«Περσινά ξινά σταφύλια» χαρακτήρισε την πρόσφατη ενασχόληση μου με το ζήτημα της απόρριψης της Καλαμάτας ως Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης, ένας φίλος μου. Είναι, όμως, έτσι; Για εμένα η κατάκτηση από την Καλαμάτα αυτού του θεσμού ήταν μία πρώτης τάξεως ευκαιρία να ωφεληθεί πολύπλευρα ο τόπος. Από τα έργα που θα μείνουν και θα αυξήσουν τη ποιότητα ζωής, από τους νέους πολιτιστικούς και κοινωνικούς θεσμούς, από την φιλοξενία χιλιάδων επισκεπτών, γιατί η προβολή της πόλης έχει διάρκεια ενός έτους, οι οποίοι θα έπαιρναν μέρος σε δεκάδες εκδηλώσεις στην Καλαμάτα με αποτέλεσμα να ωφεληθούν όλες οι επιχειρήσεις. Για πρώτη φορά, σε τόσο μικρό διάστημα, θα πραγματοποιούνταν τόσα έργα. Όπως είχα τονίσει στην εκδήλωση, που πραγματοποίησε η πρωτοβουλία μας στις 14 Μαρτίου 2015, με σκοπό την ισχυροποίηση της υποψηφιότητας μας, ο τομέας του πολιτισμού αποτελεί στοιχείο πολιτιστικής, κοινωνικής, πολιτικής και οικονομικής ανάπτυξης. Συγκεκριμένα, θεωρείται μέσο επίτευξης τόσο της τοπικής ανάπτυξης όσο και των κοινωνικών αλλαγών. Αποτελεί με λίγα λόγια, παράγοντα τοπικού δυναμισμού και στοιχείο χάραξης και διαμόρφωσης χωροταξικής πολιτικής.
Αθηναϊσμός και κομματοκρατία.
Τελικά, όπως γνωρίζετε, δεν ευοδώθηκε η προσπάθειά μας και άρχισαν οι δικαιολογίες από τους υπευθύνους, γιατί όπως λένε η νίκη έχει πολλούς πατέρες και η ήττα κανέναν. Ο κατ’ εξοχήν υπεύθυνος της αποτυχίας είναι ο δήμαρχος κ. Νίκας και αυτό είναι κάτι το οποίο βγαίνει από τις συνεντεύξεις τόσο του κ. Τσατσούλη, υπευθύνου του γραφείου KALAMATA 21, όσο και από την κυρία Βίκυ Μαραγκοπούλου, διευθύντρια του Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας, στο περιοδικό LIFO, ο οποίος έψεξε τον Αθηναϊσμό και τις δημόσιες σχέσεις που αυτός έχει.
Η αλήθεια είναι πολύ βαθύτερη, κι αυτή περικλείει το σύστημα που υπηρέτησε πιστά τόσες δεκαετίες ο κ. Νίκας.
Εκείνοι που επέβαλλαν την επιλογή της Αθήνας ως κέντρου του νεότευκτου κρατιδίου είναι οι Βαυαροί που επιβάλλουν μια νέα εθνική αφήγηση χρησιμοποιώντας ως κύριο υλικό τον γερμανικό νεοκλασικισμό. Οι Έλληνες αγωνίζονται για την απελευθέρωση όλων των Ελλήνων και των εδαφών που κάποτε περιλάμβανε η Ελληνική Βυζαντινή Αυτοκρατορία αλλά αυτό στρεφόταν ενάντια στα συμφέροντα όλων των Μεγάλων Δυνάμεων. Η επιλογή της Αθήνας επομένως ως πρωτεύουσας του ελληνικού κράτους σήμαινε ότι ήταν προορισμένη να είναι μια μικρή χώρα-μουσείο της κλασικής αρχαιότητας, με τον τρόπο μάλιστα που την αντιλαμβάνονταν οι ίδιοι οι Δυτικοί. Έτσι θα θεμελιωθεί ο πολιτικός βίος του νεότευκτου κράτους πάνω σε μια παρασιτική κοινωνική και οικονομική βάση. Συνεπώς το νέο ελληνικό κρατίδιο κατασκεύασε μια εθνική αφήγηση που ήταν ριζικά διαφορετική από αυτό που ήθελε ο υπόδουλος λαός. Μόνο που αυτή η αφήγηση δεν ήταν εθνική αλλά αποικιακή, την οποία επέβαλλαν οι ξένοι «επιπολιτιστές» μας, εξυπηρετώντας δικές τους γεωπολιτικές, υλικές και πνευματικές ανάγκες. Το πολιτικό προσωπικό, εκτός ελαχίστων φωτεινών εξαιρέσεων, έχει βγει από αυτήν την παρασιτική κοινωνική και οικονομική μήτρα η οποία συνεχίζει ακόμα και σήμερα το καταστροφικό έργο της μέσω των κομμάτων του κοινοβουλίου που ένα από αυτά υποστήριξε στις αυτοδιοικητικές εκλογές την παράταξη του δημάρχου μας. Αυτό το κόμμα υπηρέτησε πιστά για δεκαετίες ο κ. Νίκας.
Το αληθινό 1821 και «οι δυο γάιδαροι που μαλώνανε σε ξένο αχυρώνα».
Ο κ. Νίκας με δηλώσεις του δικαιολογήθηκε ότι ένα μεγάλο μέρος της αποτυχίας μας στην κατάκτηση του τίτλου ήταν η επέτειος των 200 ετών από την Επανάσταση του 1821 που δεν άρεσε στην Επιτροπή Αξιολόγησης. Αυτήν την ευκαιρία έπιασαν ορισμένοι μαρξιστοσπουδαγμένοι δημοσιογράφοι και μη για να κατηγορήσουν και να ρίξουν χολή στην Επανάσταση του 21. Το τι αρλούμπες ειπώθηκαν και από τις δύο πλευρές χρειάζεται να γραφτεί ένα ολόκληρο βιβλίο. Για όποιον θέλει να διαβάσει περαιτέρω για την εθνεγερτική φυσιογνωμία της Επανάστασης του 1821 μπορεί να ενημερωθεί από τα κριτικά σχόλιά μου επάνω στην Πολιτιστική Στρατηγική της Καλαμάτας που έστειλα στον Δήμο και έχω αναρτήσει από της 29 Ιουλίου 2016 στην προσωπική μου σελίδα στο διαδίκτυο. Το μόνο που έχω να προσθέσω είναι ότι στο πόρισμα της Επιτροπής Αξιολόγησης δεν υπήρχε κάτι αρνητικό για την επέτειο της Επανάστασης του 1821 παρά μόνον ένα σχόλιο πάνω στη σχέση που αυτή έχει με την Ευρώπη και όχι τις γελοίες συμπαραγωγές με Τούρκους που προγραμμάτιζε ο κ. Νίκας. Αυτό το βλέπουμε και στην συνέντευξη του κ. Τσατσούλη που μας λέει σχετικά ότι το αφήγημα της πόλης κατά 80% έχει να κάνει με την Επανάσταση και τους ήρωες του 21, κάτι το οποίο επισημάναμε στην εκδήλωσή μας την 14η Μαρτίου 2015 και έχουμε τυπώσει σε ένα καλαίσθητο βιβλιαράκι και δεν κατάλαβε ο κ. Νίκας.
Γιατί ο κ. Νίκας, λοιπόν, προέβαλε την δικαιολογία για την απόρριψη στην Επανάσταση του 1821; Γιατί δεν κατάλαβε τι σημαίνει να είσαι ευρωπαϊκή πόλη. «Τι εννοούμε, θα πείτε ευρωπαϊκή πόλη; Εννοούμε μια πόλη σαν αυτές που συναντάμε στα ταξίδια που όλοι λίγο-πολύ έχουμε κάνει: νοικοκυρεμένες, καθαρές, με κανόνες που κάνουν την καθημερινότητα πιο εύκολη. Πόλεις με καλές συγκοινωνίες και οργανωμένους χώρους στάθμευσης, πόλεις που σέβονται τα άτομα με ειδικές ανάγκες, πόλεις που κάνουν φανερό δια γυμνού οφθαλμού ότι αυτός που τις κουμαντάρει έχει πρώτα στο μυαλό του τον πολίτη και όχι την προσωπική του σταδιοδρομία , η οποία διέπεται από τα συμπλέγματά του» όπως έγραψε καθημερινή εφημερίδα της πόλης μας και δεν πνίγονται οι πολίτες με την πρώτη πλημμύρα ελλείψη υποδομών θα προσέθετα εγώ.
Όλη η Ελλάδα μια Ελευσίνα στα μάτια των δυτικοευρωπαίων
Τελικά επιλέχθηκε για τον θεσμό της Ευρωπαϊκής Πολιτιστικής Πρωτεύουσας η Ελευσίνα κι αυτό επειδή προέβαλλε επαρκώς το αρχαίο της παρελθόν που είναι γνωστό σε όλο τον Δυτικό κόσμο και αφετέρου είναι το πρώτο βιομηχανικό κέντρο της Ελλάδας. Κάποιοι είπαν ότι δεν προβάλλαμε και εμείς το αρχαίο μας παρελθόν, αλλά αυτό που γνωρίζουν οι ευρωπαίοι για την Αρχαία Ελλάδα είναι η Κλασσική Περίοδος (499 – 323 πχ) που οι Μεσσήνιοι ήταν υποτελείς στους Σπαρτιάτες και η Αρχαία Θουρία σύμμαχός τους ως το 464π.χ. και η Φάρις το ίδιο. Θα μπορούσαμε φυσικά να προβάλλουμε τους Μεσσηνιακούς Πολέμους κΙι έτσι να βάλουμε στο παιχνίδι την Σπάρτη σε πρώτο χρόνο και την Ολυμπία σε δεύτερο και λόγω απόστασης και λόγω του ότι ήταν προστατευόμενη από την Σπάρτη, αλλά αυτό απαιτεί καλή γνώση της ιστορίας και όχι κάποιες παρεμβάσεις κάποιων πλουσιόπαιδω,ν που μέσα στην ανία τους ασχολήθηκαν και με αυτό το ζήτημα (ευκαιρία λαμπρή του «βλαχοδημάρχου» μας να κάνει δημόσιες σχέσεις με την «υψηλή κοινωνία»).
Η Καλαμάτα, καταρχήν, έχει πολύ Μεσαίωνα, να αρχίσουμε από τα σχεδόν 500 βυζαντινά και μεταβυζαντινά μνημεία του νομού μας ή στο γειτονικό Μυστρά που βασίλεψαν οι Παλαιολόγοι, η τελευταία γενιά Αυτοκρατόρων του Βυζαντίου, να περάσουμε στην Φραγκική περίοδο που έχει αφήσει ανεξίτηλα τα σημάδια της στη ιστορία της πόλης μας (βλέπε το έργο Πριγκηπέσσα Ιζαμπώ του Τερζάκη).
Τώρα σχετικά με την Επανάσταση του 1821, αυτή ρίζωσε στην πόλη μας γιατί είχε ξεκινήσει ένα μήνα πριν στο Ιάσιο της Ρουμανίας αλλά αυτό παραβλέπεται από τον κ. Νίκα, όπως και οι δεκάδες επαναστάσεις εναντίον των τούρκων κατά την περίοδο 1453-1821. Πως την εποχή που όλα τα πνίγει ο ελλαδισμός της κομματοκρατίας να μιλήσει κάποιος για Ελληνισμό και Μεγάλη Ελλάδα;
Το δεύτερο σκέλος το οποίο εκμεταλλεύτηκε η Ελευσίνα ήταν ουσιαστικά η παράνομη μετανάστευση, δηλαδή όπως έγραφε στο φάκελο της μια πόλη που δέχθηκε στον ιστορικό χρόνο τον ξένο, συνέθεσε μια νέα ταυτότητα φέροντας μέσα της την παλιά, η οποία θέλει να κοιτάζει μπροστά. Θεά Δήμητρα, Μικρασιάτες πρόσφυγες και σημερινοί ισλαμιστές λαθρομετανάστες το ίδιο, αλλά αυτό επιτάσσει σήμερα η «politically correct» σκέψη. Άλλο αν και ο ίδιος ο Μαρξ ήταν εναντίον της λαθρομετανάστευσης γιατί οι εξαθλιωμένοι ξένοι εργάτες συμπιέζουν προς τα κάτω τα μεροκάματα. Εδώ οι έλληνες «αριστεροί» πάνε με τα συμφέροντα των μεγαλοκαπιταλιστών και υποστηρίζουν την Παγκοσμιοποίηση. Οι ευρωπαίοι με την προτεσταντική ηθική τους είναι εξοικειωμένοι με το βιομηχανικό περιβάλλον της Ελευσίνας, για να μην φτάσω στο γεγονός ότι μια Μεγάλη Ελλάδα τους χαλάει την γεωπολιτική σούπα και έτσι βλέπουν την αφετηρία της Ενωμένης Ευρώπης την εποχή του Καρλομάγνου (800μχ), γιατί όπως γράφει ο Γούσταυος Χαίρτσβεργ (1826-1907 μχ) , στα χρόνια της βασιλείας του Ιουστινιανού (περίοδος εξουσίας 527-565μχ) δεν υπήρχε κανείς έλληνας όσο και αν έψαχνες στην Ελλάδα.
Τέλος, μετά την αποτυχία της κατάκτησης του θεσμού δεν είδαμε ούτε μια παραίτηση για τα μάτια του κόσμου, αλλά άμα νοιώθεις σκύλος κάνεις ότι σου λέει το αφεντικό.
Ευχαριστώ για την φιλοξενία.
Γιώργος Δημητρούλιας
Δημοτικός Σύμβουλος με την Ελληνική Δράση
