Τα τελευταία χρόνια η ακαδημία στίβου του Μεσσηνιακού είχε …εκτιναχτεί, τόσο όσον αφορά τον αριθμό των παιδιών, όσο και μέσα από τακτικές αθλητικές και όχι μόνο δραστηριότητες και εκδηλώσεις που χαρακτηρίζονταν από πρωτοτυπία, αρτιότητα και μαζική συμμετοχή. Το «φαινόμενο» του τμήματος στίβου του ΜΓΣ είχε ξεπεράσει κατά πολύ τα σύνορα του νομού, κερδίζοντας την αναγνώριση πανελληνίως, ενώ υπήρχε και η ιδέα «ανοίγματος» στο εξωτερικό. «Ψυχή» και έμπνευση όλων αυτών ήταν ο έφορος Πέτρος Παπαδόπουλος, ο οποίος εξωθήθηκε στην παραίτηση, την οποία κοινοποίησε χθες, αφήνοντας την ικανοποίηση από τα όσα πέτυχε να υπερκεράσει κάθε αίσθημα πικρίας και απογοήτευσης που σίγουρα τον φορτίζουν μετά από αυτή την εξέλιξη, και που ο ίδιος προτίμησε να μην κάνει εξωτερικεύσει. Όλοι γνωρίζουν ότι οι σχέσεις του με τα περισσότερα από τα υπόλοιπα μέλη της διοίκησης δεν ήταν καλές και εδώ και καιρό η συνύπαρξη ήταν δύσκολη. Ωστόσο, το αποτέλεσμα της δουλειάς του ήταν κάτι παραπάνω από εντυπωσιακό, με τεράστια οφέλη για το τμήμα στίβου του ιστορικού συλλόγου. Μακάρι η επόμενη μέρα να μας διαψεύσει και η πορεία του στίβου του ΜΓΣ να είναι ανάλογη ή και καλύτερη. Σε κάθε περίπτωση όμως η αποχώρηση ανθρώπων, όπως ο Πέτρος Παπαδόπουλος, με αστείρευτη διάθεση αφιλοκερδούς προσφοράς και πρωτοπόρες ιδέες που δεν μένουν στα χαρτιά, αλλά υλοποιούνται, είναι κάτι σαν εκούσιος ακρωτηριασμός. Με χαμένο όχι μόνο τον Μεσσηνιακό, αλλά τα αθλητικά και όχι μόνο πράγματα του νομού… Χ.Ε.
Δεν περισσεύουν αθλητικοί παράγοντες όπως ο Πέτρος Παπαδόπουλος…
