Το μετεκλογικό τοπίο είναι το ίδιο με το προεκλογικό! Απεικονίζει εμάς, τους πολίτες της Ελληνικής Δημοκρατίας. Οι βουλευτές που εκλέξαμε αποτελούν την «κατ’ εικόνα και ομοίωσιν» έκφραση της κοινωνίας μας. Ας μην περιμένομε να παρακολουθήσομε τις ενέργειές τους. Είναι από τα πριν δεδομένο ότι θα ενεργούν όπως θα ενεργούσε ο μέσος πολίτης αυτής της χώρας: προσπαθώντας να μεγιστοποιήσει την ωφέλεια και να ελαχιστοποιήσει το κόστος. Εκείνο που θα χρειαστεί να παρακολουθήσομε στις επόμενες χρονικές περιόδους αναφοράς είναι σε ποιες κοινωνικές ομάδες θα αναφέρονται και θα αντανακλώνται τα οφέλη και τα κόστη. Στα ίδια τα άτομα που θα παίρνουν τις πολιτικές αποφάσεις, στα κόμματα ή τις συντεχνίες που τα προώθησαν στην πολιτική, ή στο σύνολο της κοινωνίας;
Μελετώνοντας με αντικειμενική διάθεση την πολιτική ιστορία της χώρας μας, από τη σύσταση του κράτους μας μέχρι τις ημέρες μας, διαπιστώνομε ότι είναι πολύ λιγότερες οι περίοδοι που η ατομικότητα, με τις ανάγκες και τα συμφέροντα που προσδιορίζει, υποχώρησε υπέρ της κοινωνικότητας αλλά και του εθνικού συμφέροντος. Όλοι μας υπερηφανευόμαστε γι’ αυτές τις εξάρσεις, αλλά δυστυχώς τείνομε να αποσιωπούμε τα γεγονότα που επακολουθούσαν.
Θεωρώ κατάλληλη αυτή τη χρονική συγκυρία, την ώρα του προγραμματισμού μιας δύσκολης τετραετίας, να αναφέρω τρεις χαρακτηριστικές ιστορικές αναφορές:
1) την έξαρση της εθνεγερσίας του 1821 ακολούθησε ο εθνικός διχασμός του 1824 –25, με σωτηρία από την καταστροφή που θα επέφερε, την «απρόβλεπτη» συγκυρία της ναυμαχίας του Ναυαρίνου
2) την έξαρση των Βαλκανικών Πολέμων του 1912 –13 ακολούθησε ο Εθνικός Διχασμός που οδήγησε στην Καταστροφή του 1822
3) το ηρωικό Έπος του Αλβανικού Πολέμου 1940-41 και της καθολικής Εθνικής Αντίστασης 1941-44 ακολούθησε ο Εμφύλιος αλληλοσπαραγμός 1946-50.
Συμφέροντα και σκοπιμότητες ατόμων, φατριών και κομματικών εκφράσεων αποτελούν τα αίτια των καταστροφών σ’ αυτές τις περιπτώσεις που προανέφερα, αλλά και όσες άλλες αντίστοιχου χαρακτήρα θα μπορούσαν να αναφερθούν. Δηλαδή, με λίγες κουβέντες, γενικά τα συμφέροντα προσώπων και ομάδων μπαίνουν σε προτεραιότητα από τα συμφέροντα της συνολικής κοινωνίας και του έθνους.
Επειδή είναι γενικά αποδεκτό ότι το Έθνος μας ομονοεί προ των κινδύνων, θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι και σ’ αυτή τη χρονική συγκυρία βρισκόμαστε μπροστά σε μεγάλους κινδύνους. Η χώρα μας κινδυνεύει να ξαναγυρίσει στην οικονομική κατάσταση που βρίσκονταν, κράτος και πολίτες, πριν από 3-4 δεκαετίες, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τον καθέναν μας και την καθημερινότητά του. Αν αυτό γίνει κατανοητό, θα μπορέσομε να ξεπεράσομε τους κινδύνους, αλλιώς, δίκαιοι και άδικοι, θα βυθιστούμε στην οπισθοδρόμηση και στην ανέχεια. Η πρώτη παραδοχή που θα πρέπει να γίνει από όλους είναι το ότι το κράτος χρωστάει πολλά χρήματα. Παραδοχή που να συνοδεύεται από το γεγονός ότι τα δανεικά δε χαρίζονται, επιστρέφονται. Επιστρέφονται λίγα λίγα, επιστρέφονται με ευκολίες, επιστρέφονται με μικρή επιβάρυνση τόκων, αλλά τελικά επιστρέφονται. Είναι, επίσης, βέβαιο ότι από τον υπερδανεισμό του κράτους δεν επωφελήθηκαν όλοι οι πολίτες στον ίδιο βαθμό, αλλά και ούτε ο βαθμός ευθύνης είναι ο ίδιος μεταξύ πολιτών και πολιτικών. Η ευθύνη του μέσου πολίτη σχετίζεται με την ψήφο του, ενώ η ευθύνη των πολιτικών σχετίζεται με τις αποφάσεις τους, δηλαδή τις αποφάσεις που πήραν για λογαριασμό των εντολέων – ψηφοφόρων τους, που τελικά αποδείχτηκαν άστοχες και καταστροφικές για την πορεία της χώρας στο μέλλον.
Αν, όμως, αυτή την ώρα που η ανάγκη είναι απόλυτη αρχίσομε να καταλογίζομε ευθύνες και να ζητάμε εκδίκηση για τα περασμένα, θα χάσομε και αυτή τη μάχη. Αυτή η ώρα είναι ώρα ευθύνης, ώρα διάθεσης για κοινωνική προσφορά. Ώρα για παραγωγή έργου, με τη συνειδητή σύμπραξη όλων, που θα οδηγήσει τη χώρα στην ανάπτυξη και στην εξισορρόπηση της αβέβαιης οικονομικής πορείας της χώρας. Ας αρκεστούμε να εκτιμήσομε και να επανεκτιμήσομε τη στάση των πολιτικών μας, τωρινών και επομένων, με βάση τη διάθεσή τους για ανάληψη των ευθυνών τους κατά το παρελθόν, απώτερο και πρόσφατο. Και κυρίως, με βάση τις ενέργειές τους κατά την παρούσα περίοδο και τις διαθέσεις τους, με αφετηρία την αυτοκριτική τους, για τη χάραξη πορείας σύμφωνα με τα γενικότερα συμφέροντα της κοινωνίας και του έθνους μας.
Του Νικολάου Μαραμπέα
-Το κείμενο γράφτηκε στις 19 Σεπτεμβρίου, παραμονή των εκλογών
