Τώρα που γίναμε όλοι μνημονιακοί, πλην ακραίων, ας αφήσουμε τις ιδεολογίες και τις ιδεοληψίες και ας προσαρμοστούμε στην πραγματικότητα. Σε ποια πραγματικότητα;
Παραδειγματικά:
α) Ο εκσυγχρονισμός του κομματικού/πολιτικού συστήματος. Είναι ο πρώτος και απαραίτητος όρος, γιατί η κομματοκρατία και η φαυλοκρατία βλάπτουν σοβαρά τη χώρα και τους πολίτες. Κρατάει δέσμια τη χώρα στη μιζέρια. Ζητείται ηγέτης που θα σταματήσει την αναπαραγωγή του φαύλου κομματικού/πολιτικού συστήματος. Που θα καθιερώσει τα δημόσια αξιώματα να υπηρετούνται ως λειτούργημα και όχι επάγγελμα. Που θα αναδιαρθρώσει εκ βάθρων τη λειτουργία της δικαιοσύνης. Που θα επιβάλει την αξιοκρατία και την αξιολόγηση σε όλο το σπάταλο, διεφθαρμένο, αναποτελεσματικό δημόσιο τομέα. Που θα περιορίσει τα προνόμια των βουλευτών
β) Η διάκριση Δεξιάς και Αριστεράς είναι παρελθόν. Στην Ευρώπη η διάκριση Δεξιάς και Αριστεράς τελείωσε. Το ίδιο θα γίνει (ήδη έχει γίνει σε μεγάλο βαθμό) και στην Ελλάδα. Αργούμε λίγο, αλλά ακολουθούμε. Κάποιοι έχουν μάθει στη σύγκρουση και στο διχασμό, αλλά είναι λίγοι. Επίσης, κάποιοι δεν μπορούν να ξεχάσουν τις ταμπέλες, τις δικές τους και των άλλων. Είναι αυτοί που θέλουν να προσαρμόσουν την πραγματικότητα στις ιδεοληψίες τους και όχι να προσαρμοστούν αυτοί στην πραγματικότητα. Αλλά η πραγματικότητα ακολουθεί τη δική της πορεία.
Σήμερα, η διάκριση είναι μεταξύ δημοκρατών και λαϊκιστών ή μεταξύ ευρωπαϊστών και εθνικιστών. Ο λαϊκισμός ήρθε στην Ελλάδα από τον Ανδρέα Παπανδρέου, μετά τη μεταπολίτευση. Τα τελευταία χρόνια καλλιεργήθηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ και άλλα ακροδεξιά και ακροαριστερά κόμματα. Και θα τελειώσει ή, τουλάχιστον, θα περιοριστεί με την απομάκρυνση του ΣΥΡΙΖΑ από την εξουσία.
Και επειδή σήμερα ο δεξιός και αριστερός λαϊκισμός είναι στα πάνω του, στην Ελλάδα, στην Ευρώπη, στον κόσμο, το ζητούμενο είναι η επικράτηση της δημοκρατίας κατέναντι του λαϊκισμού. Και δημοκρατία σημαίνει λειτουργία των θεσμών.
γ) Ο συνδυασμός οικονομικής αποτελεσματικότητας και κοινωνικής δικαιοσύνης. Ο φιλελευθερισμός και ό,τι αποκλήθηκε νεοφιλελευθερισμός είναι γεγονός ότι αποδείχτηκε αποτελεσματικός στην οικονομία. Έχει ως κινητήρια δύναμη την ιδιωτική πρωτοβουλία και το κέρδος. Όμως, αυτό έγινε σε βάρος της κοινωνικής δικαιοσύνης, του κοινωνικού κράτους. Από την άλλη μεριά, όπως απέδειξε η κατάρρευση των κομμουνιστικών/σοσιαλιστικών κρατών, ο κομμουνισμός/σοσιαλισμός κατάληξε σε τραγωδία.
Επομένως, ζητούμενο για όσους δεν έχουν ιδεολογικές παρωπίδες, είναι ο συνδυασμός της οικονομικής αποτελεσματικότητας και της κοινωνικής δικαιοσύνης.
Με άλλα λόγια, ζητούμενο είναι ο συνδυασμός στοιχείων φιλελευθερισμού και σοσιαλισμού. Όποιος το καταφέρει, όχι απλώς θα βγάλει τη χώρα από την κρίση και θα την οδηγήσει στην ανάπτυξη, αλλά θα είναι και για αρκετά χρόνια πρωθυπουργός. Διότι αυτό επιθυμεί η συντριπτική πλειοψηφία του λαού.
δ) Η ανάγκη για ανάπτυξη. Όχι μόνο οικονομική, αλλά συνολική (κοινωνική, πολιτική, πολιτισμική). Όσον αφορά στην οικονομία, δέκα χρόνια σχεδόν οικονομική ύφεση και στασιμότητα είναι πολλά και αβάσταχτα.
Η ανάπτυξη θα έρθει με ένα νέο παραγωγικό μοντέλο για τη χώρα. Και αυτό απαιτεί επενδύσεις σε πολλούς τομείς, όπως:
1) Σε δίκτυα μεταφοράς (δρόμοι, λιμάνια, σιδηρόδρομος, αεροδρόμια, logistics κ.τ.λ.).
2) Σε ενέργεια. Παραγωγή ενέργειας από υδροηλεκτρικά, λιγνίτη κ.τ.λ., αλλά και από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας (αέρας, ήλιος, θάλασσα, γεωθερμία, υδρογόνο κτλ.).
3) Στην έρευνα και σε νέες τεχνολογίες. Μεταξύ των τομέων πρωτεύουσα θέση χρειάζεται να έχει η πληροφορική και η οικονομία υδρογόνου.
4) Στην παιδεία. Βελτίωση της ποιότητας της εκπαίδευσης, από το νηπιαγωγείο μέχρι και τις μεταπτυχιακές σπουδές. Απαραίτητη είναι και η δημιουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων, μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, τα οποία θα λειτουργούν ανταγωνιστικά προς τα δημόσια και, ως εκ τούτου, τα δημόσια θα αναγκαστούν να συνέλθουν και να διορθώσουν τις πολλές παθογένειές τους.
5) Στους τομείς που η χώρα παρουσιάζει συγκριτικά πλεονεκτήματα. Και αυτοί είναι η γεωργία, ο τουρισμός, η ναυτιλία κ.τ.λ.
Ειδικότερα:
Στη γεωργία: έχουμε εμπειρία τριών χιλιάδων χρόνων στην παραγωγή βασικών αγροτικών προϊόντων (λάδι, τυρί, κρασί κ.τ.λ.). Έχουμε σύμμαχο και την επιστήμη, που διατυμπανίζει τις ωφέλειες της Μεσογειακής Διατροφής.
Στον τουρισμό: Έχουμε, ίσως, την καλύτερη χώρα του κόσμου, με το καλύτερο κλίμα. Αλλά και έναν τόπο με ανείπωτες ομορφιές. Και ένα λαμπρό πολιτισμό με πολλά-πολλά μνημεία. Ολόκληρη η Ελλάδα είναι ένας αρχαιολογικός χώρος. Να αναπτύξουμε τα διάφορα είδη τουρισμού, όπως: ιατρικός, θρησκευτικός, αθλητικός, τρίτης ηλικίας κ.τ.λ.
Στη ναυτιλία: Έχουμε την πρώτη θέση στον κόσμο στον ελληνόκτητο στόλο και την τρίτη θέση στον κόσμο στον στόλο με ελληνική σημαία. Αν σκεφθούμε ότι πάνω από τα 2/3 της γης είναι θάλασσα και ότι σε αυτά κυριαρχούν οι Έλληνες εφοπλιστές, τότε ίσως συνειδητοποιήσουμε τη δύναμη της ελληνικής ναυτιλίας.
Γράφει ο Παύλος Μάραντος*
*Ο Παύλος Μάραντος είναι Έλληνας και Ευρωπαίος πολίτης
marantosp@gmail.com
Από τις ιδεολογίες και ιδεοληψίες στην πραγματικότητα
