλα τα απαραίτητα διακριτικά, τα οποία θα καταλήγουν στον τελικό χρήστη, τον καταναλωτή, ξεπερνώντας το σκόπελο των μεσαζόντων.
Μία τέτοια αλλαγή νοοτροπίας μπορεί να αποδειχτεί σε κάτι πολύ ισχυρό, αν το υπουργείο και η τοπική αυτοδιοίκηση χαράξουν στρατηγικές που θα ξαναζωντανέψουν τα παραδοσιακά προϊόντα ντόπιας κατανάλωσης, που ένεκα των μικρών ποσοτήτων δεν προκαλούν ενδιαφέρον στη βιομηχανία, προστατεύοντας έτσι τις μικρές οικογενειακές βιοτεχνίες από τη μαζική παραγωγή.
Με τη διαδικασία αυτή ενισχύεται και στηρίζεται παράλληλα η παράδοση, η γαστρονομία ο τουρισμός, αλλά και ο πολιτισμός. Φανταστείτε, να επισκεφθεί τη Μεσσηνία ένα πούλμαν με τουρίστες και η ξεναγός να ενημερώσει τον οδηγό και τους τουρίστες ότι στον Ταΰγετο θα μπορούν να βρουν από τον τάδε παραγωγό μέλι. Σε άλλη περιοχή θα πάνε στον τάδε παραγωγό και θα πάρουν ελιές ή παστό ή τυρί. Και πάει λέγοντας. Άρα, δηλαδή, μέσα από αυτή τη διαδικασία διασυνδέεται ο πρωτογενής τομέας με τον τουρισμό και ταυτόχρονα οι επισκέπτες έρχονται σε επαφή με την κουλτούρα και τον πολιτισμό της κοινωνίας μας.
του Αντώνη Πετρόγιαννη
