Η περιμετρική οδός της Καλαμάτας μπορεί για τους… επισήμους να είναι το μεγαλύτερο έργο – σε κόστος- που έγινε ποτέ, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι έλυσε και τα κυκλοφοριακά προβλήματα της πόλης. Αντίθετα, όπως φαίνεται από διαμαρτυρίες πολλών κατοίκων, υπάρχουν πολλές περιοχές που έχουν αποκλειστεί κυκλοφοριακά.
Ένα ακόμα χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η παρέμβαση του Δημήτρη Ζαφειρόπουλου, γεωπόνου, επί χρόνια αυτοδιοικητικού παράγοντα, ο οποίος περιγράφει τα προβλήματα που δημιούργησε η περιμετρική οδός στους κατοίκους της Βορειοδυτικής Γειτονιάς.
Όπως σημειώνει, «μετά τα εγκαίνια του εθνικού δρόμου και το καταλάγιασμα των θορύβων που είχαν δημιουργήσει οι πολιτικές αντιπαραθέσεις από διάφορες κατευθύνσεις και σκοπιμότητες, πιστεύω πλέον ότι ψύχραιμα μπορούν να αξιολογηθούν οι δυνατότητες που παρέχει ο νέος εθνικός δρόμος που διέρχεται το βορινό άκρο της πόλεως, που ταυτίζεται με τη Βορειοδυτική Γειτονιά, στον εσωτερικό κυκλοφοριακό σχεδιασμό ολοκλήρου της πόλεως. Αφού, βέβαια, εκλείψουν κορώνες, όπως “ο εθνικός δρόμος ενώνει τα δύο τμήματα της πόλεως (ανατολικά και δυτικά του Νέδοντος)”, καθώς και ότι “λύθηκαν τα περισσότερα προβλήματα από τις πλημμύρες της 7ης Σεπτεμβρίου 2016” και τόσα άλλα που ακούστηκαν κατά την περίοδο προ και κατά την ημέρα των εγκαινίων.
Κανείς συμπολίτης μας δεν είναι αντίθετος με την κατασκευή του εθνικού δρόμου και οπωσδήποτε και του τμήματος του περιφερειακού που προσπερνά την πόλη σε όλο το βορινό μέτωπο της Βορειοδυτικής Γειτονιάς, μιας γειτονιάς από τις πλέον παλαιότερες και ιστορικότερες, αυτή της ενορίας Αγίου Κωνσταντίνου και Ελένης, πολυπληθής και ίσως η μεγαλύτερη σε έκταση γεωγραφική περιοχή της πόλης, εκτεινόμενη ανατολικά από την οδό Αρτέμιδος, νότια και δυτικά της οδού Λεΐκων μέχρι και τον οικισμό Πλακωτά, με κλίση αμφιθεατρική και υγιεινότατο κλίμα διαβίωσης.
Στη γειτονιά αυτή η διάνοιξη του περιφερειακού δρόμου προξένησε σοβαρά προβλήματα, με τη διατάραξη της ισορροπίας και συνοχής της, με τις προεκτάσεις της προς τους βορείους οικισμούς Κουταλά, Προφήτη Ηλία, Αγίων Αναργύρων, Μιχαλέικων, Κατσέικων, Κουραμπαίκων κ.λπ.
Επίσης, διατάραξε την ομαλή ροή των ομβρίων υδάτων εντός του ρέματος Αγίων Αναργύρων και της απόληξης αυτού στις οδούς Βαγγέλη Δράκου και Λεΐκων.
Το σοβαρότερο είναι ότι η προαναφερόμενη γειτονιά είναι η μοναδική που απεκλείσθη και δε συνενώθη με τις άλλες περιοχές της πόλεως μέσω της εθνικής οδού, αν και δύο κόμβοι της ευρίσκονται και εφάπτονται αυτής, χωρίς όμως να της εξασφαλίζουν πρόσβαση σε αυτήν.
Συγκεκριμένα, ο δρόμος που θα εξυπηρετούσε τη βορειοδυτική γειτονιά (με κατεύθυνση προς 7ο Γυμνάσιο και οδούς Αγίων Αναργύρων και Βαγγέλη Δράκου από την οδό Αρτέμιδος και τον κόμβο της) παραμένει ουσιαστικά κλειστός σε απόσταση 300 μέτρων, αφού δεν έχει γίνει ούτε η πράξη εφαρμογής του σχεδίου πόλης 1993.
Κλειστές, δε, θα παραμείνουν σε μικρές αποστάσεις και οι κάθετοι προς το δρόμο βασικοί οδοί Μπουλούκου, Ρουμελιώτου και οι πέριξ οδοί του ενοριακού ναού Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης, των οποίων η επέκταση του Σχεδίου Πόλεως 1993 προέβλεπε επέκταση και διάνοιξη προκειμένου να συνενώσουν βασικά τμήματα της βορειοδυτικής γειτονιάς, να διευκολύνουν την κυκλοφορία της περιοχής μέσω του κόμβου Αρτέμιδος, όπως και την ομαλή κυκλοφορία, λειτουργία του ΚΤΕΛ.
Επίσης, παραμένει αδικαιολόγητα κλειστή η προέκταση της Β. Δράκου προς τον κόμβο Λεΐκων, χωρίς να ολοκληρώνεται μικρό τμήμα δρόμου, που είχε αρχικά διαμορφωθεί από την κατασκευάστρια εταιρεία για την εύκολη μεταφορά του χωματουργικού υλικού.
Η προέκταση αυτή είναι απαραίτητη, προκειμένου μεγάλο τμήμα της βορειοδυτικής γειτονιάς και των βορείων οικισμών της να αποκτήσουν άμεση πρόσβαση μέσω του κόμβου προς τον εθνικό δρόμο, που οδηγεί στην Αθήνα, τη Σπάρτη, τη Μάνη και την υπόλοιπη Μεσσηνία.
Τα προβλήματα που παρέθεσα είναι πραγματικά, υπάρχοντα και αναγκαία να προταχθούν ως τα πλέον σοβαρά για την πόλη της Καλαμάτας και ιδιαιτέρως της Βορειοδυτικής Γειτονιάς, μιας από τις ιστορικότερες, όπως αναφέραμε, παλαιότερες και πολυπληθείς περιοχές της πόλης μας, με μεγάλες δυνατότητες προέκτασης αυτής με βάση τη σχεδίαση του νέου πολεοδομικού σχεδίου του 1933.
Για τη λύση τους είναι απαραίτητη η συνεργασία από το Δήμο Καλαμάτας, την Αντιπεριφέρεια Μεσσηνίας, τους αρμόδιους φορείς της Ελληνικής Πολιτείας, όπως τα υπουργεία Δημοσίων Έργων και Οικονομίας.
Τέλος, η κατασκευάστρια εταιρεία του εθνικού δρόμου υποχρεούται από τη μία πλευρά να εξασφαλίσει την ελεύθερη πρόσβαση των κατοίκων της βορειοδυτικής γειτονιάς προς τον εθνικό δρόμο και τις παρακάμψεις του, αφού τους οδηγήσει να μετακινούνται μέσω αυτών πληρώνοντας διόδια, ενώ τώρα τους υποχρεώνει να κινούνται μέσω μη κατάλληλων, παλαιών οδών της βορειοδυτικής γειτονιάς, όπως της Αγίων Αναργύρων και μεγάλου ακατάλληλου τμήματος Λεΐκων.
Από την άλλη, επιβάλλεται τώρα ή στο μέλλον να συνεργασθεί με δημόσιους φορείς ώστε να μεταφερθούν τα όμβρια ύδατα, όχι 5 και 10 μέτρα πέρα του εθνικού δρόμου, αλλά σε ασφαλείς και σταθερούς αγωγούς που θα προστατεύουν την πόλη, όπως το ρέμα Αγίων Αναργύρων, τα οποία βέβαια πρέπει να έχουν ορθά οριοθετήσει οι αρμόδιοι φορείς, όπως κατ’ επανάληψη με αναφορές τους έχουν ζητήσει οι περισσότεροι γείτονες του ρέματος».
του Αντώνη Πετρόγιαννη
