Το ότι το «Πανελλήνιο»… παίρνει και πάλι ζωή είναι ένα πολύ θετικό γεγονός. Ακόμα και το ότι δε θα μοιάζει σε τίποτα με τις αναμνήσεις που έχουμε για το κτήριο αυτό, δε μας πειράζει.
Σύμφωνα με το λεύκωμα “Η Καλαμάτα μέσα από το φακό του Χρήστου Αλειφέρη 1937-1974”, των Αναστασία Μηλίτση-Νίκα και Σταυρούλας Βερράρου για τα Γ.Α.Κ.-Αρχεία Ν. Μεσσηνίας, το “Πανελλήνιο” χτίστηκε το 1904 από τον εμποροβιομήχανο Γεώργιο Ι. Στασινόπουλο.
Πρωτολειτούργησε ως ψυχαγωγικό κέντρο το 1909 από τους Νίκο Παπαδέα και Γεώργιο Φραγκούλη, ενώ στη συνέχεια ανέλαβε τη διεύθυνσή του ο Βασίλης Κουτσομανιώτης, και μετά το 1952 η οικογένεια Μαυροειδή.
Ο χώρος αυτός λειτουργούσε άλλοτε ως καφενείο ή εστιατόριο και άλλοτε ως αίθουσα χορού και μπιλιάρδου, ενώ συχνά φιλοξενούσε αξιόλογα μουσικά και θεατρικά συγκροτήματα και καλλιτέχνες. Γι’ αυτό, ιδιαίτερα τους καλοκαιρινούς μήνες, έσφυζε από ζωή. Ήταν κυριολεκτικά το «στέκι» των Καλαματιανών.
Συνεχίζοντας στο σήμερα, η δήλωση του δημάρχου Παναγιώτη Νίκα ότι πολύ σύντομα θα είναι έτοιμο και το νέο κοινόχρηστο πάρκο στην περιοχή, είναι επίσης θετική.
Βέβαια, εμείς θα μείνουμε πάντα με τις παιδικές μας αναμνήσεις για το χώρο, αλλά, όπως λέει υπέροχα και ο μέγας Νιόνιος, “η ζωή αλλάζει δίχως να κοιτάζει τη δική σου μελαγχολία”…
Α.Π.
