Το ημερολόγιο έδειχνε 9 Φεβρουαρίου 1824, όταν οι επαναστατημένοι Έλληνες υπέγραψαν στο Λονδίνο την πρώτη δανειακή σύμβαση, ποσού οκτακοσίων χιλιάδων λιρών. Δύο χρόνια αργότερα, ο Α. Ζαΐμης, που ανέλαβε διοικητής του Εκτελεστικού (Πρωθυπουργός), βρήκε στο ταμείο του κράτους μόλις δεκαέξι γρόσια, ούτε καν δηλαδή μια λίρα και γι’ αυτό κήρυξε την πρώτη πτώχευση (1827). Ακολούθησαν ακόμα δύο.
Ύστερα από κάθε πτώχευση η χώρα αποκλειόταν για αρκετό διάστημα από τις «αγορές χρήματος» (σήμερα, τις λέμε σκέτο «αγορές», ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ τις έλεγε, όσο ήταν στην αντιπολίτευση, «διεθνείς τοκογλύφους»), που ήδη από τότε καθιστούσαν σαφές ότι η εξυπηρέτηση των χρεών ήταν προϋπόθεση για την χορήγηση νέων δανείων. Οι ιστορικοί παρατηρούν επαναλαμβανόμενες και αργόσυρτες διαπραγματεύσεις με τους δανειστές, διεθνείς ελέγχους, λογιστικά τεχνάσματα, απάτες των πάσης φύσης εγχώριων και ξένων διαμεσολαβητών, ποινικές διώξεις για κακοδιαχείριση κ.λπ. Τελικά, λένε, επιτυγχανόταν κάποιος συμβιβασμός των ειρηνικών κυβερνήσεων με τους δανειστές και η χώρα αντλούσε νέα δάνεια. Κάτι σας… θυμίζει ε;
Μόνο την τριακονταετία 1832 -1862, επί βασιλείας Όθωνα, δανειστήκαμε εξήντα εκατομμύρια γαλλικά φράγκα. Οι προθέσεις κάθε φορά των κυβερνώντων ήταν… αγαθές. Η Ελλάδα θα αξιοποιούσε τα δανεικά για να καλύψει τις τρέχουσες ανάγκες της, αρχικά σε όπλα και πολεμοφόδια και αργότερα σε δομές του νεοσύστατου κράτους της. Παράλληλα, θα φρόντιζε μέσω της ανάπτυξης και της βελτίωσης των συνθηκών ζωής των κατοίκων της να αποδώσει τα δανεικά και να μάθει να πορεύεται ανεξάρτητη από δανειακές συμβάσεις. Φευ!
Το βιβλίο της Ιστορίας της Γ’ Λυκείου (σελ. 60 επ.) μας εξηγεί: «…όμως η ανάπτυξη ήταν πολύ αργή. Οι άσχημες διεθνείς σχέσεις με τις γειτονικές κυρίως χώρες αλλά και με τις χώρες της Ευρώπης, η αναξιοπιστία του πολιτικού συστήματος, η πολιτική αστάθεια και η ανασφάλεια της υπαίθρου ήταν οι κύριες αιτίες για την καθυστέρηση αυτή».
Όσοι διαπιστώσατε… ύποπτες συμπτώσεις με τη σημερινή κατάσταση, ορθώς τις διαπιστώσατε. Η Ελλάδα, που έχει υπογράψει τέσσερις δανειακές συμβάσεις (μνημόνια) τα τελευταία οκτώ χρόνια, προετοιμάζεται, σύμφωνα με τους πανηγυρικούς του Α. Τσίπρα και όλων των συνεργατών του, να πραγματοποιήσει «καθαρή έξοδο» από τα μνημόνια, εντός των επόμενων μηνών και να εισέλθει στην πολυπόθητη «ανάπτυξη».
«Θα πάρουμε πίσω τα κλειδιά του χρηματοκιβωτίου της χώρας», υπόσχεται ο πρωθυπουργός. «Θα ανοίξουν οι… κάνουλες» πανηγυρίζει ο «πολιτικός μπαμπάς του». «Θα εξαγοράσουμε τα δάνεια των ένστολων», διατυμπανίζει ο ΥΠΕΘΑ και ο υπουργός ανάπτυξης υπερθεματίζει: «Μελετάμε με ιδιαίτερη προσοχή την επέκταση της εξαγοράς των δανείων όλων των δανειοληπτών από το κράτος»! Όλα αυτά, όταν από τα πλέον επίσημα, μη πολιτικά αλλά αμιγώς τεχνοκρατικά, εγχώρια (Στουρνάρας) και ευρωπαϊκά (Ντράγκι) χείλη ακούγονται προειδοποιήσεις ότι η ακατάσχετη παροχολογία μπορεί «να μεταβάλει δραστικά την επιδιωκόμενη ομαλή χρηματοδότηση της χώρας από τις αγορές» με την έξοδο από τα μνημόνια. Η πολιτική αναξιοπιστία σε όλο της το μεγαλείο είναι εδώ!
Την ίδια ώρα οι σχέσεις μας με την Τουρκία έχουν επιστρέψει σε προς 25ετίας επίπεδα. Κλιμακούμενες προκλήσεις (παραβιάσεις εναέριου χώρου, εμβολισμοί πλοίων, συλλήψεις Ελλήνων στρατιωτικών), αμφισβήτηση της Κυπριακής ΑΟΖ, γκρίζες ζώνες στη θάλασσα (Αιγαίο) αλλά και στην ξηρά (Έβρος). Η «μετριοπαθής» κυβέρνηση στα Σκόπια μας ζητάει να αλλάξουμε και εμείς το Σύνταγμά μας, ενώ οι «Τσάμηδες» στην Αλβανία διεκδικούν τμήμα της χώρας μας στην Ήπειρο. Και οι άσχημες διεθνείς σχέσεις με τις γειτονικές χώρες είναι εδώ!
Αυτές τις κρίσιμες στιγμές, η κυβέρνηση, με λεκτικό που προέρχεται από τα βάθη του Εμφυλίου Πολέμου, επιδεικνύει μίσος, εκδικητικότητα, εμπάθεια, ύβρι. Διχάζει και λασπολογεί τους πολιτικούς της αντιπάλους. Εμπαίζει τους πολίτες και υποσκάπτει τα θεμέλια των Θεσμών του Κράτους. Αποτέλεσμα; Η πολιτική αστάθεια!
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, δρουν στην Αθήνα και σε άλλες μεγάλες πόλεις ανενόχλητες ομάδες κουκουλοφόρων, που σπάνε, ρημάζουν, λεηλατούν ενώ στην ύπαιθρο «κάνουν πάρτυ» κλέφτες, ζωοκλέφτες και ληστές ηλικιωμένων. Άρα; Και η ανασφάλεια είναι εδώ!
Στην Ελλάδα βιώνουμε ξανά… την Ιστορία. Στη συγκεκριμένη χρονική στιγμή όλες οι αιτίες που εμπόδιζαν διαχρονικά την πολυπόθητη ανάπτυξη είναι σωρευμένες ταυτόχρονα. Πολιτική αναξιοπιστία, άσχημες διεθνείς σχέσεις, πολιτική αστάθεια, ανασφάλεια. Ας μην είμαστε αφελείς και ευκολόπιστοι. Ας μην «πιστεύουμε αυτό που επιθυμούμε». «Καθαρή έξοδος» και «ανάπτυξη», για εμάς θα έρθουν μόνο όταν θυμηθούμε την Ιστορία μας και διαμορφώσουμε τις συνθήκες για να την αλλάξουμε.
Στον αγώνα για την Ελλάδα που όλοι αξίζουμε, όχι απλώς δεν περισσεύει κανείς, αλλά αντίθετα είναι όλοι ευπρόσδεκτοι και, όπως είπε ο πρόεδρος της Ν.Δ. Κυριάκος Μητσοτάκης, ιδίως όσοι εξαπατήθηκαν απροκάλυπτα το 2015 από τον ΣΥΡΙΖΑ. Με θάρρος, με αυτοπεποίθηση και ψυχραιμία, αλλά κυρίως με ενότητα και ομοψυχία, μπορούμε να εξομαλύνουμε τις διεθνείς μας σχέσεις, μπορούμε να επιτύχουμε πολιτική σταθερότητα, μπορούμε να αναδείξουμε στην πολιτική νέους και άξιους ανθρώπους, μπορούμε να επιβάλλουμε την τάξη και να εμπεδώσουμε την ασφάλεια στους πολίτες. Μπορούμε και πρέπει. Το οφείλουμε στα παιδιά και τα εγγόνια μας.
Της Πιπίνας Π. Κουμάντου
