Παρά τα σημαντικά προβλήματα στις Γουλιμίδες ο κόσμος δεν έδωσε το «παρών»


Η απάθεια, που εκφράστηκε με το μικρότερο δυνατό αριθμό ατόμων, ήταν το κυριότερο χαρακτηριστικό στο κάλεσμα που απηύθυνε για το βράδυ της Τετάρτης στο «Πράσινο Αστέρι» η Επιτροπή Κατοίκων Γουλιμίδων.
Τα θέματα που επρόκειτο να συζητηθούν ήταν σοβαρά, αφού περιλάμβαναν, μεταξύ άλλων, το σχέδιο πόλης, την προστασία από τη θάλασσα, την παραμονή της παραλίας από Νέδοντα έως Κορδία στο Δήμο Καλαμάτας και όχι την πώλησή της μέσω Τ.Α.Ι.ΠΕ.Δ.
Παρά ταύτα, η επιτροπή, όπως ανέφερε εκ μέρους της ο Ν. Σκιαδόπουλος, θα συνεχίσει τις προσπάθειές της.
Ο οικονομολόγος και παραθεριστής στην περιοχή, Παν. Σιμωτάς, ανέφερε πως η ανάπτυξη κατάντησε αστείο, αφού για κάποιους λόγους απαγορεύεται να αναπτυχθεί η περιοχή. Εξέφρασε την άποψη ότι η περιοχή παραμένει στην κατάσταση που βρίσκεται, οι κάτοικοί της δεν μπορούν να ζήσουν από τα όσα αγροτικά προϊόντα καλλιεργούν και θα αναγκαστούν να ξεπουλήσουν τις περιουσίες τους έναντι πινακίου φακής.
Τα ίδια συνέβησαν και σε άλλες περιοχές, συνέχισε, που απαξιώθηκαν, οι κάτοικοί τους γονάτισαν, πούλησαν τις περιουσίες τους και σε μια νύχτα ξεκίνησε η «ανάπτυξη». Κατέληξε, δε, λέγοντας πως αν οι κάτοικοι της περιοχής επιθυμούν κάτι τέτοιο, θα στενοχωρηθεί, αλλά θα σεβαστεί την απόφαση της πλειοψηφίας. 
Από την πλευρά του, ο κ. Σκιαδόπουλος εστίασε στην απουσία των κατοίκων από τη συνάντηση, μίλησε για εγκατάλειψη από τη Δημοτική Αρχή, φέρνοντας ως παράδειγμα ότι δε διοργανώθηκε στην περιοχή ο σαϊτοπόλεμος, ενώ δήλωσε πως επιθυμεί να ευαισθητοποιήσει τον κόσμο και να τον ξεκουνήσει από τη θέση του. «Βλέπουμε, όμως, πως αδιαφορεί και είναι άξιος της μοίρας του», κατέληξε.
Η αξιοποίηση της περιοχής είναι το ήμισυ του παντός και η αρχή είναι ο Δήμος, σχολίασε ο Κ. Λιανός, ο οποίος αναρωτήθηκε γιατί να υπάρχει ο ορισμός της έννοιας «γη υψηλής παραγωγικότητας», αφού κανείς δεν μπορεί σήμερα να ζήσει πουλώντας φασολάκια και πορτοκάλια.
Στα προβλήματα της περιοχής εστίασε ο Κων. Χρονόπουλος, σημειώνοντας πως «ο χρόνος κυλά σε βάρος μας και λίγοι μπορούν να το καταλάβουν».       

Του Χάρη Χαραλαμπόπουλου