Με αφορμή τον «εμφύλιο» Καλαμάτας – Ερμούπολης

Με αφορμή το χθεσινό μας δημοσίευμα, με πληροφορίες από την ιστοσελίδα Cyclades24.gr, για τον «εμφύλιο» που έχει ξεσπάσει μεταξύ Καλαμάτας και Ερμούπολης για την πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης το 2021, ο εμπλεκόμενος στο δημοσίευμα, μεσσηνιακής καταγωγής, Έκτορας Τσατσούλης, με ανακοίνωσή του διευκρινίζει:
«Δε συνεργάζομαι αυτή τη στιγμή ούτε με το Δήμο Καλαμάτας ούτε με το Δήμο Σύρου, σε αντίθεση με όσα αφήνετε να υπονοηθούν στο εν λόγω άρθρο. Στο άρθρο σας αναφέρεστε σε εμένα σχεδόν σαν έναν “αποτυχημένο” επαγγελματία χωρίς να λαμβάνετε υπόψη σας όλη μου την επαγγελματική πορεία ή όλες τις παραμέτρους.
α) Δεν αναφέρετε πουθενά ότι υπήρξα ο Εκτελεστικός Διευθυντής της επιτυχημένης προσπάθειας της Πάφου για τον τίτλο της Ευρωπαϊκής Πολιτιστικής Πρωτεύουσας για το 2017, τον οποίο και κέρδισε ​ενάντια στην πρωτεύουσα Λευκωσία. Επιπλέον, έχω προσκληθεί ως σύμβουλος και από άλλες πόλεις – ​υποψήφιες ευρωπαϊκές πολιτιστικές πρωτεύουσες, όπως στη Ρουμανία, Ιταλία κ.λπ.
β) Δε γνωρίζετε ότι στο Αμπερντίν εντάχθηκα ως ​ μέλος της ομάδας προετοιμασίας του φακέλου 2 ​μόλις μήνες πριν από την κατάθεσή του, λόγω αλλαγής των χρονοδιαγραμμάτων από το υπεύθυνο υπουργείο.
γ) Στο Αμπερντίν​ υπήρξα​, όπως σωστά αναφέρετε, συντονιστής της υποψηφιότητας και όχι διευθυντής. Η συγκεκριμένη θέση είχε συγκεκριμένες επιμέρους αρμοδιότητες και όχι επιτελικές, όπως αυτές που ​είχα στην Πάφο. Για δική​ σας ενημέρωση προσθέτω ότι ​ήμουν υπεύθυνος για τη δημόσια διαβούλευση, για τις διεθνείς συνεργασίες και εν μέρει​ για το καλλιτεχνικό πρόγραμμα. Στην αξιολόγηση της επιτροπής επιλογής του UK City of Culture τα παραπάνω σημεία έλαβαν υψηλή αξιολόγηση και επαινετικά σχόλια.
δ) Οι κανόνες, η μεθοδολογία, ο στόχος, οι απαιτήσεις του θεσμού UK City of Culture είναι τελείως διαφορετικοί από αυτούς του θεσμού της Ευρωπαϊκής Πολιτιστικής Πρωτεύουσας. Η κατάκτηση του τίτλου ή όχι, καθώς ​και οι σχετικοί ​ως προς αυτό ​λόγοι, είναι πολύ πιο περίπλοκοι και πολύ πάνω από τη δράση ενός και μόνο ​ατόμου, ώστε να μου “χρεώνετε” αποκλειστικά την “​ήττ​α”​ του Αμπερντίν.
Αντίστοιχα,​ φυσικά,​ δε “χρεώνομαι” αποκλειστικά και τη νίκη της Πάφου, που ήταν μία συλλογική προσπάθεια. Η διαφορά στη “χρέωση”, αν το θέλετε, είναι αντίστοιχη και με τις αρμοδιότητες του κάθε ενός.
ε) Για την ιστορία, σημειώνω ακόμη ότι ​μετά τη λήξη της αρχικής μου σ​ύμβασης με το Αμπερντίν και η οποία δεν έληξε με το αποτέλεσμα της υποψηφιότητας αλλά συνεχίστηκε έως τη λήξη του αρχικού συμβολαίου μου (γεγονός που αποδεικνύει ότι το ίδιο το Αμπερντίν δε μου χρέωσε κάποια αποτυχία καθότι σε αυτές τις περιπτώσεις η χρήση παρόμοιων όρων είναι ανεδαφική), μου προτάθηκε -και δέχτηκα- να παραμείνω δύο επιπλέο​ν μήνες στην ίδια υπηρεσία, ​για να συνεισφέρω στο λεγόμενο “Legacy Programme of the Bid”, κοινώς την κληρονομιά της διαδικασίας διεκδίκησης. Επ’ αυτού είμαι υπερήφανος για το ότι συνει​σέ​φερα στο να εγκριθεί επιπλέον κονδύλι στην πόλη ​για τον πολιτισμό ύψους 3.2 εκατομμυρίων λιρών, καθώς και να δημιουργηθούν πέντε επιπλέον μόνιμες θέσεις εργασίας στη συγκεκριμένη ομάδα (Πολιτιστικής Πολιτικής και Συνεργασιών) με ετήσιο επιπλέον κόστος 400.000 λιρών. Μακάρι η οποιαδήποτε ελληνική “αδύναμη πρόταση” να έχει να επιδείξει κάτι αντίστοιχο.
Επισημαίνω ακόμη ότι ως νέος ηλικιακά επαγγελματίας που είδε να τον εμπιστεύονται από νωρίς στο εξωτερικό σε θέσεις ευθύνης, αποφάσισα να μην παραμείνω έξω, αλλά να επιστρέψω στην Ελλάδα, με αφορμή την επικείμενη υποψηφιότητα ελληνικών πόλεων για το θεσμό της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης, επιθυμώντας να συνεισφέρω σε έναν τομέα στον οποίο απέκτησα δεξιότητες και διεθνή εμπειρία».