«Αν δεν υπήρχαν τα Μνημόνια, θα έπρεπε να τα εφεύρουμε», επαναλαμβάνουν με κάθε ευκαιρία συνεπείς κονδυλοφόροι του νεοφιλελευθερισμού, αλλά και ο αντιπρόεδρος της ΝΔ Άδωνις Γεωργιάδης, ο Γιάννης Στουρνάρας παλιότερα κ.ά. Τα μνημόνια γι’ αυτούς συνθέτουν τις αναγκαίες “μεταρρυθμίσεις” για τον “εκσυγχρονισμό” του κράτους. Μάλιστα η φιλοσοφία της λεγόμενης «συμφωνίας της αλήθειας» του Κυριάκου Μητσοτάκη διαπερνιέται ακριβώς απ’ αυτή τη λογική…
Στο όνομα της περιστολής των δαπανών του Δημοσίου θα επιδιωχθεί η υπολειτουργία των δημόσιων υπηρεσιών και των ΔΕΚΟ (με φυσικό επακόλουθο τις αυξήσεις των τιμολογίων τους), η παραπέρα υποβάθμιση των νοσοκομείων και των Κέντρων Υγείας, ενώ θα ακυρωθούν οι παροχές σε δικαιούχους Προγράμματος Ανθρωπιστικής Κρίσης που εφαρμόζει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και θα ακολουθήσει μπαράζ απολύσεων δημοσίων υπαλλήλων. «Υπάρχει λίπος στο δημόσιο» είπε πρόσφατα ο κ. Μητσοτάκης και εννοεί ακριβώς αυτό! Άλλωστε, όπως είναι γνωστό, οι καταναλωτικές δαπάνες του 2016 είναι μειωμένες κατά 287 εκατ. έναντι του 2015 που ήταν μειωμένες κατά 143 εκατ. έναντι του 2014 που ο κ. Μητσοτάκης ήταν υπουργός. Περιθώρια μείωσης με άλλους τρόπους, δεν υπάρχουν.
Σήμερα, γίνεται αποδεκτό διεθνώς από όλο και περισσότερους πως η πολιτική των μνημονίων και της τιμωρητικής λιτότητας που επέβαλαν στη χώρα οι ακραίοι κύκλοι των δανειστών, οδηγεί σε αδιέξοδο. Μα όχι, αναφωνούν, βασιλικότεροι του βασιλέως, οι λαϊκιστές του “εκσυγχρονισμού”. Δεν ευθύνονται οι πολιτικές των μνημονίων, αλλά το γεγονός ότι δεν εφαρμόζονται σωστά! “Θα εφαρμόσουμε κατά γράμμα, ότι μας πει ο Σόιμπλε”, υπογράμμισε πρόσφατα ο Άδωνις. Να φύγουν τώρα οι συριζαίοι, και να έρθουν «αυτοί που ξέρουν τη δουλειά» ισχυρίζονται με γουρλωμένα από το μίσος μάτια. Να έρθουν αυτοί δηλαδή που τόσα χρόνια με την πολιτική τους ρήμαξαν την χώρα, την οδήγησαν στην καταστροφή και στη χρεοκοπία. Και δώσ’ του παραπληροφόρηση, και δώς’ του ψέμα με την οκά! Η Ιρλανδία, η Πορτογαλία και η Κύπρος που εφάρμοσαν με συνέπεια τις μεταρρυθμίσεις “δραπέτευσαν” από τα μνημόνια, διατείνονται.
Η λαθροχειρία είναι ολοφάνερη. Συγκρίνουν ανόμοια δεδομένα, αφού τα αίτια της κρίσης ήταν εντελώς διαφορετικά. Οι πιέσεις στην Κύπρο και την Ιρλανδία προέρχονταν από τον χρηματοπιστωτικό τομέα και δεν αντιμετώπιζαν κρίση δημόσιου χρέους όπως στην Ελλάδα. Σε όλες τις χώρες υπήρξε δημοσιονομική προσαρμογή, αλλά στην Ελλάδα, είχαμε τη μεγαλύτερη στην ιστορία, με απώλεια του 25% του ΑΕΠ, που δεν συμβαίνει ούτε σε συνθήκες πολέμου! Αυτό προκάλεσε μια τρομακτική ύφεση, καμιά σχέση με Κύπρο ή Ιρλανδία. Η απότομη δημοσιονομική προσαρμογή καθιστά την έξοδο της Ελλάδας από την κρίση πολύ πιο δύσκολη υπόθεση. Ξέχωρα απ’ αυτά, και σε αυτές τις χώρες εφαρμόζεται μια πολιτική σκληρής λιτότητας, με την ανεργία να έχει φτάσει σε δυσθεώρητα ύψη, τα ελλείμματα να έχουν μεγαλώσει και το δημόσιο χρέος να έχει εξωκείλει. Είναι χαρακτηριστικές οι συστάσεις-καμπανάκια του φθινοπωρινού Γιούρογκρουπ για πιστή εφαρμογή των προγραμμάτων προσαρμογής, γιατί διαφορετικά θα επιβληθούν κυρώσεις. Η πολιτική της σκληρής λιτότητας που εφαρμόζεται στις χώρες του Νότου, αλλά και σε όλη την Ευρωζώνη, έχει αποτύχει παταγωδώς.
Η ιδεοληψία των λαϊκιστών του λεγόμενου “εκσυγχρονισμού” ξεπερνά τα όρια της δογματικής προσήλωσης. Πάνω απ’ όλα η μεγιστοποίηση της οικονομικής ελευθερίας του ατόμου, και αντίστοιχα η συνεχής μείωση του ρόλου του κράτους στην οικονομία. Αυτή είναι η ουσία της “μεταρρυθμιστικής” λογικής τους. Αν με άλλα λόγια οι μεταρρυθμίσεις που προβλέπουν τα μνημόνια είχαν εφαρμοστεί, σήμερα δεν θα είχαμε αυτά τα επίπεδα ανεργίας. Όμως όλα τα διαθέσιμα στοιχεία έρχονται για μια ακόμη φορά να τους διαψεύσουν. Κράτη με πολύ μικρότερο βαθμό οικονομικής ελευθερίας από την Ελλάδα έχουν παράλληλα και μικρότερα ποσοστά ανεργίας. Σύμφωνα με στοιχεία του Ιndex of Human Freedom (2016), που εκδίδει το νεοφιλελεύθερο ερευνητικό ίδρυμα CATO, όσον αφορά τον βαθμό οικονομικής ελευθερίας, η Ελλάδα βρισκόταν στη θέση 86 μεταξύ 159 χωρών (159 είναι η χειρότερη). Το επίπεδο ανεργίας ήταν 26,36%. Σε χώρες όπου ο κρατικός παρεμβατισμός είναι μεγάλος, η ανεργία είναι πολύ χαμηλότερη. Η Βολιβία βρίσκεται στη θέση 122 όσον αφορά την οικονομική ελευθερία (δηλαδή σε πολύ χειρότερη θέση από την Ελλάδα), η ανεργία όμως είναι 6,34%. Το Εκουαδόρ, βρίσκεται στη θέση 142 όσον αφορά τον βαθμό οικονομικής ελευθερίας, αλλά η ανεργία μόλις στο 4,6%. Και υπάρχουν δεκάδες ακόμη παραδείγματα χωρών που καταρρίπτουν την ψευδή εικόνα που παρουσιάζουν οι τεχνοκράτες του νεοφιλελευθερισμού και αναμασούν σε καθημερινή βάση “δημοσιογράφοι”-παπαγαλάκια, με αποκορύφωμα η Βενεζουέλα που βρίσκεται στην χειρότερη θέση της οικονομικής ελευθερίας (159), έχει όμως ανεργία μόλις 3,29%. Ίσως η συσχέτιση της οικονομικής ελευθερίας με τα επίπεδα ανεργίας να είναι λίγο άστοχη, όμως τα “επιστημονικά” εργαλεία των συνεπών νεοφιλελέδων εκεί μας οδηγούν.
Με αυτό δεν υποστηρίζουμε σε καμία περίπτωση πως οι κρατικές δομές ή το Δημόσιο λειτουργούν καλώς. Ασφαλώς και είναι αναγκαίες βαθιές μεταρρυθμίσεις και εκσυγχρονιστικές τομές. Όμως αυτό δεν μπορεί να γίνει σε βάρος της εργασίας και των ανθρώπων της. Η πολιτική των ¨ξέρουν καλά τη δουλειά” έχει οδηγήσει το Δημόσιο στην πλήρη απαξίωση. Οι αλλαγές και οι τομές έχουν ξεκινήσει (νόμος Βερναρδάκη για τη Δημόσια Διοίκηση). Θα χρειαστούν όμως αρκετά χρόνια για να αλλάξει όλο αυτό το σαθρό σύστημα προς όφελος του πολίτη.
Του Δημήτρη Λεβέντη*
Υ.Γ. Δεν μπορούμε να αφήσουμε ασχολίαστο πρόσφατο “επικό” άρθρο γνωστού καθηγητή που έσταζε εμπάθεια και μίσος για τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Τσίπρα. Λέει λοιπόν: Ο Τσίπρας είναι οπαδός του μαρξισμού. Ο μαρξισμός πρεσβεύει την καταστροφή του καπιταλισμού. Η Ελλάδα είναι χώρα καπιταλιστική. Άρα ο Τσίπρας επιδιώκει την καταστροφή της Ελλάδας! Του χρειάστηκαν μάλιστα δύο συνέχειες για να μας “αποδείξει” τον παραλογικό συλλογισμό του: Μία από τις αριθμητικές πράξεις είναι η διαίρεση. Η διαίρεση καταστρέφει τους λαούς. Άρα, μία από τις αριθμητικές πράξεις καταστρέφει τους λαούς. Ω ιερά απλοϊκότης!
*Μέλος της ΝΒ.Ε. ΣΥΡΙΖΑ Μεσσηνίας
