Εξαιρώντας τους βιολογικούς απογόνους των νεκρών, θεωρώ πως είναι ανοησία να ασχολείται κάποιος με σφαγές που έγιναν (όχι μόνο στην Ελλάδα) πάνω από 70 χρόνια πριν. Ιδιαίτερα αν κανείς χρησιμοποιεί τις χυδαιότητες τις οποίες συνηθίζει ο Αθανάσιος Λενής – άντε να θυμηθούμε και τα κονσερβοκούτια. Για τους ιδεολογικούς επίγονους, βέβαια, των ταγματασφαλιτών είναι σκέτη τυμβωρυχία.
Ο εμφύλιος είναι ο πιο σκληρός πόλεμος και στην Ελλάδα είχαμε ένα σκληρότατο εμφύλιο. Σπανιότερα από ιδεολογία, περισσότερο από συμφέροντα και άνομες επιδιώξεις, αλλά και για αντεκδίκηση, γίνονταν άγρια εγκλήματα – από ΟΛΕΣ τις πλευρές. Στον Μελιγαλά, λοιπόν, το ’44, καθώς οι δυνάμεις κατοχής αποχωρούσαν καταστρέφοντας, εκτός από κάποιους ιδεολόγους ή λόγω θυμάτων αντικομουνιστές, είχαν μαζευτεί ταγματασφαλίτες, γερμανοτσολιάδες, δωσίλογοι, παρακρατικοί – άνθρωποι που φοβούνταν την οργή του λαού. Στην αρχή, μάλιστα, υπήρχε και γερμανική φρουρά, που είχε αποκρούσει την πρώτη επίθεση του ΕΛΑΣ. Στο τέλος, βέβαια, οι αντάρτες επιβλήθηκαν και ακολούθησαν σφαγές αντεκδίκησης, λεηλασίες και στρατοδικείο. Νεκρούς είχαν και οι δύο πλευρές και η Πηγάδα χρησιμοποιήθηκε σαν «εύκολος» τρόπος ταφής.
Ο Μπελογιάννης τώρα, που «χρησίμευσε» σαν εύκολο θύμα του ΙΔΕΑ. Κατ’ αρχάς καταδικάστηκε σε θάνατο δυο φορές, την πρώτη μάλιστα με στρατοδίκη τον αρχιχουντικό Παπαδόπουλο. Ο Πλαστήρας μετά τη διεθνή κατακραυγή τού απένειμε χάρη. Στη δεύτερη δικάστηκε σαν κατάσκοπος (όλοι οι αριστεροί χαρακτηρίζονταν κατάσκοποι τότε) και ο Πλαστήρας δεν μπόρεσε να αντέξει στις πιέσεις κι έτσι τον εκτέλεσαν σαν κλέφτες, Κυριακή ξημερώματα, μέρα και ώρα που δε γίνονταν εκτελέσεις.
Το χειρότερο είναι πως καταδικάστηκε μια ακόμη φορά από το κόμμα του. Λίγο πριν από την εκτέλεση ο Πλουμπίδης έστειλε δήλωση, αναλαμβάνοντας την ευθύνη – το κόμμα αμέσως την κατήγγειλε ως προβοκάτσια. Ίσως γι’ αυτό λίγο πριν από την εκτέλεσή του ο Μπελογιάννης είπε στην Έλλη Παππά «ότι πάμε να πεθάνουμε για ένα λάθος».
Ίσως το πιο σημαντικό κατ’ εμέ είναι η μικροψυχία και η μιζέρια που αναδύεται από όλους αυτούς που σήμερα «ξανακαταδικάζουν» τον Μπελογιάννη. Ανεξάρτητα από το τι πιστεύουν για την ιδεολογία του, την ΠΑΛΙΚΑΡΙΑ του δε τη σέβονται;
Μπάμπης Κάρβελης
Υ.Γ. Με την ευκαιρία. Με πασίγνωστα τα εγκλήματα των ναζί, τις χιλιάδες των θυμάτων, τις άπειρες περιουσίες που βούτηξαν οι κλεφταράδες, με την κλοπή του κράτους κ.λπ. κ.λπ., πώς μπορεί να υπάρχουν άνθρωποι που δηλώνουν πατριώτες και την ίδια ώρα χαιρετούν ναζιστικά;
Απάντηση σε άρθρο Μπ. Κάρβελη
Όντως, 70 χρόνια μετά – όπως υποστηρίζει ο αγαπητός Μπάμπης Κάρβελης – θα έπρεπε να έχουμε συμφωνήσει ως κοινωνία στα αυτονόητα.
Οι υποστηρικτές της παλικαριάς του Μπελογιάννη (όπως και ο Μπάμπης Κάρβελης) θα μπορούσαν να έχουν πάρει ένα μάθημα από τα λεγόμενα του Τάκη Λαζαρίδη (που καταδικάστηκε με τον Μπελογιάννη σε θάνατο) : << Αντί για εγκαίνια μνημείων που ως μόνο αποτέλεσμα έχουν να διχάζουν και να να αναζωπυρώνουν τα πάθη και τα μίση του παρελθόντος, θα έπρεπε εμείς οι κομμουνιστές, καi μαζί ο Τσίπρας και η παρέα του, να κρύψουμε το πρόσωπο από ντροπή και να κλάψουμε πικρά >> (1), << Δεν είχαμε δικαίωμα να θυσιάζουμε τις ζωές αθώων συμπατριωτών μας >> (2), << Δεν μπορεί κανείς να είναι υπερήφανος για τους αγώνες του όταν διαπιστώνει ότι οι αγώνες του αυτοί όχι μόνο δεν ωφέλησαν, αλλά ως μόνο αποτέλεσμα είχαν βαρύτατο υλικό και ανθρώπινο κόστος για την πατρίδα >> (3).
Όσον αφορά στην πρώτη παραπομπή του, ο Παπαδόπουλος αντιτάχθηκε στην επιβολή θανατικής ποινής ! (4). Ας θυμηθούμε τη γενναιοδωρία της Μεταπολίτευσης στο θέμα των υπερήλικων και ακίνδυνων χουντικών…Όπως επίσης, ίσως δε γνωρίζει την επιστολή που έστειλε ο Μπελογιάννης από τη φυλακή και ζητούσε από την ΕΔΑ να τον βάλει υποψήφιο στις εκλογές εκτιμώντας ότι θα εκλεγεί και θα αποτρέπετο η εκτέλεσή του. Αλλά η ΕΔΑ του Γιάννη Πασαλίδη αρνήθηκε (5).
Ο Μπελογιάννης ούτε είναι ούτε επιζήτησε να γίνει <<ήρωας της δημοκρατίας>>. Είναι ήρωας του ΚΚΕ.
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
(1) ”Δημοκρατία”, 1/4/2017, σελ 1
(2) ”Δημοκρατία”, 1/4/2017, σελ 3
(3) ΤΟ ΒΗΜΑ, 2/4/2017, σελ 14, συνέντευξη στον Λάμπρο Σταυρόπουλο
(4) ”Όταν ο Παπαδόπουλος μειοψήφισε στη δίκη Μπελογιάννη”, του ιστορικού συγγραφέα Μάνου Χατζιδάκι, ”Δημοκρατία”, 2/4/2017, σελ 11
(5) ”Οι ευθύνες και η στάση της Αριστεράς”, του Γεώργιου Σούρλα (πρ. υπουργού-αντιπρόεδρου της Βουλής), ”Δημοκρατία”, 2/4/2017, σελ 11
ΥΓ. Καταλαβαίνω τους ψυχολογικούς μηχανισμούς που ανάγκασαν τον αγαπητό Μπάμπη Κάρβελη να με τσουβαλιάζει στους ανόητους, χυδαιολόγους, μίζερους και μικρόψυχους.
ΥΓ2. Για το αν οι ταγματασφαλίτες (όπως ο Στούπας) ήταν προδότες, θα χρειαστεί ξεχωριστό άρθρο.
Σωτήρης Θεοδωρόπουλος
