Κάθε Κυριακή με Θάρρος
Έξι μήνες μετά τις γερμανικές εκλογές σχηματίστηκε κυβέρνηση. Και το γερμανικό κράτος, όλο αυτό τον καιρό, λειτουργούσε κανονικά. Αυτά, ας τα βλέπουν οι δικοί μας του κομματικού-λεηλατικού κράτους.
Διάφοροι, κατά καιρούς, στην Ευρωπαϊκή Ένωση έχουν δώσει διάφορους θετικούς χαρακτηρισμούς για την Άνγκελα Μέρκελ. Από το χαρακτηρισμό «Ζαν Ντ’ Αρκ» μέχρι «στυλοβάτης της φιλελεύθερης Δύσης».
Η Μέρκελ αρχίζει την τέταρτη θητεία της στην Καγκελαρία της, έχοντας πλούσιο έργο: προώθησε το κλείσιμο των πυρηνικών εργοστασίων, έκανε στροφή στις εναλλακτικές πηγές ενέργειας, δέχθηκε ένα εκατομμύριο πρόσφυγες, έδωσε προτεραιότητα στην ψηφιακή εποχή, προώθησε την ευρωπαϊκή ενοποίηση, μας διδάσκει τη συνεργασία κ.τ.λ. Εάν επιτύχει την πολιτική ενοποίηση της Ε.Ε., θα μείνει στην ευρωπαϊκή και παγκόσμια ιστορία. Μια πορεία που θα ζήλευαν πολλοί ηγέτες του κόσμου. Και αυτό μόνο τυχαίο δεν είναι. Αποδεικνύει τη σοβαρότητα, υπευθυνότητα, αποτελεσματικότητα στην αντιμετώπιση των γερμανικών και ευρωπαϊκών θεμάτων. Γι’ αυτό δικαίως θεωρείται από τους μεγαλύτερους ηγέτες της Ευρώπης και του κόσμου όλου.
Τα παραδείγματα είναι πολλά:
α) Η συνεργασία των Χριστιανοδημοκρατών και των Σοσιαλδημοκρατών. Η συνεργασία των δύο μεγαλύτερων πολιτικών δυνάμεων είχε ως αποτέλεσμα πολιτική και οικονομική σταθερότητα και ανάπτυξη. Η Γερμανία ξεπέρασε τα προβλήματά της και έγινε de facto η ηγέτιδα δύναμη, πολιτικά και οικονομικά, της Ευρώπης.
β) Η συνέχιση των μεταρρυθμίσεων. Δεν έχει τις αγκυλώσεις των μικροσυμφερόντων του κόμματός της. Και αυτό σημαίνει ότι προτάσσει το εθνικό έναντι του κομματικού συμφέροντος. Για παράδειγμα, παρά τις ενδοκομματικές αντιδράσεις, προχώρησε την απόφαση για κλείσιμο των πυρηνικών εργοστασίων και έριξε το βάρος στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Έτσι, μέσα σε λίγα χρόνια, η Γερμανία κυριαρχεί και στον τομέα των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Ενώ η χρεοκοπημένη Ελλάδα των πολιτικών κατσαπλιάδων, που έχει τσάμπα ήλιο, αέρα, θάλασσα, γεωθερμία, είναι ανίκανη να πράξει τα αυτονόητα. Παραπαίει σχεδόν σε όλους τους τομείς.
γ) Η μεγάλη ήρεμη δύναμη. Γνωρίζει την ιστορία της Γερμανίας και της Ευρώπης. Μεγάλωσε ως μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ανατολικής Γερμανίας. Η πορεία της δείχνει ότι είναι ηγέτις που έχει όραμα-πολιτική-στόχους, και συνήθως καταφέρνει να έχει το ζητούμενο αποτέλεσμα. Άλλωστε, η πολιτική κρίνεται εκ του αποτελέσματος. Στον αχαλίνωτο λαϊκισμό της άκρας δεξιάς και της άκρας αριστεράς, της Γερμανίας και της Ευρώπης, αντιπαραθέτει το ρεαλισμό, το διάλογο, τα επιχειρήματα. Όπως φαίνεται, δεν είναι επαγγελματίας πολιτικός, αφού δε ζει από την πολιτική, αλλά ζει για την πολιτική.
δ) Ο σεβασμός σε αξίες. Έχοντας μεγαλώσει στην Ανατολική Γερμανία, γνωρίζει πολύ καλά τι σημαίνει αυταρχισμός και ολοκληρωτικό καθεστώς. Από την άλλη μεριά, έχοντας ανατραφεί με σοσιαλιστικές/ κομμουνιστικές ιδέες, μπορεί να καταλάβει το πρόβλημα που δημιουργεί ο άπληστος καπιταλισμός. Γι’ αυτό δεν είναι περίεργο που κατόρθωσε να υπάρχει μακροχρόνια συνεργασία Χριστιανοδημοκρατών και Σοσιαλδημοκρατών. Και αυτό ωφέλησε τόσο τη Γερμανία όσο και την Ευρώπη. Ο σεβασμός στη δημοκρατία και στα ανθρώπινα δικαιώματα χαρακτηρίζει την πολιτική της, όχι στα λόγια, αλλά και στην πράξη.
ε) Η αντιμετώπιση του μεταναστευτικού προβλήματος. Όταν οι πολιτικοί της αντίπαλοι (ακροδεξιοί στην Γερμανία) κέρδισαν τις τοπικές εκλογές σε κάποια ομόσπονδα κρατίδια, και όταν σε όλα σχεδόν τα κράτη της Ευρώπης αύξαναν τα ποσοστά τους τα ακροδεξιά κόμματα, η Καγκελάριος Μέρκελ έμενε σταθερή στη μεταναστευτική της πολιτική. Δηλαδή, αφενός, να δεχθεί η Γερμανία ένα εκατομμύριο πρόσφυγες και, αφετέρου, να πρωτοστατήσει για να δοθεί βοήθεια σε χώρες, όπως η Ελλάδα, που βρίσκονται στα σύνορα της Ευρώπης και εισέρχονται οι πρόσφυγες/ μετανάστες.
στ) Η στήριξη της Ευρωζώνης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η κρίση στην Ελλάδα βρήκε απροετοίμαστη την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ίσως γι’ αυτό έγιναν κάποια λάθη από τη Γερμανία και την Ευρωπαϊκή Ένωση εις βάρος της χρεοκοπημένης Ελλάδας. Σε κάθε περίπτωση, η Γερμανία πρόσφερε τα περισσότερα χρήματα (πολλά δισ. ευρώ), για να αποφύγει η Ελλάδα και την τυπική χρεοκοπία. Και πρέπει να είμαστε ειλικρινείς. Αν η Ελλάδα δεν εφαρμόζει τα μνημόνια που υπογράφει και ψηφίζει, δεν ευθύνεται η Γερμανία και η Ευρωπαϊκή Ένωση για τη συνεχιζόμενη οικονομική κρίση και τα αδιέξοδά της.
Έχοντας τα παραπάνω υπόψη, ας γίνει μια σύγκριση ανάμεσα στη Μέρκελ και στους δικούς εγχώριους πολιτικούς μεταπράτες, που είναι ανίκανοι να συνεργαστούν, γιατί προτάσσουν το κομματικό έναντι του εθνικού οφέλους. Επιπλέον, επειδή κάποιοι λένε πως σήμερα δεν υπάρχουν ηγέτες, η Μέρκελ αποδεικνύει το αντίθετο. Αποδεικνύει ότι είναι και θα παραμείνει στην ιστορία ως μία από τους μεγαλύτερους ηγέτες της Ευρώπης και του κόσμου.
Γράφει ο Παύλος Μάραντος
*Ο Παύλος Μάραντος είναι Έλληνας και Ευρωπαίος πολίτης
marantosp@gmail.com
Άνγκελα Μέρκελ: Ηγέτις της Ευρώπης και του Κόσμου
