Μία πρόσφατη απόφαση του Συλλόγου Εκδοτών Επιστημονικών Βιβλίων ήταν να παύσει τη διανομή συγγραμμάτων στους φοιτητές ΑΕΙ και ΤΕΙ της χώρας, τουλάχιστον για το τρέχον ακαδημαϊκό εξάμηνο. Ο λόγος είναι, φυσικά, η άθλια οικονομική κατάσταση και η αδυναμία της κυβέρνησης και των εκδοτικών οίκων να καλύψουν τα έξοδα της διανομής δωρεάν επιστημονικών συγγραμμάτων .
Παλαιότερα, οι φοιτητές είχαν τη δυνατότητα να λαμβάνουν δύο συγγράμματα για κάθε μάθημα που παρακολουθούσαν στο εκάστοτε εξάμηνο των σπουδών τους. Την τελευταία πενταετία το δικαίωμα αυτό έχει μειωθεί σε ένα σύγγραμμα ανά μάθημα. Τώρα αυτή η δυνατότητα δε θα υπάρχει καθόλου. Επιπλέον, τα προηγούμενα χρόνια το κόστος και η ποιότητα των προσφερόμενων συγγραμμάτων ήταν σαφώς υψηλότερη, αλλά αυτό είναι το τελευταίο που ενδιαφέρει τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Οι φοιτητές θα είναι πλέον αναγκασμένοι είτε να αγοράζουν με προσωπικά τους έξοδα τα προτεινόμενα συγγράμματα, κάτι το οποίο θα επιβαρύνει ακόμα περισσότερο τη μέση ελληνική οικογένεια, είτε να διαβάζουν από φωτοτυπίες, το κόστος των οποίων είναι βέβαια μικρότερο, αλλά σε καμία περίπτωση δεν αντικαθιστούν την αίσθηση και την ποιότητα του βιβλίου.
Η κατάσταση πλέον είναι ιδιαίτερα κρίσιμη. Ένα ακόμη βάρος έρχεται να προστεθεί σε αυτά του ενοικίου, των λογαριασμών και των υπόλοιπων προσωπικών εξόδων των φοιτητών. Ο μέσος φοιτητής δε θα είναι δυνατόν να αντεπεξέλθει σε όλα αυτά, με άμεσο αποτέλεσμα την πιθανή εγκατάλειψη των σπουδών και την αναζήτηση και εύρεση εργασίας, κάτι εξίσου δύσκολο στις μέρες μας. Αν συνεχιστεί αυτός ο οικονομικός και πολιτικοκοινωνικός κατήφορος, δεν υπάρχει ελπίδα σωτηρίας. Αφού, λοιπόν, η κυβέρνηση δεν ενδιαφέρεται για τους μελλοντικούς ενεργούς πολίτες και υποψήφιους επιστήμονες, είναι αναγκαία η ευαισθητοποίηση και η ενεργή συμμετοχή τόσο των άμεσα ενδιαφερόμενων όσο και του υπόλοιπου κοινωνικού συνόλου.
Σε μια χώρα που τα πάντα σταδιακά καταρρέουν, είναι φυσικό να επηρεάζεται ολόκληρη η κοινωνία και να διαταράσσονται οι κοινωνικές δομές και οι ηθικές αξίες. Καθώς υπάρχουν πολλές προτεραιότητες, η εκπαίδευση ανήκει σε υποδεέστερης σημασίας ζήτημα σε κάθε παρόμοια οικονομική κατάσταση. Ωστόσο, θα έπρεπε να αποτελεί το κομβικότερο θέμα της κοινωνίας και της πολιτικής εξουσίας, καθώς ο συγκεκριμένος κοινωνικός θεσμός θέτει τα θεμέλια των σύγχρονων οργανωμένων κοινωνιών και συνήθως δημιουργεί κριτικά σκεπτόμενους ανθρώπους, ικανούς να υπερασπιστούν τόσο τον εαυτό τους και τα δικαιώματά τους όσο και το μακροπρόθεσμο συμφέρον ολόκληρης της κοινωνίας.
Της Μαριλένας Σταθέα
Τριτοετούς φοιτήτριας στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Τμήμα Ιστορίας – Αρχαιολογίας
