Όλοι θα θυμάστε τη δημοφιλή τηλεοπτική σειρά «Στο Παρά πέντε» και ιδιαίτερα το χαρακτήρα που ενσάρκωνε η Σμαράγδα Καρύδη, την Ντάλια Χατζηαλεξάνδρου. Τη χαζούλα, αφελή, πάμπλουτη ξανθιά που ζητούσε από τον οικονομικό της διευθυντή χρήματα με βάση το χρώμα τους. Για να πάει στο περίπτερο, π.χ., ζητούσε «μερικά από αυτά τα ωραία τα μωβ, που ταίριαζαν και με τα κίτρινα»!
Το ευφυές σενάριο του Γιώργου Καπουτζίδη σατίριζε την πολιτική, οικονομική και κοινωνική ζωή του τόπου μας και καθήλωνε τους τηλεθεατές, που με ανυπομονησία περίμεναν το κάθε επεισόδιο.
Τη σειρά αυτή θυμήθηκα χθες, που (και) με επαγγελματικό ενδιαφέρον ξεκίνησα να διαβάζω τις καταθέσεις των «προστατευόμενων μαρτύρων» στην υπόθεση Novartis, όπως αυτές δημοσιεύονταν στον ηλεκτρονικό Τύπο. Τρεις άνθρωποι, που υποτίθεται ουδείς γνωρίζει το φύλο και την ιδιότητά τους και που καταθέτουν με ψευδώνυμο, καλούνται να απαντήσουν στην εξής ερώτηση: «Τι γνωρίζετε για τις παράνομες πρακτικές της Νοβάρτις Ελλάς και των άλλων φαρμακευτικών εταιρειών στην Ελλάδα;». Η ερώτηση αυτή μου προκάλεσε τεράστια έκπληξη. Ήταν ερώτηση περιέργου μαθητή Δημοτικού, όχι ανακριτή.
Οι ανακριτικές Αρχές ζητούν απαντήσεις σε συγκεκριμένα ερωτήματα, τα οποία προκύπτουν μέσα από το σύνολο της δικογραφίας που χειρίζονται. Φωτίζουν από πολλές πλευρές τις καταστάσεις και τα γεγονότα για να καταλήξουν σε κατηγορία. Είναι προφανές ότι ένας άνθρωπος δεν μπορεί να γνωρίζει το σύνολο των αθέμιτων πρακτικών μιας παγκόσμιας πολυεθνικής εταιρείας. Παρά ταύτα, συνέχισα να διαβάζω την απάντηση. Ήταν μια αφήγηση γεμάτη με: «κάποιος πήγε, κάτι είδε, κάτι μου είπε να σας πω» και «πιστεύω», «νομίζω», εκτιμώ», «φαντάζομαι»… Ώσπου διάβασα το εξής: «….έμαθα ότι ο διοικητής της Novartis μπήκε στο Μέγαρο Μαξίμου με μια βαλίτσα γεμάτη μωβ, πράσινα και κίτρινα χαρτονομίσματα…»! Ήταν φανερό πλέον ότι διάβαζα σενάριο φαρσοκωμωδίας. Είναι αδύνατον δικαστικοί λειτουργοί να στοιχειοθετούν κατηγορίες, αξιολογώντας ως σοβαρές τέτοιες καταθέσεις.
Κι όμως. Μια ολόκληρη χώρα δονείται στο ρυθμό του «σκανδάλου Novartis». Ουδείς συζητάει για οτιδήποτε άλλο. Το «Σκοπιανό» που, κατά την κυβέρνηση, έπρεπε να λυθεί άμεσα, θάφτηκε κάτω από τους τόνους λάσπης που έριξαν οι τρεις μάρτυρες με τις κουκούλες, ενώ φυσιολογικά, την επομένη του συλλαλητηρίου, η επικαιρότητα θα έπρεπε να μονοπωλείται από τον παλμό των πεντακοσίων χιλιάδων ανθρώπων που κατέκλισαν την πλατεία Συντάγματος. Το Τέταρτο Μνημόνιο (χωρίς να λάβουμε χρήματα αυτή τη φορά) και τα νέα μέτρα περικοπής συντάξεων και αύξησης του αφορολογήτου, που ετοιμάζονται για το 2019 (ίσως και για τον Ιούνιο του 2018) πέρασαν στη λήθη. Η υπόθεση Καμένου με την παράνομη πώληση εξοπλιστικών στη Σαουδική Αραβία, σκόνταψε στη λάσπη και ενώ έπρεπε να έχει φτάσει στη Βουλή, ακόμα είναι στο δρόμο… Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ με τις παρακρατικές μεθοδεύσεις της έχει καταφέρει να αποπροσανατολίσει τη δημόσια συζήτηση και, κυρίως, να γελοιοποιήσει τους δημοκρατικούς θεσμούς της χώρας μας, παρεμβαίνοντας στη λειτουργία τους και επιτιθέμενη σε όσους της αντιστέκονται.
Θέλει να ξεχάσουμε τον τρόπο ανάδειξης της τέως προέδρου του Αρείου Πάγου κας Θάνου, στις τρεις τα ξημερώματα και χωρίς την τήρηση επετηρίδας. Θέλει να ξεχάσουμε τις καταγγελίες του εισαγγελέα Εφετών Αθηνών, Ισίδωρου Ντογιάκου, για τις εξωθεσμικές παρεμβάσεις της τελευταίας στο έργο του και την, εξ αυτού του λόγου, παραίτησή του. Θέλει να ξεχάσουμε την αιφνίδια παραίτηση της εισαγγελέως Εγκλημάτων Διαφθοράς της Εισαγγελίας Αθηνών, Ε. Ράικου, αρμόδιας για την έρευνα του «σκανδάλου Novartis», που είχε ξεκινήσει επί πρωθυπουργίας Σαμαρά, η οποία κατήγγειλε «παράκεντρα εξουσίας και διαφθοράς».
Θέλει να ξεχάσουμε τις επανειλημμένες καταγγελίες της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων για «απόπειρα αναχαίτισης του έργου των δικαστικών και εισαγγελικών λειτουργών»
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ με τις βεβιασμένες (ακόμα και την Κυριακή 4-2-2018, ημέρα του Συλλαλητηρίου έδινε κατάθεση ένας μάρτυρας) παρακρατικές μεθοδεύσεις της σηματοδότησε την έναρξη της προεκλογικής περιόδου. Δεν κατάφερε να διασπάσει τη Ν.Δ., ούτε «έλυσε» το «Μακεδονικό», δύο κινήσεις που θα της έδιναν ώθηση και εκλογική ετοιμότητα, αλλά φρόντισε να «λασπώσει» τα πιο δυνατά στελέχη σύσσωμης της αντιπολίτευσης.
Είναι χαρακτηριστικό ότι έναν ολόκληρο χρόνο πριν, τον περασμένο Ιανουάριο, η εφημερίδα «Ντοκουμέντο» προανήγγειλε περιεχόμενο μαρτυρικών καταθέσεων, που δόθηκαν μόλις πριν από δεκαπέντε ημέρες, φέτος τον Ιανουάριο! Σκέτος μάντης Κάλχας ο εκδότης…
Πριν η δικογραφία διαβιβαστεί στη Βουλή, τρεις υπουργοί γνώριζαν το περιεχόμενό της και ότι «αποτελεί σκάνδαλο», ενώ ένας υπουργός γνώριζε την ταυτότητα των «προστατευόμενων (από τη δικαιοσύνη) μαρτύρων»! Ζούμε την κατάλυση του Κράτους Δικαίου (δια της γελοιοποίησης) και του διαχωρισμού των εξουσιών, των δύο στιβαρών πυλώνων μιας Δημοκρατίας.
Όμως , όσο περνούν οι ημέρες και στοιχεία της δικογραφίας αποκαλύπτονται, φαίνεται ότι η κυβέρνηση τελικά «πιάστηκε με τη γίδα στην πλάτη» ή, αλλιώς, «πήγε για μαλλί και βγήκε κουρεμένη», αφού το μόνο σκάνδαλο που υφίσταται μέχρι στιγμής είναι η κατάφωρη παραβίαση του Συντάγματος και των δικονομικών κανόνων. Αποκαλύφθηκε σε όλο της το μεγαλείο η σκευωρία που αποπειράθηκε να στήσει και συνάσπισε όλες τις δημοκρατικές δυνάμεις αυτού του τόπου εναντίον της. Η κυβέρνηση και ο κύριος Τσίπρας προσωπικά είναι βαριά εκτεθειμένοι, διότι αγνόησαν ότι σε μια δημοκρατία, ενταγμένη στην μεγάλη ευρωπαϊκή οικογένεια, όπως η Ελλάδα, δεν μπορεί ουδείς να στήσει «καθεστώς». Όσο και εάν πάντα βρίσκονται πρόθυμοι «Εφιάλτες», ο ελληνικός λαός παραμένει κυρίαρχος και το Κράτος Δικαίου στο τέλος πάντα επιβάλλεται στο Παρακράτος. Και τόσο ο πρόεδρος της Ν.Δ., Κυριάκος Μητσοτάκης, όσο και ο πρώην πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς, υποσχέθηκαν ότι θα φροντίσουν να χυθεί άπλετο φως στην υπόθεση! «Μέχρι τέλους»…
Υ.Γ. Μήπως τελικά, αυτός ο ασφυκτικός έλεγχος που επιχειρείται στην ενημέρωση είναι μέρος ενός ευρύτερου σχεδίου;
Για σκεφτείτε: Καθημερινή απαξίωση της δικαιοσύνης (που «γενικά και αόριστα» καθυστερεί), των δικαστών (που δήθεν οι πάντες διαπλέκονται), των δικηγόρων (που όλοι φοροδιαφεύγουν). Οι αλλαγές στον εκλογικό νόμο, με τρόπο που δεν επιτυγχάνονται σταθερές κυβερνήσεις. Ο κομματικός έλεγχος της Παιδείας και ο εξευτελισμός των Πανεπιστημίων, που παραδίδονται ανερυθρίαστα στο έλεος αγνώστων κατασκηνωτών. Η «τσάτρα πάτρα» συνταγματική αναθεώρηση, με στημένες φιέστες τύπου Βόρειας Κορέας. Δεν είναι ένα, δεν είναι δύο οι κυβερνητικές πρωτοβουλίες, που υποδηλώνουν αλλεργία στους δημοκρατικούς θεσμούς.
Η κυβέρνηση ξεχνά ότι σε ένα Κράτος Δικαίου, από την εποχή του Αριστοτέλη έως σήμερα, η πεμπτουσία της Δημοκρατίας είναι ο σαφής και απόλυτος διαχωρισμός των εξουσιών. Η Εξουσία δεν είναι μια και αδιαίρετη στις Δημοκρατίες. Οι εξουσίες είναι τρεις. Και ελέγχουν η μία την άλλη.
Η κυβέρνηση έχει στα χέρια της μόνο την Εκτελεστική Εξουσία, δηλαδή φροντίζει να εκτελεί αυτά που ψηφίζει η Βουλή. Όχι να τα αλλοιώνει, όχι να τα διορθώνει, όχι να τα τροποποιεί, όχι να τα ακυρώνει.
Οι βουλευτές έχουν στα χέρια τους τη Νομοθετική. Ψηφίζουν νόμους που πρέπει να εφαρμοστούν από την κυβέρνηση.
Οι δικαστές, τέλος, έχουν στα χέρια τους τη Δικαστική Εξουσία και φροντίζουν να ελέγχουν εάν οι ενέργειες τόσο των βουλευτών όσο και της κυβέρνησης είναι σύμφωνες με τους Νόμους, το Σύνταγμα και τις Ευρωπαϊκές Συνθήκες.
Της Πιπίνας Π. Κουμάντου
Novartis: Άπλετο φως μέχρι τέλους!
