Έχετε αναρωτηθεί ποτέ «τι ήταν ο ανταρτοπόλεμος»; Οι παλαιότεροι όχι, διότι τον γνωρίζετε από «πρώτο χέρι», οι νεότεροι όμως;
Ο ανταρτοπόλεμος γινόταν χωρίς οργανωμένο, τακτικό στρατό. Χωρίς σχεδιασμό. Δεν ήταν ούτε άμυνα, ούτε επίθεση. Ήταν μόνο πρόκληση αναστάτωσης για να αποφεύγουν τη μάχη κατά μέτωπο και να διαφεύγουν από τις ενέδρες.
Αμφιβάλλει κανείς ότι η κυβερνητική πολιτική των τελευταίων τριών ετών ενέχει όλα τα παραπάνω στοιχεία;
«Λίστα Λαγκάρντ»; Πολύς θόρυβος για να μην εισπράξει τελικά τίποτα. Ό,τι εισπράχτηκε, εισπράχτηκε από την κυβέρνηση Σαμαρά.
«Τηλεοπτικές άδειες»; Οι καναλάρχες, η διαπλοκή, η «παράνομη λειτουργία», πολύ κακό για να ψηφιστεί τελικά ένας αντισυνταγματικός νόμος και… φτου και από την αρχή!
«Εξεταστική επιτροπή για την υγεία»; Ούτε καν ένα γιατρό από τους τέσσερις χιλιάδες που φέρονται αναμεμειγμένοι στο πραγματικό σκάνδαλο «Νοβάρτις» οδήγησαν στο εδώλιο ακόμη.
Ας μη συζητήσουμε καλύτερα για τη διαχείριση των σοβαρών, εθνικών και οικονομικών θεμάτων της χώρας.
Η κυβέρνηση των Σκοπίων, προκειμένου να εδραιώσει τη θέση της στο εσωτερικό και να αποδυναμώσει την ισχυρή αλβανική εθνική μειονότητα, πιέζει για «λύση του ονοματολογικού». Ο λαός μας, αντιλαμβανόμενος ότι διακυβεύεται στοιχείο της ελληνικής ταυτότητας, βροντοφωνάζει στα συλλαλητήρια την ελληνικότητα και τη μοναδικότητα της «Μακεδονίας». Η ελληνική κυβέρνηση όμως, δια στόματος Α. Τσίπρα, θεωρεί «αδιανόητο το να μην υπάρχει ο όρος «Μακεδονία» στην ονομασία των Σκοπίων»(!!) και η κυρία Μέρκελ καλωσορίζει στη Γερμανία το «Μακεδόνα Πρωθυπουργό»! Άρα; Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ δίνει, κατά τα φαινόμενα, το όνομα «Μακεδονία» (μαζί και την ιστορία που το συνοδεύει) και παίρνει πέντε πινακίδες λεωφόρων, τρία αγάλματα και μια επιγραφή αεροδρομίου. Διπλωματικό Βατερλώ, αν όχι εθνική μειοδοσία!
Παράλληλα, η πρώτη επίσκεψη του Τούρκου προέδρου στη χώρα μας έπειτα από πολλά χρόνια έγινε γεγονός. Η κυβέρνηση αναλώθηκε σε επικοινωνιακούς πανηγυρισμούς και δε βρήκε το χρόνο να προετοιμαστεί, με αποτέλεσμα, εμβρόντητοι να παρακολουθήσουμε, σε απευθείας μετάδοση στις τηλεοράσεις μας, τον Ερντογάν να ζητά ευθέως «αναθεώρηση της συνθήκης της Λωζάνης» (δηλαδή αλλαγή των συνόρων μας προς όφελός του…) από τον ΠτΔ. Από την ημέρα δε που επέστρεψε στην Τουρκία, η προκλητικότητα της γείτονος έχει «χτυπήσει» κόκκινο». Σκάφη του ελληνικού πολεμικού ναυτικού διεμβολίζονται από τουρκικά και ο αρμόδιος υπουργός καλεί τον Ερντογάν να μάθει… γεωγραφία (εδώ κλαίμε και γελάμε μαζί), ενώ το τουρκικό ναυτικό απαγορεύει την είσοδο στην κυπριακή ΑΟΖ του ιταλικού γεωτρύπανου ερευνών!
Αν σκεφτούμε δε την οικονομία, εκεί και αν έχουμε την απόλυτη καταστροφή. Χωρίς να υπάρχει καμιά προστασία πρώτης κατοικίας, ξεκίνησαν οι ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί, ακόμα και για 500 ευρώ χρέος στο Δημόσιο. Οι ελεύθεροι επαγγελματίες καλούνται εντός του Μαρτίου να καταβάλουν αναδρομικά ασφαλιστικές εισφορές που, από λάθος της κυβέρνησης, δεν είχαν υπολογιστεί στο σωστό χρόνο. Ο Ευρωπαίος κ. Βίζερ ανακοινώνει ότι η ανερμάτιστη διαπραγμάτευση του πρώτου εξαμήνου του 2015, μας κόστισε 200 δισ. ευρώ. Περίπου, δηλαδή, όσο τα 2/3 του ελληνικού χρέους τα τελευταία σαράντα χρόνια!
Η λέξη «ανικανότητα» έχει πλέον ταυτιστεί με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ και επειδή το αντιλήφθηκαν, σκέφτηκαν να κάνουν το μόνο που γνωρίζουν πολύ καλά. Να προκαλέσουν την απόλυτη πολιτική αναστάτωση, μέσω της οποίας ήλπιζαν να καταφέρουν να αποδράσουν από τις ενέδρες που τους στήνει η διαχείριση της καθημερινότητας των Ελλήνων και να αποφύγουν να αναμετρηθούν με τα αποτελέσματα των ίδιων των πράξεών τους.
Η σκευωρία «Νοβάρτις» στήθηκε βιαστικά και υπό το κράτος πανικού, με παρεμβάσεις στη Δικαιοσύνη, με κατάλυση των θεσμών του κράτους δικαίου, με αμφισβήτηση του «τεκμηρίου αθωότητας», με στοχοποίηση όσων θιγομένων ζήτησαν δικαστική προστασία, με τη χρησιμοποίηση δηλαδή όλων των γνωστών «παλιών» παρακρατικών μεθόδων. Η σκευωρία «Νοβάρτις» ναι μεν αποδομήθηκε πλήρως από τους υπερασπιστές της Δημοκρατίας στη Βουλή, πλην όμως κατέστρεψε την ιστορία της Αριστεράς, την ηθική της υπόσταση (έβαλε, βέβαια, το χεράκι του σε αυτό και το πάμπλουτο υπουργικό ζεύγος που λάμβανε επίδομα ενοικίου…) και την έκανε συνώνυμο με την εμπάθεια, το ρεβανσισμό, την εξουσιομανία, την ύβρι, την αλαζονεία, το «νέο» παρακράτος.
Η Ιστορία είναι αναπόσπαστο στοιχείο της «ταυτότητας» ενός έθνους, ενός ατόμου, μιας συλλογικότητας. Όταν αποδομείται η Ιστορία, αποδομείται και η ταυτότητα. Εν προκειμένω, οι «παλιοί» αγωνίστηκαν από βουνό σε βουνό, ενάντια σε ένα παρακράτος, για να στηρίξουν «τα πιστεύω» τους, ενώ οι «νέοι» αγωνίζονται από υπόνομο σε υπόνομο, στήνοντας ένα παρακράτος, για να διατηρήσουν την «καρέκλα» τους. Το λες και κατάντια…
Της Πιπίνας Π. Κουμάντου
Στην αναζήτηση νέας αριστερής ταυτότητας
