Δικηγόρος στο επάγγελμα, ο Παναγιώτης Βούρος έχει καταφέρει εδώ και 11 χρόνια με τα βιβλία του να ταξιδέψει τους αναγνώστες σε έναν ξεχωριστό κόσμο, με μοναδικές ιστορίες, οι οποίες σίγουρα προβληματίζουν.
Ο Καλαματιανός συγγραφέας, που ζει και εργάζεται στην Αθήνα, επιστρέφει με το νέο του βιβλίο, υπό τον τίτλο «ΤάSOS από Κίεβο», το οποίο κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις «Κοράλλι» και πριν από μερικές μέρες παρουσιάστηκε στο κατάμεστο από κόσμο Κέντρο Τέχνης και Πολιτισμού «Μαρία- Έλενα» στους Αγίους Αναργύρους.
Σύντομα, όπως μας είπε ο ίδιος, θα ανακοινωθεί και η παρουσίασή του στην Καλαμάτα.
Με αφορμή, λοιπόν, όλα τα παραπάνω το «Θάρρος» μίλησε μαζί του και σας τον παρουσιάζει:
-Μιλήστε μας για την πορεία σας μέχρι σήμερα…
Το 2014 κυκλοφόρησε το πρώτο μου βιβλίο «Οι πλείστοι άνθρωποι κακοί». Έκτοτε, και σε συνεργασία πάντοτε με τις εκδόσεις «Κοράλλι», έχουν κυκλοφορήσει τα βιβλία μου «Ο κόσμος του Κοσμάκη» το 2017, «Δεκατρία και μισό» το 2020 και τώρα «ΤάSOS από Κίεβο». Όλα αυτά τα χρόνια, ορθότερα από αρκετά προηγουμένως, δεν αρνούμαι ποτέ τη συμμετοχή μου σε συλλογικές εκδόσεις με διηγήματα ή νουβέλες μου και οπωσδήποτε δε λησμονώ το χνάρι μου σε κάθε προσπάθεια της Ένωσης Μεσσήνιων Συγγραφέων.
-Άρα, μιλάμε για διάρκεια. Τι σας δίνει, όμως, την ώθηση να ξεκινήσετε ένα νέο βιβλίο;
Η αυθόρμητη, η ενστικτώδης ανάγκη μου να επικοινωνήσω με εμένα πρώτα και με την επίμονη εκείνη ερώτηση που με σπρώχνει από τη σκέψη, από τον προβληματισμό μου, ως το χέρι κι ως το χαρτί. Η ίδια η ορμή μιας ιστορίας μου, ώστε να μου και να σας συγκινήσει τη λογική. Ώστε να παραγάγει συναίσθημα ή σκέψη, ανάγνωση και συζήτηση. Πρόοδο δηλαδή. Ξύπνημα.
-Δικηγόρος και συγγραφέας. Έχουν σημείο συνάντησης;
Ευκολότερα μπορώ να σκεφτώ, ακόμα – ακόμα να σας ανακοινώσω τη «διάστασή» τους παρά τη μεταξύ τους «συναναστροφή», κι είναι πάντως η ίδια η διάσταση αυτή που τα «καταδικάζει» αλληλέγγυα. Η τεχνική και η τέχνη, η λογική και η λέξη, η επιμέλεια και η επανάσταση, το εφόδιο και το πέλαγος, η συγκρότηση, η συστηματοποίηση και η έκρηξη, το ουρλιαχτό. Για κάθε κοινό συνώνυμό τους για το οποίο αναρωτιέστε διαθέτω, δικηγόρος και συγγραφέας γαρ, το αντίθετό του, αλλά και το αντίστροφο μου συμβαίνει.
-Τα ψυχικά τραύματα που συναντά ο αναγνώστης στους ήρωές σας εξυπηρετούν τη μυθιστορία σας ή είναι μια επιλογή με άλλον ορίζοντα;
Είναι ρεαλισμός. Είναι τα πραγματικά τους και πραγματικά μας χαρακτηριστικά. Ο ήρωας στο κέντρο μιας ιστορίας, μιας κοινωνίας, στον κύκλο της φαντασίας ή της ζωής, εφόσον είναι ο ενήλικος άνθρωπος, μοιραία και με ακρίβεια έχει υποστεί και κουβαλά τις πολλές πληγές του. Στον ωκεανό των επιλογών είναι αδύνατον να διαπιστώσουμε, άρα να καταγράψουμε στεγνούς κολυμβητές. Ναι, εξυπηρετούν τη μυθιστορία, την αφήγησή μου καλύτερα. Ναι, είναι μία επιλογή που με εξοπλίζει με τη δυνατότητα να φέρω την εξέλιξη μέχρι την κάθαρση. Όμως, στα αλήθεια, είναι κι η μόνη επιλογή. Ο αντιήρωας είναι ο ήρωας. Κι ο αφηγητής, εγώ ο ανάνθρωπος, κρατώ από το χέρι μέχρι το σ’ αγαπώ ή μέχρι το ανάθεμά σας, τους ανανθρώπους τόσο ανθρώπους ήρωές μου.
-Τι συναισθήματα και σκέψεις επιθυμείτε να προκαλέσετε στον αναγνώστη;
Επιθυμώ να μας ρωτήσουμε. Διηγούμαι κι αναρωτιέμαι. Τα συναισθήματα, οι σκέψεις, η θέση – πράξη ενός εκάστου αναγνώστη είναι απολύτως δική του δουλειά. Εγώ καίω την ύπαρξή μου σε κάθε μία μου λέξη, ώστε αυτή να μου απαντά γεμάτα ή ανεπαρκώς. Ο αναγνώστης, πάλι, έχει στη διάθεση, στην κρίση του, το δικό μου το μολύβι για ενδεχόμενη γομολάστιχα ή προσυπογραφή του. Δεν είμαστε τόσο το υποκείμενό μας, όσο το ρήμα μας. Αυτό είναι το σημαντικό στην αφήγηση.
-Ποιος είστε όταν δε γράφετε;
Είμαι ένας Παναγιώτης να ζω τον κοινωνικά εξωστρεφή μου χαμαιλέοντα, κάθε που δραπετεύω από μία ζωή μου που τόσο φωτοβόλα σκοτεινή, τόσο μοναδικά, υπέροχα, απαρηγόρητα υπάρχει. Αυτή της κάθε γραμμής, της κάθε σελίδας. Είμαι κάθε μου λέξη και καμία μου που μοιραστήκαμε από τους Πλείστους μέχρι ΤάSOS. Είμαι τα SOS. Πατέρας, σύζυγος, γιος, αδερφός κι ό,τι άλλο ενδεχομένως με περπατά σε έναν κοσμικό δρόμο που τον παρατηρούν βιβλιοθήκες.
-Τι είναι η Καλαμάτα για εσάς; Θα θέλατε κάποια στιγμή να επιστρέψετε και να ζήσετε μόνιμα εδώ;
Η Καλαμάτα είναι για εμένα η μήτρα μου και η ψυχή μου ολόκληρη. Πριν απ’ ό,τι άλλο γεννήθηκα, ευγνωμονώ το πρώτο που ‘μαι. Καλαματιανός. Η Καλαμάτα είναι το χώμα απ’ το χώμα μου που δεν αποχωρίστηκα ποτέ. Είναι η πηγή μου, από την οποία λείπω ήδη είκοσι πέντε ατελείωτα χρόνια τώρα, ταξιδεύοντας στο γίγνεσθαι με μία και μόνη μου ανάγκη. Να επιστρέψω. Στην Καλαμάτα. Εδώ που αναπνέω, γεννιέμαι και ξεψυχώ κάθε δευτερόλεπτο. Εδώ που υπάρχω.
-Να περιμένουμε παρουσίαση του βιβλίου σας «ΤάSOS από Κίεβο» στην πόλη μας;
Βέβαια. Πολύ σύντομα. Το αμέσως προσεχές διάστημα, πιθανά και τον τρέχοντα μήνα.
Του Παναγιώτη Μπαμπαρούτση
