Η «ανάπτυξη» των πολιτικών και η ωμή πραγματικότητα των επαγγελματιών…
«Στεγνώνουν»… οι ελπίδες και οι αντοχές
Αν «λογική είναι η τρέλα των δυνατών», αν «μπορείς πάντα να προβλέψεις τα γεγονότα αφού έχουν γίνει», αν «η γλώσσα είναι ακατανόητη, γιατί οι άνθρωποι δε μιλούν για τα σημαντικά», αν «η κοινωνική πρόοδος είναι σίγουρα καλύτερη με λίγη ζάχαρη», τότε γιατί ο Ευγένιος Ιονέσκο κατατάσσεται στους επίσημους εκφραστές του παραλόγου; Ίσως γιατί, όπως έλεγε ο ίδιος, «δεν είναι η απάντηση που μας διαφωτίζει, αλλά η ερώτηση».
Μάλλον, με τη βοήθειά του θα μπορέσουμε να καταλάβουμε τι συμβαίνει αυτές τις ημέρες στην Καλαμάτα. Από τη μια, ακούς πολιτικούς να μιλούν για «ανάπτυξη» και, από την άλλη, βλέπεις φίλους, γνωστούς, επαγγελματίες της πόλης, να ψάχνουν τρόπο, είτε να πουλήσουν την επιχείρησή τους είτε να καταφέρουν να επιβιώσουν, μέσα σ’ ένα περιβάλλον οικονομικού τρόμου.
Τα παρακάτω ονόματα δεν είναι πραγματικά, αλλά η ιστορία τους είναι αληθινή. Η Μαριάννα, χρόνια ιδιωτική υπάλληλος, είδε το μισθό της να κόβεται σχεδόν στη μέση και τώρα να πληρώνεται έναντι. Δεν μπορεί πλέον να αποπληρώσει το δάνειό της, ούτε τους λογαριασμούς. Νιώθει ντροπή και απελπισία. Αλλά δε χρειάζεται να τα βάψουμε μαύρα, επιμένει. Τουλάχιστον όχι όσο μπορούμε να βοηθήσουμε ο ένας τον άλλον.
Ο Κώστας είναι συνταξιούχος μηχανικός στα καράβια και πατέρας ενός 8χρονου αγοριού. Η σύνταξή του έχει μειωθεί σε σημείο να του μένουν μόλις 100 ευρώ το μήνα. «Μας έχουνε θάψει ζωντανούς, πώς θα ζήσουμε», αναρωτιέται.
Ο Παναγιώτης κατέβηκε στην Καλαμάτα, πριν από κάποια χρόνια, πολιτικός μηχανικός, επένδυσε και άνοιξε κι ένα μαγαζί. Τώρα ψάχνει αγοραστές, ενώ η γυναίκα του (αρχιτέκτονας) πρόκειται να καταθέσει το πτυχίο της, γιατί δεν μπορούν να πληρώνουν και οι δύο το ταμείο τους.
Στα γραφεία της, η δικηγόρος, Μαρία, συμβουλεύει τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά για την τακτοποίηση των οφειλών τους. Αλλά, όπως εξηγεί, από κάποιο σημείο και πέρα ένιωθε περισσότερο ψυχολόγος, παρά δικηγόρος, αφού πολλοί από τους πελάτες της ξεσπούσαν σε κλάματα εξηγώντας την κατάστασή τους.
Ο Κώστας είναι ένα νεαρό παιδί, ετοιμάζεται να γίνει πατέρας, αλλά και άνεργος, αφού η επιχείρηση που δουλεύει πωλείται. Ο αδελφός του, από την άλλη, ψάχνει ένα εισιτήριο για την Αυστραλία.
Ορισμένοι θα πιστέψουν πως αυτά γίνονταν το 2012 ή το 2013. Και σήμερα, όμως, αυτή είναι η πραγματικότητα. Ίσως γιατί όλα αλλάζουνε και όλα τα ίδια μένουν…Ή «εάν θέλουμε να παραμείνουν όλα ως έχουν, πρέπει όλα να αλλάξουν», λέει ο Τανκρέντι στο θείο Φαμπρίτσιο, πρίγκιπα της Σαλίνα, στο θρυλικό μυθιστόρημα του Σικελού αριστοκράτη και συγγραφέα Τζιουζέπε Τομάζι ντι Λαμπεντούζα.
Άντε να πάρουμε και τη βοήθεια των αριθμών για να σας πείσουμε περισσότερο: «Στα 4,33 δισ. ευρώ “σκαρφάλωσαν” τα ληξιπρόθεσμα χρέη των φορολογουμένων προς την εφορία στο πρώτο τετράμηνο του έτους. Αν και ο Απρίλιος ήταν ο καλύτερος μήνας για το Δημόσιο, καθώς επιβραδύνθηκε ο ρυθμός αύξησης των ληξιπρόθεσμων, εντούτοις ο μέσος όρος των οφειλών των φορολογουμένων –ή, διαφορετικά, τα χρέη που δεν μπορούν να πληρώσουν κάθε μήνα– ξεπερνά το 1 δισ. ευρώ.
Συνολικά οι οφειλές των φορολογουμένων προς την εφορία έχουν φθάσει στο αστρονομικό ποσό των 87,88 δισ. ευρώ και, όπως όλα δείχνουν, μέχρι το τέλος του έτους θα ανέλθουν στα 95 δισ. ευρώ. Την ίδια στιγμή 54.700 οφειλέτες του ΙΚΑ απώλεσαν τη ρύθμιση των 100 δόσεων, καθώς αρκετοί από αυτούς δεν κατάφεραν να ανταποκριθούν στις μηνιαίες υποχρεώσεις τους».
Αυτά έγραφε σε χθεσινό της ρεπορτάζ η «Καθημερινή».
Μάλιστα, «το δεύτερο εξάμηνο του 2016 θα είναι σαφώς δυσκολότερο για τους φορολογουμένους, καθώς ήδη έχει αυξηθεί ο ΦΠΑ στο 24% και έχουν επιβληθεί νέα τέλη, ενώ από τα τέλη Ιουλίου ξεκινούν οι υποχρεώσεις όπως ο φόρος εισοδήματος και ο ΕΝΦΙΑ και ολοκληρώνονται στα τέλη Δεκεμβρίου με την πληρωμή των τελών κυκλοφορίας. Η κόπωση είναι δεδομένη και δεν αποκλείεται να οδηγηθούν σε μία αναγκαστική στάση πληρωμών, διογκώνοντας τη δεξαμενή των ληξιπρόθεσμων οφειλών».
Του Αντώνη Πετρόγιαννη
