Το πέρασμα από τον ένα χρόνο στον άλλον προσφέρεται για απολογισμό της κατάστασης, αλλά και γενναίες αποφάσεις για το μέλλον.
Στη χώρα μας, έπειτα από 8 χρόνια καθολικής κρίσης, πολιτικής, κοινωνικής, θεσμικής, οικονομικής και πολιτιστικής, ο απολογισμός είναι απελπιστικός. Ενώ όλες οι χώρες που βρεθήκαν στη θέση μας βρήκαν τη δύναμη και το θάρρος να διορθώσουν θεσμικές αδυναμίες, να εφαρμόσουν αναγκαίες μεταρρυθμίσεις και να απογειωθούν, η Ελλάδα αποτελεί τη θλιβερή εξαίρεση. Έχοντας επιτύχει την απόλυτη αποσάθρωση της οικονομίας και πλήρη φτωχοποίηση του παραγωγικού της δυναμικού, πανηγυρίζει επειδή στο «φύλαρχο» επιτράπηκε να μοιράσει ένα απειροελάχιστο από δανεικά, που όμως αποστερεί από την πραγματική οικονομία. Η αιτία κυνικά απλούστατη: αυτοί που έχουν εξαθλιωθεί απείρως περισσότεροι από όσους παράγουν κάτι, και η ανομολόγητη ελπίδα ότι στις εκλογές οι ευεργετηθέντες θα τον θυμηθούν. Ένα ετερόκλητο συνονθύλευμα λαϊκιστών, οι περισσότεροι από τους οποίους ειδικεύονταν αποκλειστικά στις καταλήψεις και ως μόνο επάγγελμα άσκησαν τη διαμαρτυρία, έκτισαν αδίστακτα καριέρα σπρώχνοντας τη χώρα στο χείλος της αβύσσου με μόνο στόχο την πτώση της Βαστίλης. Δημιούργησαν με συνοδοιπόρο τον όχλο «κινήματα δεν πληρώνω, δε χρωστάμε σε κανένα, σεισάχθεια», και όλο το βαρύ πυροβολικό του λαϊκισμού ελεεινής μορφής. Ας θυμηθούμε τους τραμπουκισμούς σε βάρος του τότε Πρόεδρου της Δημοκρατίας, το λιντσάρισμα αντιπάλων πολιτικών εν μέση οδό υπό τους αλαλαγμούς του όχλου, κατάληψη της πλατείας Συντάγματος, για την οποία ακόμη υπερηφανεύονται, και τόσα άλλα, ανακόπτοντας τότε την έξοδο της χώρας από την κρίση με την κυβέρνηση Σαμαρά. Έτσι, ενώ η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι χώρες μάλιστα στην ίδια κατάσταση με τη δική μας έτρεχαν εμπρός, εδώ, αντί η κρίση να οδηγήσει σε απαραίτητες μεταρρυθμίσεις και εξάλειψη των αδυναμιών, βυθιζόμαστε σε ένα τέλμα πρωτόγονου λαϊκισμού που δε μας αξίζει. Χωρίς να έχει εκπληρωθεί ούτε μία από τις απίστευτες προεκλογικές υποσχέσεις, το σύστημα «καθάρισε» ψελλίζοντας κάτι περί αυταπάτης και ρίχνοντας στην αγορά νέα συνθήματα, όπως να κρατήσει την κοινωνία όρθια, το δίκαιο στην κατανομή κοινωνικής ελεημοσύνης, λυσσαλέες επιθέσεις κατά πολιτικών αντιπάλων και γενικά συμπεριφορές που παραπέμπουν σε «οδηγούς δράσης» καθεστώτων που ελπίζαμε ότι έχουμε οριστικά αφήσει στο παρελθόν.
Η ζοφερή αυτή εικόνα, που συγκροτεί δυστυχώς την καθημερινότητα του μέσου πολίτη, ασφαλώς και δε μας αξίζει. Μπορούμε καλύτερα. Με στόχο την απαλλαγή από τα λάθη του παρελθόντος και την αξιοποίηση όλων των δυνατοτήτων και δεξιοτήτων του λαού μας, ας πούμε επιτέλους όχι στο λαϊκισμό και ας επαναφέρουμε την Ελλάδα σαν φυσικό ηγέτη της νοτιοανατολικής Ευρώπης πολιτικά, οικονομικά και πολιτιστικά. Το ρόλο αυτό διαδραματίσαμε με επιτυχία την πρώτη δεκαετία του αιώνα μας. Προσωπικά, είχα την ευκαιρία από θέση ευθύνης να συμβάλω ως πρέσβης της χώρας μας στο Βελιγράδι (2005-2009) και πιστεύω ότι ο ηγετικός ρόλος μας στην ευρύτερη περιοχή μας μπορεί να αποτελέσει τη νέα, ρεαλιστική μεγάλη ιδέα του Έθνους και να του προσδώσει σε όρους οικονομίας το απαραίτητο βάθος μιας αγοράς 100 εκ. κατοίκων σε κοινωνίες που αναπτύσσονται και εν δυνάμει είναι παραγωγοί πλούτου.
Εύχομαι υγεία και κάθε καλό σε όλες και όλους για να οικοδομήσομε τη Μεσσηνία που αξίζει σε εμάς και τα παιδιά μας!
Του Χρίστου Παναγόπουλου,
π. πρέσβη της Ελλάδος σε Κύπρο, Σερβία και ΗΠΑ
FB: CPanagopoulos
Twitter: @C_Panagopoulos
Μια σύντομη θεώρηση του ελληνικού δράματος
