Ναι, καλά διαβάσατε στον τίτλο. Όλοι, λένε, ότι υπηρετούν το λαό. Βέβαια, άλλο τα λόγια και άλλο η πράξη, αφού όλοι τους άλλα λένε και άλλα πράττουν. Αυτό δείχνουν οι πράξεις τους.
Ποιοι είναι αυτοί που λένε ότι υπηρετούν το λαό; Όλες οι πολιτικές/ κομματικές/ συνδικαλιστικές συντεχνίες, αλλά και πολλοί άλλοι. Παραδειγματικά:
α) Οι πολιτικοί. Έργο των πολιτικών είναι να υπηρετούν την πολιτεία και τους πολίτες. Αυτό λένε πως πράττουν οι πολιτικοί, αλλά, εκ του αποτελέσματος, αποδεικνύεται ότι πράττουν διαφορετικά. Έχουν καταντήσει επαγγελματίες της πολιτικής. Αποτελούν μια ξεχωριστή «τάξη» που φροντίζει για τα προνόμιά της. Τρανή απόδειξη: η ανικανότητά τους να συνεργαστούν για το συμφέρον της χώρας.
β) Οι δημοσιογράφοι. Έργο των δημοσιογράφων είναι η ενημέρωση του λαού. Τα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας (ΜΜΕ) λειτουργούν ως Μέσα ενημέρωσης, επιμόρφωσης, ψυχαγωγίας. Πολλοί λένε ότι τα ΜΜΕ προσφέρουν σκουπίδια, αλλά και πολλοί έχουν τα ΜΜΕ για συντροφιά. Οι δημοσιογράφοι οφείλουν να υπηρετούν το επάγγελμά τους με αντικειμενικότητα. Όμως, συνήθως, υπάρχει διαπλοκή ιδιοκτητών ΜΜΕ και δημοσιογράφων με το οικονομικό και πολιτικό σύστημα. Υπάρχει διαπλοκή συμφερόντων. Η αντικειμενική ενημέρωση που επιτάσσει το Σύνταγμα είναι όνειρο θερινής νυκτός. Ευτυχώς που οι εξαιρέσεις σώζουν-όσο μπορεί να σωθεί- την τιμή των δημοσιογράφων.
γ) Οι δικηγόροι. Έργο των δικηγόρων είναι η νομική στήριξη των πολιτών που προσφεύγουν στα δικαστήρια για να βρουν το δίκιο τους. Όμως, οι πολίτες, δυστυχώς, ταλαιπωρούνται στα δικαστήρια για 5-10-20 χρόνια, μέχρι να τελεσιδικήσει η υπόθεσή τους. Οι δικηγόροι ευθύνονται με τις πολλές «αναβολές» στις δίκες, αλλά και γιατί αυτοί (οι νομικοί) έφτιαξαν νόμους που ταλαιπωρούν τους πολίτες.
Βέβαια, οι δικηγόροι είναι μια ισχυρή κοινωνική ομάδα, που επηρεάζει τους πολίτες, άρα φέρνει ψηφαλάκια. Επιπλέον, πολλοί δικηγόροι είναι βουλευτές και, ως εκ τούτου, επηρεάζουν την ψήφιση των νόμων. Για αυτούς τους λόγους η κυβέρνηση δε θέλει να δυσαρεστήσει τους δικηγόρους. Τρανή απόδειξη αποτελεί η προσπάθεια αλλαγής του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας.
Ο Κώδικας Πολιτικής Δικονομίας καθορίζει, σε γενικές γραμμές, τη διαδικασία που ακολουθείται στα δικαστήρια κατά τη διάρκεια της πολιτικής δίκης. Διευκρινίζεται ότι η πολιτική δίκη δεν αφορά στους πολιτικούς ή την πολιτική, αλλά τις διαφορές μεταξύ των πολιτών, των ιδιωτών, τις ιδιωτικές διαφορές. Όλοι γνωρίζουν τις πολλές διαδικασίες, τα πολλά δικαστήρια, τα πολλά χρήματα που ξοδεύουν. Περνούν 5-6-10 χρόνια για να τελειώσει η υπόθεσή τους στα δικαστήρια.
Τώρα η τρόικα μας επιβάλλει αλλαγές στον Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας. Αλλαγές που συντομεύουν τη διαδικασία της δίκης, που συντομεύουν την απονομή της δικαιοσύνης. Όμως, η συντόμευση της δίκης θίγει τους δικηγόρους, γιατί θα μειωθεί η δικηγορική ύλη, δηλαδή η δουλειά τους. Γι’ αυτό και αντιδρούν. Μάλιστα, υποστηρίζουν ότι αγωνίζονται για τα δικαιώματα, τις ελευθερίες και τα συμφέροντα των πολιτών. Αλλά κανείς δεν τους πιστεύει.
δ) Οι φαρμακοποιοί. Οι φαρμακοποιοί φροντίζουν να μας γιατρέψουν με τα φάρμακά τους. Φροντίζουν να μη φαρμακωθούμε, έστω και αν τα πολλά φάρμακα που μας γράφουν οι γιατροί και μας πουλάνε οι φαρμακοποιοί, κοντεύουν να μας φαρμακώσουν. Παλιότερα, φροντίζοντας για το συμφέρον μας, φρόντιζαν να πωλούν μόνο αυτοί το γάλα για τα βρέφη, ασφαλώς υπηρετώντας το συμφέρον των μικρών παιδιών και των γονιών τους, που πλήρωναν. Αργότερα, ευτυχώς, το γάλα αυτό άρχισαν να το πωλούν και τα super market. Τώρα τελευταία αντιδρούν στην πώληση των μη συνταγογραφούμενων φαρμάκων από τα super market. Πάλι για το καλό μας το κάνουν, έστω και αν αυτά τα αγοράζουμε τουλάχιστον 20% ακριβότερα. Έτσι είναι, όταν υπηρετείς το λαό, ο λαός πρέπει να πληρώνει και κάτι. Τσάμπα θα τον υπηρετείς;
ε) Οι γιατροί. Οι γιατροί ορκίζονται στον Ιπποκράτη ότι θα μεριμνούν για την υγεία μας. Τώρα, αν το «φακελάκι» έχει καταντήσει το όνειδος των γιατρών, είναι ένα ζήτημα. Αν αρκετοί γιατροί εκμεταλλεύονται το νοσοκομείο και τη θέση τους για να εξυπηρετήσουν την πελατεία τους, επίσης είναι ένα ζήτημα. Και βέβαια κάποιοι πλουτίζουν σε βάρος μας.
Για όλες σχεδόν τις παραπάνω συντεχνίες, εμείς οι πολίτες πληρώνουμε τους φόρους «υπέρ τρίτων». Αυτοί οι φόροι μεταφέρουν εισόδημα στη μεσαία τάξη, πολλές φορές, από τους φτωχότερους στους πλουσιότερους. Και αυτή την αδικία έρχεται η τρόικα να την καταργήσει, αλλά το κομματικό/πολιτικό σύστημα σφυρίζει αδιάφορα. Γιατί; Διότι όλες οι παραπάνω συντεχνίες αποτελούν ισχυρές κοινωνικές ομάδες, που φέρνουν ψηφαλάκια. Και αν τις κακοκαρδίσουμε δε θα φέρνουν ψηφαλάκια.
Όμως, ευτυχώς που υπάρχουν και καλοί πολιτικοί, δημοσιογράφοι, δικηγόροι, φαρμακοποιοί, γιατροί, που δικαιώνουν την ύπαρξή τους. Ευτυχώς!
Γράφει ο Παύλος Μάραντος*
*Ο Παύλος Μάραντος είναι Έλληνας και Ευρωπαίος πολίτης.
