Μέχρι σήμερα (ακόμα και σήμερα) και τουλάχιστον (κυρίως) από τη χρονική περίοδο του 1997, οποιοσδήποτε επιθυμούσε την ανέγερση οποιασδήποτε κατασκευής, ακόμα και τη δημιουργία περίφραξης (με τοιχίο) σε έκταση φερόμενης ιδιοκτησίας του που βρισκόταν σε εκτός σχεδίου πόλης περιοχή, έπρεπε -και πρέπει-να προσκομίσει στο πολεοδομικό γραφείο της περιοχής τελεσίδικη πράξη χαρακτηρισμού από το αντίστοιχο δασαρχείο της περιοχής με το χαρακτηρισμό της εν λόγω έκτασης τελεσίδικα μη δασικής, μη διεπομένης από τις διατάξεις της δασικής νομοθεσίας ή μη διαχειριζομένης από τη δασική υπηρεσία.
Κατά τον ίδιο τρόπο, για να γίνει μεταβίβαση ακινήτου απαιτούταν και απαιτείται τελεσίδικη πράξη χαρακτηρισμού.
Η επιδίωξη κάθε πολίτη ιδιόκτητη έκτασης (με ή χωρίς κτίσμα) ήταν η έγκαιρη έκδοση πράξης χαρακτηρισμού με χαρακτηρισμό της έκτασης ως μη δασική.
Όμως, σε πολλές περιπτώσεις η έκδοση πράξης χαρακτηρισμού καθυστερούσε και καθυστερεί λόγω μεγάλου φόρτου εργασίας των δασαρχείων ή, σε ακόμη χειρότερη περίπτωση, ο χαρακτηρισμός δεν ήταν ο αναμενόμενος – αγροτικός, με συνέπεια την αναγκαστική προσφυγή του ενδιαφερομένου πολίτη με άσκηση αντιρρήσεων στην πρωτοβάθμια επιτροπή ή και στη συνέχεια, σε περίπτωση ακύρωσης των αντιρρήσεων, στη δευτεροβάθμια επιτροπή.
Βέβαια και στη μία και στην άλλη περίπτωση ο μέσος χρόνος εξέτασης των αντιρρήσεων από τις αντίστοιχες επιτροπές, στην περιοχή του λεκανοπέδιου Αττικής κυμαινόταν και κυμαίνεται σε περίπου 6-7 χρόνια από την ημέρα υποβολής των αντιρρήσεων.
Αποτέλεσμα αυτού είναι η ύπαρξη μεγάλων (και σε κάποιες περιπτώσεις και άδικων) καθυστερήσεων. Σε όλη την προαναφερόμενη διαδικασία πρέπει να ληφθούν υπόψη και διάφορες επιπλέον καθυστερήσεις που σχετίζονται με τα χρονικά διαστήματα από την ημέρα δημοσίευσης της πράξης χαρακτηρισμού σε 2 εφημερίδες κ.λπ. Όλα τα παραπάνω αφορούν στο 80% των περιπτώσεων που σχετίζονται με την αναγκαιότητα έκδοσης πράξης χαρακτηρισμού.
Αποτέλεσμα δε όλων των προαναφερόμενων διαδικασιών ήταν και είναι η ταλαιπωρία του πολίτη, η δημιουργία – σε πολλές περιπτώσεις προβλημάτων στους πολίτες -ιδιοκτήτες εκτάσεων, η ενασχόληση της δασικής υπηρεσίας ως προς την προστασία των δασικών εκτάσεων μόνο μέσα από το χαρακτηρισμό αυτών εκτελώντας και πολλές σχετικές με αυτές γραφειοκρατικές εργασίες και όχι και με την ουσιαστική ευρύτερη διαχείριση και, κατά συνέπεια, την αποτελεσματικότερη προστασία του δάσους και των δασικών εκτάσεων.
Χιλιάδες υποθέσεις εκκρεμούν στα δασαρχεία και τις επιτροπές, με αποτέλεσμα τόσο οι πολίτες να μη γνωρίζουν αν η έκτασή τους είναι ή δεν είναι δασική, αλλά και το ίδιο το Δημόσιο μέσω της δασικής υπηρεσίας, να μη γνωρίζει ποιες είναι οι πραγματικά δασικές εκτάσεις που χρήζουν άμεση προστασία και διαχείριση.
Σύμφωνα, όμως, με τις τελευταίες εξελίξεις, «κύμα» αναρτήσεων δασικών χαρτών σε όλη τη χώρα έρχεται μέχρι το τέλος του έτους. Πρόκειται για δασικούς χάρτες που είναι από καιρό έτοιμοι και αναμένεται να αναρτηθούν από τις δασικές υπηρεσίες.
Η χρηματοδότηση, ωστόσο, που είναι αναγκαία για την ολοκλήρωση των δασικών χαρτών, δεν έχει ακόμα εξασφαλιστεί, ενώ οι αυστηρές προθεσμίες που έθεσε το υπουργείο Περιβάλλοντος μόλις τον περασμένο Μάιο για την ολοκλήρωση του έργου ήδη αρχίζουν να «ξεχειλώνουν».
Με απόφαση που υπέγραψε ο αναπληρωτής υπουργός Περιβάλλοντος, Γιάννης Τσιρώνης, εγκρίθηκε η έναρξη της διαδικασίας ανάρτησης των δασικών χαρτών σε διάφορες περιοχές, ανάμεσα στις οποίες είναι και ο Νομός Μεσσηνίας.
Σημειωτέον ότι η απόφαση φέρεται να έχει υπογραφεί στις 4 Οκτωβρίου, ωστόσο δημοσιεύθηκε μόλις προχθές στη Διαύγεια, με καθυστέρηση 21 ημερών. Πρόκειται για μια πρακτική ιδιαίτερα διαδεδομένη το τελευταίο διάστημα στο υπουργείο Περιβάλλοντος (συχνά με πρόφαση την αναμονή για ταυτόχρονη δημοσίευση στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως), που δεν είναι διόλου αθώα καθώς στην καλύτερη περίπτωση εκφράζει την απαξίωση του υπουργείου στο ρόλο της Διαύγειας.
Του Αντώνη Πετρόγιαννη
Αναρτώνται οι δασικοί χάρτες στη Μεσσηνία μέχρι το τέλος του 2016
