Οι επερχόμενες ευρωεκλογές κρίσιμη πολιτική μάχη
Στο πλαίσιο της πρωτοβουλίας του ΣΥΡΙΖΑ, για τη συγκρότηση προοδευτικού μετώπου ενάντια στον ακροδεξιό κίνδυνο, η Νομαρχιακή Επιτροπή Μεσσηνίας διοργανώνει αύριο ανοιχτή πολιτική συγκέντρωση-συζήτηση με ομιλητές τον υπουργό Εσωτερικών Αλέξη Χαρίτση, τον πρώην υπουργό Εσωτερικών Γιάννη Ραγκούση και τον τέως γενικό γραμματέα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του υπουργείου Δικαιοσύνης Κωστή Παπαϊωάννου. Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί, στο αμφιθέατρο του Διοικητηρίου “Αλέξανδρος Κουμουνδούρος”, στις 7.30 το απόγευμα.
Αναμφίβολα οι επερχόμενες ευρωεκλογές του Μαΐου είναι πολύ διαφορετικές από τις προηγούμενες. Κι αυτό γιατί η συγκεκριμένη εκλογική διαδικασία μας επιτρέπει να σκεφτούμε πάνω στη δεκαετία της κρίσης.
Το 2009 η Ευρώπη θεωρούσε ότι όλα πάνε βάσει σχεδίου, το 2014 όλα τα σενάρια φάνταζαν δυνατά και η αριστερά βρισκόταν σε άνοδο, το 2019 ο κύκλος της κρίσης έχει κλείσει και ο νέος πολιτικός χάρτης της Ευρώπης θα σφραγιστεί από την άνοδο εθνικών και αυταρχικών εναλλακτικών.
Για την Αριστερά σε πανευρωπαϊκό επίπεδο οι εκλογές θα υπενθυμίσουν μία χαμένη ιστορική ευκαιρία. Και αυτή η χαμένη ευκαιρία δεν αφορά ένα ιστορικό ρεύμα της Αριστεράς. Την αφορά στο σύνολό της.
Και ο λόγος είναι ένας. Όταν το κοινωνικό ζήτημα επέστρεψε δυναμικά στα χρόνια τις κρίσης, η Αριστερά στο σύνολό της δεν μπόρεσε να προσφέρει ένα θετικό υπόδειγμα ριζικών μεταβολών. Και αυτό που είναι πιο ανησυχητικό είναι ότι οδεύει προς τις ευρωεκλογές με τη μηχανή στο ρελαντί. Δίχως την αίσθηση του κατεπείγοντος, δίχως αυτοκριτική συζήτηση στο κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, δίχως κέφι για την επόμενη μέρα.
Στη δεκαετία της κρίσης επέστρεψε στο προσκήνιο το απωθημένο και καταχωνιασμένο κοινωνικό ζήτημα. Και εκεί η Αριστερά εμφανίστηκε να διαθέτει τα ερμηνευτικά σχήματα για την ανάλυσή του.
Η επίγνωση όμως των μηχανισμών της κρίσης δεν συνεπάγεται και ένα σχέδιο διεξόδου από αυτήν. Η πολιτική φαντασία της Αριστεράς ήταν ήδη περιορισμένη και στην καλύτερη περίπτωση αναπολούσε το χαμένο κοινωνικό συμβόλαιο του μεταπολεμικού κόσμου.
Αυτό ούτε είναι αρκετό και ακόμα χειρότερα, δεν είναι εφικτό. Οπότε, για πολλούς αυτή τη στιγμή είναι η άκρα δεξιά και ο νέος αυταρχισμός που μιλάνε για την επίλυση του κοινωνικού ζητήματος μέσα από τη γλώσσα του έθνους.
Αυτό που είπε ο Τραμπ, αυτό το “ξανά” στο “να κάνουμε την Αμερική μεγάλη, ξανά” είναι το υπόστρωμα της ανόδου του εθνικισμού στην Ευρώπη. Ενός εθνικισμού που υπόσχεται την αναδίπλωση ως απάντηση στην οικονομική κρίση.
Κι αυτό οι αριστερές και προοδευτικές δυνάμεις της Ευρώπης δεν θα πρέπει να το επιτρέψουν. Γι’ αυτό έχει και ιδιαίτερη αυριανή εκδήλωση…
Του Αντώνη Πετρόγιαννη
