Τάκης Αναστόπουλος: «Για περισσότερη και καλύτερη Ευρώπη»

Του Τάκη Αναστόπουλου
Υποψήφιου ευρωβουλευτή με την «Ελιά-Δημοκρατική παράταξη»
 
Πριν πάμε στην ευρωκάλπη, θα ήθελα να απευθυνθώ στους συμπατριώτες μου για να σκεφτούμε μαζί τι Ελλάδα θέλουμε και σε ποια Ευρώπη. Γιατί το ζητούμενο είναι όχι πώς θα ξαναγυρίσουμε στην προ του 2009 εποχή με τις παθογένειες που όλοι γνωρίζουμε, αλλά πώς θα ετοιμάσουμε την επόμενη ημέρα. Πώς θα κάνουμε την Ελλάδα καλύτερη, μέσα σε μια καλύτερη Ευρώπη. Επειδή θέλουμε την Ελλάδα καλύτερη, τη θέλουμε μέσα στην Ευρώπη, μέσα σε μια Ε.Ε. που και αυτή με τη σειρά της πρέπει να γίνει – να την κάνουμε – καλύτερη.
Την Κυριακή ψηφίζουμε για την Ευρώπη. Οι πολίτες, όμως, έχουν την αίσθηση ότι η Ευρώπη δε στάθηκε δίπλα τους όταν τη χρειάστηκαν, είναι απόμακρη, δεν είναι αλληλέγγυα, ότι προχωρά χωρίς αυτούς και ότι οι λύσεις που προτείνονται ικανοποιούν τα οικονομικά συμφέροντα, αλλά όχι τις ανάγκες τους.
Είδαμε ότι η Ευρώπη κατά τη διαχείριση της κρίσης και στην Επιτροπή και στο Γιούρογκρουπ και στις πρωτεύουσες, έδρασε συχνά με πανικό, με τρόπο αποσπασματικό και πολλές φορές καθυστερημένα και αυτοσχεδιάζοντας.
Η κρίση ήταν τέτοιου μεγέθους που τους/μας έπιασε όλους απροετοίμαστους. Παρόλα αυτά, στο τέλος ελήφθησαν πολιτικές αποφάσεις, τις περισσότερες φορές συναινετικά ή με μεγάλες πλειοψηφίες, με στόχο να κερδηθεί ο χαμένος χρόνος και να αποτραπεί η ευρύτερη εξάπλωση της κρίσης. Τα μέτρα που πάρθηκαν (π.χ. Σύμφωνο σταθερότητας, Τραπεζική Ένωση) είναι προς τη σωστή κατεύθυνση, επειδή ενισχύουν την ευρωπαϊκή προσέγγιση και την αλληλεγγύη. Μένουν, όμως, ακόμα πολλά να γίνουν. Και αυτό, γιατί δε θέλουμε μόνο περισσότερη Ευρώπη, τη θέλουμε και καλύτερη.
Πρώτα από όλα, αυτό σημαίνει περισσότερη Δημοκρατία, δηλαδή πλήρη δημοκρατική νομιμοποίηση των αποφάσεων. Δεν είναι δυνατόν οι νέοι ενωσιακοί μηχανισμοί ή τα όργανα που ασκούν πολιτική, όπως η τρόικα, να μην υπόκεινται σε δημοκρατικό έλεγχο ούτε από το Ευρωκοινοβούλιο ούτε από τα εθνικά κοινοβούλια.
Μετά την υπέρογκη προσπάθεια που κατέβαλε ο τόπος, αρχίζουμε να βλέπουμε τα πρώτα αποτελέσματα. Οι εταίροι μας, αλλά κυρίως οι αγορές, δείχνουν εμπιστοσύνη στην Ελλάδα. Μόνο με δικιά μας στραβοτιμονιά μπορεί να ανατραπεί αυτό.
Σήμερα, βρισκόμαστε σε μια καμπή. Το σχέδιο, εθνικό ή ολοκληρωμένο ή όπως αλλιώς θα αποκληθεί το συμπεφωνημένο πρόγραμμα για τη διαχείριση της επόμενης ημέρας, πρέπει να διατυπωθεί τώρα. Και θα πρέπει να περιλαμβάνει δράσεις που να αναδεικνύουν το εκάστοτε συγκριτικό μας πλεονέκτημα και πρωτοβουλίες μετρήσιμες και δημοσιονομικά υποστηρίξιμες. Με σύνεση, με συναίνεση και με χρονοδιάγραμμα. Να συμφωνήσουμε, δηλαδή, στο τι θέλουμε, εμείς, και μετά να το διαπραγματευτούμε με τους συν-εταίρους μας. Γιατί η χώρα θα έχει μέλλον μόνο μέσα από τη συμμετοχή της στην Ε.Ε. και την ευρωζώνη. Αυτό επιτάσσει το εθνικό μας συμφέρον. Και ο λαός μας, σύμφωνα με μετρήσεις, τάσσεται με ποσοστά άνω του 75% υπέρ της παραμονής της χώρας στην ευρωπαϊκή οικογένεια και το ευρώ.
Η επικράτηση, όμως, εθνοκεντρικών προτύπων και η διακυβερνητική προσέγγιση, ως μέθοδος αντιμετώπισης των προβλημάτων εις βάρος της κοινοτικής μεθόδου, οδηγεί την Ευρώπη σε εσωστρέφεια. Την ώρα, λοιπόν, που οι ηγεσίες προτείνουν λύσεις, οι οποίες αποδεικνύονται ανεπαρκείς, είναι απαραίτητη η επανεξέταση της λειτουργίας της Ε.Ε.: η επιβολή άνωθεν ειλημμένων αποφάσεων δεν αφήνει χώρο για πρωτοβουλίες που θα έρχονται από την κοινωνία. Μόνο με τον πολίτη μέτοχο το ευρωπαϊκό οικοδόμημα θα μπορέσει να σταθεί στέρεα στα πόδια του μέσα στις σαρωτικές διεθνείς αλλαγές.
Αυτό που επείγει, λοιπόν, είναι να μπει ο πολίτης στο κέντρο του ευρωπαϊκού προτάγματος. Χρειαζόμαστε ένα Σύμφωνο εμπιστοσύνης της Ευρώπης με τους πολίτες. Την πρωτοβουλία των κινήσεων πρέπει να αναλάβει το νέο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Το καλύτερο όπλο για την αντιμετώπιση κάθε είδους μελλοντικής κρίσης είναι οι πολίτες να νιώσουν ότι η Ευρώπη τούς προστατεύει και ότι αξίζει με τη σειρά τους να την προστατεύσουν εξίσου.
Αλλού, η κρίση βοήθησε να ανοίξει η συζήτηση για τη μελλοντική πορεία της Ευρώπης: Ομοσπονδιακή ή συνομοσπονδιακή Ευρώπη, δημιουργία είδους Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης, εμβάθυνση της πολιτικής ενοποίησης, εκλογή με άμεση ψηφοφορία του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Ενίσχυση του ρόλου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, αλλά και ουσιαστική συμμετοχή των Εθνικών Κοινοβουλίων. Είναι καιρός να ανοίξει και στην Ελλάδα η συζήτηση για το ευρωπαϊκό μέλλον, με σκοπό να  συνδιαμορφώσουμε τις προτάσεις που τον τελευταίο καιρό συζητιούνται στην υπόλοιπη Ευρώπη. 
Και κυρίως, να βάλουμε προοδευτικό πρόσημο στις ευρωπαϊκές πολιτικές. Σήμερα η κοινωνική διάσταση υστερεί έναντι της οικονομικής. Την Ευρώπη τη θέλουμε να βασίζεται πραγματικά σε κοινούς κανόνες και να επιδεικνύει αλληλεγγύη προς τα κράτη και τους πολίτες. Να υπερασπίζεται την Ειρήνη, τη Δημοκρατία, τα ανθρώπινα δικαιώματα. Και κυρίως, να δημιουργεί ανάπτυξη. Ανάπτυξη που θα φέρει νέες θέσεις εργασίας και θα αντιμετωπίσει την ανεργία, ιδιαίτερα των νέων, αυτών των νέων που κατατάσσονται πλέον στην καινούργια κατηγορία του πρεκαριάτου. Η κοινωνική πολιτική μπορεί να χρηματοδοτηθεί από τον κοινοτικό προϋπολογισμό, αρκεί να καταφέρουμε να ελέγξουμε την τεράστια φοροδιαφυγή και φοροαποφυγή που παρατηρείται σε ευρωπαϊκό επίπεδο, η οποία, σύμφωνα με μετρήσεις, ανέρχεται σε ένα τρις. Πρέπει να ξαναπιάσουμε το νήμα από την αρχή, προσδιορίζοντας εκ νέου το ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο, για το οποίο οι Ευρωπαίοι ήμασταν υπερήφανοι μέχρι πριν από δέκα μόλις χρόνια. Θα πρέπει να το ξαναεφεύρουμε, αντί να το αφήνουμε να υποχωρεί στο όνομα της προσαρμογής στις επιταγές μιας παγκοσμιοποιημένης οικονομίας.
Αυτά πρέπει να έχουμε υπόψη μας πηγαίνοντας στην κάλπη. Και κυρίως, την επόμενη ημέρα. Την αλλαγή του συσχετισμού των δυνάμεων και στην Ελλάδα και στο Ευρωκοινοβούλιο θα τη φέρουμε εμείς με την ψήφο μας. Μέσα από την ενίσχυση της Ελιάς και μέσα από αυτή στη σοσιαλιστική ομάδα, θα προκύψει και η αλλαγή της πολιτικής ατζέντας, από την οποία θα προέλθει το καινούργιο, δηλαδή μια καλύτερη Ελλάδα και μία καλύτερη Ευρώπη, η Ευρώπη του μέλλοντός μας.