Σε αδιέξοδο οι ιδιοκτήτες σχολικών κυλικείων

Σε αδιέξοδο οι ιδιοκτήτες σχολικών κυλικείων

Σε δεινή θέση βρίσκονται οι ιδιοκτήτες σχολικών κυλικείων, καθώς η επαγγελματική τους δραστηριότητα έχει σταματήσει από το Μάρτιο λόγω κορωνοϊού, ενώ ιδιαίτερα μέτρα από την Πολιτεία, όπως λένε οι ίδιοι, δεν έχουν ληφθεί, με αποτέλεσμα οι οικογένειές τους να αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα επιβίωσης.

Η κα Μυρτώ Δεμίρη που επικοινώνησε μαζί μας, μaς ενημέρωσε πως είναι ιδιοκτήτρια σχολικού κυλικείου, εδώ και 8 χρόνια, μονογονέας, και ΑμεΑ. Όπως εξήγησε, σε αυτές τις κοινωνικές αλλά και ευπαθείς ομάδες ανήκει μεγάλο ποσοστό των συναδέλφων της, μιας και προβλέπονται κοινωνικά κριτήρια που μοριοδοτούνται γι’ αυτές τις επαγγελματικές δραστηριότητες.

Θέμα επιβίωσης

Το πρόβλημα, όπως είπε, αφορά 10.000 επαγγελματίες σε όλη την Ελλάδα, οι οποίοι από τις  10 Μαρτίου έμειναν με κρατική εντολή χωρίς δουλειά.

«Ακόμη και όταν τα σχολεία επαναλειτούργησαν, εμείς μείναμε κλειστά, χωρίς καμία αιτιολογία. Όλο αυτό το διάστημα έχουμε λάβει το ποσό των 800 ευρώ, και σε δεύτερη φάση, ορισμένοι και όχι όλοι, το ποσό των 534 ευρώ. Δεν έχουμε χρεωθεί το ποσό της τρίτης δόσης μισθώματος, μιας και οι συμβάσεις ορίζουν ότι πληρώνουμε αναλογικά με τις ημέρες που το σχολείο λειτούργησε, αλλά και αυτό η κυβέρνηση μας το πούλησε ως απαλλαγή. Τέλος, ως μέτρο ελάφρυνσης η κυβέρνηση έδωσε μία έκπτωση της τάξης του 25%, σε όσους πληρώσουν τις ασφαλιστικές τους εισφορές εμπρόθεσμα. Ποιος όμως θα μπορούσε να πληρώσει εμπρόθεσμα, ενώ στο σπίτι δεν μπαίνουν καθόλου χρήματα;», παρατηρεί η κα Δεμίρη.

Καμία απάντηση

Παρά τις ενέργειες που έχουν κάνει για κοινοποίηση του προβλήματος, δεν έχουν λάβει απάντηση. «Γιατί μείναμε κλειστά; Πώς θα ζήσουμε; Θα ανοίξουμε το Σεπτέμβριο μαζί με τα σχολεία; Πώς χρεωνόμαστε 220 ευρώ ΕΦΚΑ κάθε μήνα ενώ είμαστε κλειστά με κρατική εντολή; Πώς θα αποπληρώσουμε αυτό το τεράστιο επαγγελματικό χρέος; Αυτά και άλλα πολλά βιώνουμε από τις 10 Μαρτίου, 10.000 πολύ μικρές επιχειρήσεις με 40.000 χιλιάδες εξαρτώμενα μέλη, τις οικογένειές μας. Υπάρχει συνάδελφος που έδωσε τα παιδιά του σε άλλη οικογένεια για φιλοξενία, γιατί δεν είχε να τα ταΐσει. Άλλος σήμερα μας ανακοίνωσε πως το παιδί του πέρασε Ιατρική σε άλλη πόλη και δε θα μπορέσει να σπουδάσει γιατί δεν έχει χρήματα, κι αυτά είναι δύο μεμονωμένα περιστατικά ανάμεσα στα χιλιάδες, τα οποία όμως με συγκλόνισαν», κατέληξε η κα Δεμίρη.

Της Βίκυς Βετουλάκη